Zaterdag vertrekken tienduizenden mensen weer naar de jaarvergadering van Berkshire Hathaway in Omaha. Warren Buffett zal het voor het eerst zonder vriend en zakenpartner Charlie Munger moeten doen. De cliché's in de media zullen weer rondzingen. Die waren er al toen de Beursnerd langsging, in 2016:

• Wie worden de opvolgers als Buffett overlijdt? Antwoord: Greg Abel wordt operationele CEO van de bedrijven die volledig van Berkshire zijn, de briljante Ajit Jain wordt de baas van de verzekeraars in de holding en Ted Weschler en Todd Combs gaan de aandelenportefeuille hopelijk verzekeren van meer winst.
• Maken de aandelen van Berkshire een duikvlucht zodra hij overlijdt? Antwoord: vast, maar dat betekent niet het einde van de waarde van Berkshire Hathaway.
• Welke waarde zit er nog in Berkshire Hathaway? Antwoord: goedkope financiering voor investeringen als gevolg van de verzekeraars, een stel aankopen van de holding die al sinds jaar en dag voor de originele koopprijs in de boeken staan, en afgezien daarvan een stel goed functionerende bedrijven in de portefeuille.

Luisteraars die écht geïnteresseerd zijn kunnen een blik werpen op de jaarlijkse brief van Semper Augustus Investments Group. De investeerreus is niet alleen vernoemd naar de duurste tulp van tijdens de Tulpenbubbel, maar schrijft ook elk jaar een brief die Berkshire Hathaway helemaal uit elkaar trekt tot op de prijs van de T-shirts van Fruit of the Loom.

Berkshire Hathaway is dan ook een eindpunt. Het investeervehikel is één van de weinige bedrijven in de Fortune 500 die door één man in één leven is opgebouwd. De beurswaarde van meer dan 800 miljard dollar zegt genoeg, de berg ongebruikte cash van meer dan 160 miljard dollar ook.

Stel: je wil alle advocatenkantoren in Amsterdam kopen. Dat kost wat. Maar op een gegeven moment moet je naar een andere stad, als je geld maar niet opraakt. Dat probleem heeft Buffett zo'n beetje met alle bedrijven over de hele wereld. En hij weigert natuurlijk om dan maar in de marge te gaan priegelen. Want daarmee voeg je weinig waarde toe. Je weet natuurlijk nooit welk bedrijf in nood nou weer een miljardeninvestering vergt, maar Buffett is onderhandelaar pur sang en neemt dat soort deals niet altijd aan.

Toch kan het groter.

Werp vooral eens een blik op het Noorse staatsfonds. Een land met 5.5 miljoen mensen geeft namelijk een antwoord op de vraag hoe ver Berkshire nog kan gaan. Het antwoord? Ver.

Wie de website erop naslaat, krijgt direct 17.5 biljoen Noorse kronen voor de kanis. Het metertje is de positieve versie van het bekende bord waarop de Amerikaanse staatsschuld rücksichtlos omhoog schiet.

Ruim 1600 miljard dollar wordt inmiddels belegd in een portefeuille bij de Noorse centrale bank die voor 70% uit aandelen bestaat en voor 30% uit vastrentende waarden. Het Ministerie van Financiën maakt een index om te verslaan die ook zo is samengesteld. En wat blijkt? Sinds 1998 heeft het fonds, na kosten en inflatie, de index met 0.2% verslagen. Dat klinkt misschien niet als fantastisch resultaat, maar dat heeft inmiddels al meer dan 200 miljard dollar aan waarde opgeleverd, bleek uit een studie van 2022.

'Tuurlijk: bruto is de jaarlijkse gemiddelde return van 6.09% sinds 1998 niet bepaald indrukwekkend. Maar men belegt het spaargeld van een heel land dan ook niet door het deels in de S&P 500 en deels in de wereldindex te stoppen. De 70/30 portefeuille is een veiliger blok aan het been. Maar toch maakt de relatieve outperformance versus geweldenaars als Buffett hier minder uit. Feit is dat er in een berg fondsen bij de Noorse centrale bank waarde wordt gecreëerd. Die 0.2% waarmee men de eigen index verslaat, tikt in absolute getallen keihard aan.

Maar hoe voeg je dan waarde toe voor het Noorse volk? Nou, dat noem je negatieve selectie: als je al gemiddeld 1.5% van 9000 bedrijven op aarde bezit kan je je nergens verbergen, zoals topman Nicolai Tangen in 2022 zei na verlies te hebben geleden. Maar je kan wel een uitsluitingsbeleid voeren en zo de index proberen te verslaan die jij eigenlijk zelf al vormt. Er werd bijvoorbeeld nooit in ultraschandaal Wirecard geïnvesteerd. Goed, het Noorse staatsfonds voert wel juridische procedures om geld terug te krijgen van de investering in het omgevallen Silicon Valley Bank, maar foutjes maken we allemaal.

Ironisch genoeg was juist de Nederlandse ervaring met Gronings gas de aanleiding om het Noorse spaargeld zo te investeren. Het Oljefondet is zo ingericht dat de regering jaarlijks nooit meer dan 3% van het fonds kan uitgeven. Dat is gek genoeg al goed voor rond de 20% van de Noorse overheidsbegroting. En dus blijft het groeien, want het rendeert beter dan 3% per jaar.

Toch een mooi voorbeeld voor aandeelhouders van Berkshire Hathaway. Misschien behaalt het investeervehikel niet meer de bizarre resultaten van de vorige zes decennia, maar het is vrij onwaarschijnlijk dat Buffett in zijn testament op laat nemen dat de groei mag stoppen en dat de boel mag worden geliquideerd.

Er is leven na Berkshire Hathaway.