Overal in het wild zie je het terug: het optimaliseren van energieverbruik. Hoe zit dat eigenlijk als we een rondje hardlopen? Vroegen onderzoekers van Stanford zich af. 

Ze bekeken data van 2600 hardlopers, die gezamenlijk zo'n 28.000 uur bij elkaar renden in hun vrije tijd. Ook werd een vergelijking gemaakt tussen geconditioneerde omstandigheden op een loopband in het lab, waarbij onder andere zuurstofverbruik werd gemeten, en het geren van de renners in het wild. 

De onderzoekers zagen dat de deelnemers – ongeacht de afstand die ze aflegden – vrijwel altijd terugvielen op dezelfde snelheid. Eentje waarmee het lichaam de minste energie gebruikte per afgelegde kilometer. Dat is vergelijkbaar met hoe veel dieren het doen, maar ja, die hebben over het algemeen geen sportdoelen die ze willen halen.  

Het zou dus best kunnen dat onze natuur ons soms een beetje in de weg zit als we hardlooptijden proberen te verbeteren, aangezien ons lichaam automatisch zo min mogelijk energie wil verbruiken. Iets wat in elk individueel lichaam natuurlijk ook weer een andere rekensom is.

Lees meer: Runners prefer the same pace, regardless of distance.