Misschien moet je de totale patstelling in Frankrijk wel positief interpreteren. Want van een patstelling kun je zeker spreken, met drie partijen die elkaar in een wurggreep kunnen houden. Hoe je daar samenhangend economisch beleid van bakt is volkomen onduidelijk, zegt macro-econoom Arnoud Boot. ‘Geen regering betekent ook: geen mogelijkheid om de economie met beleid om zeep te helpen.’

Misschien moet je de totale patstelling in Frankrijk wel positief interpreteren. Want van een patstelling kun je zeker spreken, met drie partijen die elkaar in een wurggreep kunnen houden. Hoe je daar samenhangend economisch beleid van bakt is volkomen onduidelijk, zegt macro-econoom Arnoud Boot. ‘Geen regering betekent ook: geen mogelijkheid om de economie met beleid om zeep te helpen.’

Elke dag een intrigerende gedachtewisseling over de stand van de macro-economie. Op maandag en vrijdag gaat presentator Thomas van Zijl in gesprek met econoom Arnoud Boot, de rest van de week praat Van Zijl met econoom Edin Mujagić.

Elke dag een intrigerende gedachtewisseling over de stand van de macro-economie. Op maandag en vrijdag gaat presentator Thomas van Zijl in gesprek met econoom Arnoud Boot, de rest van de week praat Van Zijl met econoom Edin Mujagić.

Macro met Boot en Mujagić  | BNR

Elke dag een intrigerende gedachtewisseling over de stand van de macro-economie. Op maandag en vrijdag gaat presentator Thomas van Zijl in gesprek met econoom Arnoud Boot, de rest van de week praat Van Zijl met econoom Edin Mujagić.

Arnoud Boot (1960, Huizen) is hoogleraar Corporate Finance en Financiële Markten aan de Universiteit van Amsterdam. Arnoud Boot wil de luisteraar met zijn bijdragen aan het denken zetten. “Niets is mooier dan in discussie gaan over waar het economisch beleid naartoe moet.”

Edin Mujagić (1977, Bosnië-Herzegovina) is hoofdeconoom bij OHV Vermogensbeheer. Mujagić wil de vergeten lessen uit de economische historie gebruiken om het heden te duiden. “Een gids zijn door de wondere wereld van de economie, kan het voor een macro-econoom nog leuker worden?”

Elke dag een intrigerende gedachtewisseling over de stand van de macro-economie. Op maandag en vrijdag gaat presentator Thomas van Zijl in gesprek met econoom Arnoud Boot, de rest van de week praat Van Zijl met econoom Edin Mujagić.
Arnoud Boot (1960, Huizen) is hoogleraar Corporate Finance en Financiële Markten aan de Universiteit van Amsterdam. Arnoud Boot wil de luisteraar met zijn bijdragen aan het denken zetten. “Niets is mooier dan in discussie gaan over waar het economisch beleid naartoe moet.”
Edin Mujagić (1977, Bosnië-Herzegovina) is hoofdeconoom bij OHV Vermogensbeheer. Mujagić wil de vergeten lessen uit de economische historie gebruiken om het heden te duiden. “Een gids zijn door de wondere wereld van de economie, kan het voor een macro-econoom nog leuker worden?”

Macro met Boot en Mujagić | BNR | Payt

Hét zakelijke nieuwsprogramma van de Nederlandse radio. Presentatie: Thomas van Zijl. Elke dag een nieuwe editie online, en elke dag om 12.00 uur te horen op BNR Nieuwsradio. 

Hét zakelijke nieuwsprogramma van de Nederlandse radio. Presentatie: Thomas van Zijl. Elke dag een nieuwe editie online, en elke dag om 12.00 uur te horen op BNR Nieuwsradio.

Zakendoen | BNR

Macro met Boot en Mujagić

‘Frankrijk heeft voorlopig geen beleid om de economie om zeep helpen’

Vandaag werden industriële cijfers gepubliceerd door het Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS) en een week eerder door het Centraal Planbureau (CPB). Maar beide laten niet zien waar het echt om draait, stelt macro-econoom Arnoud Boot. 'De vraag is: hoe gaan we om met schaarste, van mensen en ruimte?'

Vandaag werden industriële cijfers gepubliceerd door het Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS) en een week eerder door het Centraal Planbureau (CPB). Maar beide laten niet zien waar het echt om draait, stelt macro-econoom Arnoud Boot. 'De vraag is: hoe gaan we om met schaarste, van mensen en ruimte?'

Productiviteit is de essentie, maar het CBS en CPB zeggen er (bijna) niks over

Werkgeversorganisatie VNO-NCW trekt aan de bel: de Nederlandse industrie verliest zijn concurrentiepositie door hoge netwerkkosten, en een grensoverschrijdend waterstofnetwerk blijkt moeilijker te realiseren dan gedacht. Groene waterstof wordt echter als essentieel gezien voor de energietransitie. Ester Barendregt, hoofdeconoom van de Rabobank, wijst erop dat de energie-intensieve industrie voor een moeilijke opgave staat. "Daar ligt een fundamentele uitdaging."   

Wat is het probleem? 

Sinds de piek in 2022 gaat het minder goed met de industrie. De kosten voor energie, onduidelijkheid over de toekomst en zorgen over de infrastructuur spelen hierbij een rol. De netwerkkosten liggen in Nederland 80 procent hoger dan in Duitsland, België en Frankrijk. We wisten al dat grote industriële gebruikers veel betalen voor hun elektriciteit, vooral in vergelijking met deze landen. Kortingen spelen hierbij een belangrijke rol, iets wat Nederland vroeger ook deed. Een recent rapport richt de aandacht specifiek op netwerktarieven, die in Nederland ongeveer vier tot vijf keer hoger zijn dan in Duitsland en België, en zelfs nog hoger dan in Frankrijk. 

Is er nog tegen te concurreren? 

 Het is inderdaad erg lastig om te concurreren, en bedrijven geven terecht aan dat ze een gelijk speelveld nodig hebben. Het grote dilemma waar de politiek mee te maken heeft, betreft de kosten. Deze zijn al hoog en zullen verder stijgen door de grote investeringen in het netwerk en vooral in de geplande offshore windmolenparken. Deze kosten moeten ergens worden gedekt. De vraag is dan: wie betaalt deze kosten? Moeten ze worden doorberekend aan de gebruikers, en zo ja, aan welke gebruikers? De keuze is tussen de grote industrieën die al moeite hebben om te concurreren, kleinere bedrijven, huishoudens, of dat de kosten worden verdeeld over alle belastingbetalers. Dit is het dilemma waar de politiek momenteel voor staat. 

Maar we kunnen niet blijven subsidiëren.. 

De industrie wil ook niet te afhankelijk zijn van fossiele energie. Voor het afbouwen van deze afhankelijkheid zijn echter maatwerkafspraken nodig. De Nederlandse regering is bereid aanzienlijke bedragen te investeren in overleg met de bedrijven, maar dit proces kost tijd en de onzekerheid vertraagt de investeringen. Dit geldt bijvoorbeeld voor partijen die waterstof willen leveren aan grote industriële bedrijven. Ondertussen wachten producenten van groene waterstof op potentiële afnemers. Iedereen wacht op elkaar, wat problematisch is, vooral gezien de urgentie van de verduurzamingsopgave en de concurrentiepositie van de Nederlandse industrie. Het wachten op elkaar vormt een groot probleem en bemoeilijkt de noodzakelijke verduurzamingsmaatregelen. 

Werkgeversorganisatie VNO-NCW trekt aan de bel: de Nederlandse industrie verliest zijn concurrentiepositie door hoge netwerkkosten, en een grensoverschrijdend waterstofnetwerk blijkt moeilijker te realiseren dan gedacht. Groene waterstof wordt echter als essentieel gezien voor de energietransitie. Ester Barendregt, hoofdeconoom van de Rabobank, wijst erop dat de energie-intensieve industrie voor een moeilijke opgave staat. "Daar ligt een fundamentele uitdaging."   
Wat is het probleem? 
Sinds de piek in 2022 gaat het minder goed met de industrie. De kosten voor energie, onduidelijkheid over de toekomst en zorgen over de infrastructuur spelen hierbij een rol. De netwerkkosten liggen in Nederland 80 procent hoger dan in Duitsland, België en Frankrijk. We wisten al dat grote industriële gebruikers veel betalen voor hun elektriciteit, vooral in vergelijking met deze landen. Kortingen spelen hierbij een belangrijke rol, iets wat Nederland vroeger ook deed. Een recent rapport richt de aandacht specifiek op netwerktarieven, die in Nederland ongeveer vier tot vijf keer hoger zijn dan in Duitsland en België, en zelfs nog hoger dan in Frankrijk. 
Is er nog tegen te concurreren? 
 Het is inderdaad erg lastig om te concurreren, en bedrijven geven terecht aan dat ze een gelijk speelveld nodig hebben. Het grote dilemma waar de politiek mee te maken heeft, betreft de kosten. Deze zijn al hoog en zullen verder stijgen door de grote investeringen in het netwerk en vooral in de geplande offshore windmolenparken. Deze kosten moeten ergens worden gedekt. De vraag is dan: wie betaalt deze kosten? Moeten ze worden doorberekend aan de gebruikers, en zo ja, aan welke gebruikers? De keuze is tussen de grote industrieën die al moeite hebben om te concurreren, kleinere bedrijven, huishoudens, of dat de kosten worden verdeeld over alle belastingbetalers. Dit is het dilemma waar de politiek momenteel voor staat. 
Maar we kunnen niet blijven subsidiëren.. 
De industrie wil ook niet te afhankelijk zijn van fossiele energie. Voor het afbouwen van deze afhankelijkheid zijn echter maatwerkafspraken nodig. De Nederlandse regering is bereid aanzienlijke bedragen te investeren in overleg met de bedrijven, maar dit proces kost tijd en de onzekerheid vertraagt de investeringen. Dit geldt bijvoorbeeld voor partijen die waterstof willen leveren aan grote industriële bedrijven. Ondertussen wachten producenten van groene waterstof op potentiële afnemers. Iedereen wacht op elkaar, wat problematisch is, vooral gezien de urgentie van de verduurzamingsopgave en de concurrentiepositie van de Nederlandse industrie. Het wachten op elkaar vormt een groot probleem en bemoeilijkt de noodzakelijke verduurzamingsmaatregelen.

‘Industrie staat voor fundamentele uitdagingen’

Het lang verwachte inflatiecijfer in de Verenigde Staten werd gisteren bekend. In juli lag het op 2,9 procent, dat is 0,2 procentpunt hoger dan een maand eerder. Een beperkte stijging, maar de opluchting is verbazingwekkend, zegt macro-econoom Edin Mujagic. 

Die opluchting komt louter voort uit het feit dat inflatie wat lager is dan wat men had verwacht, zegt Mujagic Een inflatie van 2,9 procent in juli, dat was even hoog als in juni. ‘En als je naar de kerninflatie kijkt; 3,2 procent en ook weer even hoog als in juni. Er wordt nu een gedaan alsof er niks aan de hand is en de inflatie definitief op weg is naar 2 procent. Er is geen enkele reden om dat aan te nemen, dus ik begrijp die opluchting eerlijk gezegd niet zo.’

Het lang verwachte inflatiecijfer in de Verenigde Staten werd gisteren bekend. In juli lag het op 2,9 procent, dat is 0,2 procentpunt hoger dan een maand eerder. Een beperkte stijging, maar de opluchting is verbazingwekkend, zegt macro-econoom Edin Mujagic. 
Die opluchting komt louter voort uit het feit dat inflatie wat lager is dan wat men had verwacht, zegt Mujagic Een inflatie van 2,9 procent in juli, dat was even hoog als in juni. ‘En als je naar de kerninflatie kijkt; 3,2 procent en ook weer even hoog als in juni. Er wordt nu een gedaan alsof er niks aan de hand is en de inflatie definitief op weg is naar 2 procent. Er is geen enkele reden om dat aan te nemen, dus ik begrijp die opluchting eerlijk gezegd niet zo.’

‘Frankrijk heeft voorlopig geen beleid om de economie om zeep helpen’

In 2 playlist(s)

Macro met Boot en Mujagić

Social links

Follow podcast

Recent clips