In de nasleep van deze Halloween-week leidt La Classica u doorheen de enge scènes die binnen de filmmuziek wordt gebruikt. We kunnen niet beter starten dan met de Halloween-franchise die menig gezinnen ’s nachts heeft wakker gehouden. De muziek was ietwat gewaagd, door hoofdzakelijk de synthesizer te gebruiken als instrument. Toch klinkt het thema zo bekend in de oren. U krijgt de originele versie te horen uit 1978 naar de hand van John Carpenter.

Stilaan verlaten we het Halloween tijdperk, maar blijf vooral op het puntje van jouw stoel zitten, want de spanning is te snijden tijdens de jungle trek in de film Predator. Ik zie het nog voor me dat ik als kleine jongen keek naar de recensie van Roel Van Bambost over deze angstaanjagende film. Roel heeft veel film en -muziekkennis en kan met zijn perfecte radio/televisie-stem een film als geen ander promoten en beschrijven. Hij beschreef de scene waarin het eerste contact met de Predator werd gemaakt als angstaanjagend realistisch. De prent is op zich al angstaanjagend, maar de muziek des te meer. Alan Silvestri heeft hier een echt meesterwerk op poten gezet. Je zal deze componist vaker terug horen deze avond met o.a. The Abyss en The Mummy Returns. In die laatste kan je het Oude Egypte in haar glorie herkennen via de muziek. Het achtergrondkoor, de drums, de trombones … vormen tezamen een geweldig mooi geheel die ons terugbrengt in de tijd van de Farao’s, waarin de priester Imothep de Farao’s bedroog en vermoordde. Hij werd als straf levend begraven en een vloek werd uitgesproken over hem. Het is die vloek die in de huidige tijd abrupt werd ontwaakt. Een enge film met veel humor voor jong en oud.

Enge films of animatiefilms worden vaak ook luchtiger dankzij de muziek. Muziek is vaak heel bepalend voor de sfeer waarin een bepaalde scene zich afspeelt. Luister bijvoorbeeld mee naar “in on Seven” van de film Monsters inc, of ”As the Jurassic World turns” van de Jurassic World films. Dit zijn films, net als The Mummy, waar jong en oud kunnen naar kijken zonder echt nachtmerries te krijgen. De scores zijn dan ook luchtig en vaak met een rustgevende ondertoon. Maar let dan vooral op, want die rustgevende ondertoon kan soms een heel enge of plotse ommezwaai inluiden, waar je dan keihard van schrikt. Wees vooral op je hoede als de muziek plots stopt of als die veel te rustig is een scene waarin je weet … hier ga ik schrikken.

Met Alien heeft regisseur Ridley Scott een waar meesterwerk gemaakt. De muziek voor de eerste film werd geschreven door Jerry Goldsmith. Hij is hiervoor zwaar uit zijn comfortzone moeten komen en dat resulteerde in een ongelooflijk succes. Een succes dat hij echter niet meer mocht herhalen in de vervolgfilms, maar het thema was wel gezet. Het is een vrij langdradige film, maar dat maakt de suspense des te groter. Het idee van een ruimtewezen dat gevonden werd in zijn cocon (ei) en gewekt werd door de nabijheid van de nieuwsgierige mens op een verlaten planeet was op zijn zachtst gezegd nieuw. De film was eerst aanzien als walgelijk en veel te realistisch. The Chestburst scene was ongezien en deed vele kijkers misselijk weglopen uit de bioscoopzalen. Als je nu terugkijkt naar de film zie je een soms wat amateuristisch gemaakte prent, maar beeld je eens in: een film uitgebracht in 1979, waarbij werkelijk alles op schaal werd nagebouwd en manueel – vaak met touwen – werd voortbewogen. Toen had men niet die computers om animatie e.d. mee te voorzien, laat staan photoshop.

En we blijven nog kort even bij Aliens en Alien³. Beide vervolgfilms zijn telkens door andere componisten geschreven. Dus 3 componisten voor 3 films, telkens met elk hun eigen insteek en mooie score, terwijl de originele thematiek bleef. De reden waarom ik vandaag tweemaal James Horner zijn versie laat horen van de 2de film, genaamd Aliens is omdat het zo episch is. Het moet een ongelooflijk zware score zijn om te brengen in een orkest omdat het vaak lange stukken zijn op een heel hoog tempo. Met Bishop’s countdown heeft James echt een stuk geschreven dat tot op de dag van vandaag nog in vele trailers e.d. wordt gebruikt.

Kan het nog enger? Absoluut wel! Laatst was ik op de World Soundtrack Awards in Gent waar de Poolse componist Krzysztof Penderecki terecht werd gelauwerd met een lifetime achievement award. Hij werd wereldbekend omwille van zijn wiskundige benadering van muziek en de daarbij horende klankcomposities. Hij heeft de filmwereld voorzien van de engste muziek/klanken die voor films ooit zijn gemaakt. Hij schreef de scores van ondermeer The Shining, Shutter Island, The Exorcist en nog vele andere films. Gezien het speciale karakter van deze muziek/klanken leek het me niet opportuun dit in de introductie speellijsten op te nemen, maar hem niet vernoemen – al zeker tijdens Halloween – zou hem oneer aandoen, want hij is waarlijk een groot man. Ook in 2018 was ik getuige hoe hij in Krakau werd gelauwerd voor zijn baanbrekende composities.

Maak het donker bij enkele kleine schemerlichtjes van enkele kaarsjes … neem plaats in je sofa en druk je maar goed de rugleuning. Trek dat dekentje over je heen en bibber en beef op de tonen van Halloween. Geniet van je avond.

No clips