Toen de oorlog begon was ik op Twitter, waar je wél live meekrijgt wat er in de wereld gebeurt, met een schuin oog kijkend naar een ellenlange tv-commercial waar een meneer die van liegen zijn vak heeft gemaakt net deed alsof hij de baas is van een lief gaaf land, dat geen grotere problemen heeft dan een hoge energierekening.

Terwijl er genoeg gas is. Maar de man die met zijn hand aan de kraan van de dikste gasleiding zit stuurde gisteravond militairen door de straten van Zuid-Oost Oekraïne. Onze premier braakte bij Jinek ongestoord folderteksten uit tegen doodvermoeide schaatsers en braaf meeverende cabaretiers. Folderteksten die in de ochtend al, verpakt als journalistiek artikel, stonden afgedrukt op de voorpagina van het AD. Mark Rutte en de VVD twitterden de screenshots van het kranteninterview alsof er geen betaalmuren bestaan. De krant lag op tafel bij Jinek; de brandmanager kan tevreden zijn maar de hoofdredacteur moet zich kapot schamen. Als het campagneteam van een politieke partij het interview met de partijleider in jouw krant als brochure gebruikt hoef je niet heel tevreden te zijn over de journalistieke prestatie.

Bij de publieke omroep trok een dweilorkest door de OP1 studio langs de rest van de schaatsers. ‘Brekend nieuws laat zich niet voorspellen helaas en deze keer was het eerste deel van Op1 vooraf opgenomen vanwege de Olympische sporters. Ongelukkig toeval, maar geen bewuste keuze,’ zei Thomas van Groningen na de uitzending. De publieke kijkers hadden bíj́na geweten wat zich afspeelde in de besneeuwde straten van Rusland, want daar stond Pieter Waterdrinker klaar om live bij Margriet van der Linden verslag te doen van de historische tv-toespraak van Poetin. Briesend twitterde Waterdrinker: ‘Ik sta voor een of ander KUT programma op Nederlandse tv alles hier in Rusland (gratis!) te volgen, houd al het andere af, zelfs de BBC, want ze willen me spreken, dan bellen ze na afloop: "Ja, we konden je niet bereiken." Gratis hè? DIT IS M... Nooit meer voor mij.’

Treuriger wordt het niet meer in de Nederlandse journalistiek. Een deskundige, goed geïnformeerde freelancer mag gratis op komen draven bij de publieke omroep, vanuit een land in oorlog, terwijl vorstelijk betaalde talkshowhosts de branded content uit de ochtendkrant opwarmen. Ondertussen werd het oorlog. Maar daar merkte de tv-kijker niets van.