Bij Groningen Seaports wordt dit najaar een nieuwe fabriek geopend die wel raad weet met moeilijk te recyclen plastics en textielafval. Ze maken er straks duurzame bouwmaterialen van.

Deze aflevering in het kort
⇨ De uitdagingen voor de circulaire economie
⇨ Het recyclen van chipszakken en andere plastics
⇨ Een nieuw product: beton van suiker

In Nederland wordt jaarlijks meer dan 1600 miljoen kilo huishoudelijk plastic geproduceerd. Het grootste deel daarvan krijgt na gebruik een enkeltje richting de verbrandingsoven. Moeilijk te recyclen, heet dat dan. Het gaat vooral om verpakkingen met meerdere laagjes plastic die aan elkaar zijn geplakt. Het gaat onder meer om chipszakken en sapverpakkingen. Producenten gebruiken meerlaagse materialen die verschillende soorten plastic en soms metaalfolies combineren. Dat maakt het  scheiden en recyclen van de afzonderlijke materialen erg moeilijk.

De Unwastor 

Uppact heeft een machine ontwikkeld die wel raad weet met deze voedselverpakkingen. Deze zogeheten Unwastor kan vanaf dit najaar 4.000 ton afval per jaar verwerken. Met de grondstoffen die overblijven worden straatmeubilair, walbeschoeiing, looppaden en steigers gemaakt. Op den duur wil het bedrijf groeien naar een capaciteit van 1.500 ton afval per jaar. Ons groene geweten is Klaske Kruk van Circularities. Zij maakt de verwijzing naar Umincorp, de gloednieuwe plastic recyclingfabriek in Rotterdam die al een poosje stil staat. Het bedrijf kan niet concurreren tegen het veel te goedkope virgin plastic. 

Sugarcrete

Harm verwijst intussen naar een samenwerking van University of East London en medewerkers van het bedrijf Tate en Lyle Sugars. Zij hebben een toepassing gevonden voor bagasse, het vezelachtige restafval van suikerriet dat overblijft nadat de voedselindustrie er alle bruikbare nutriënten uit heeft geperst. Na een zoektocht ontstond Sugarcrete. Dat bouwmateriaal is goedkoper, duurzamer en vijf keer lichter dan beton. Het scheelt maar liefst 80 procent CO2-uitstoot.