Op een avond na het eten gaat de 6-jarige Naoufel uit Den Haag met zijn vader en zus nog even naar de winkel om wat lekkers te halen. Tenminste, dat is de bedoeling. Tot Naoufel bij het oversteken wordt aangereden door een automobilist: hij raakt zwaargewond.

In de rechtbank vertelt zijn zeer geëmotioneerde moeder wat er die dag gebeurde. De vrolijke Naoufel komt in het ziekenhuis te liggen, maar herstelt wonder boven wonder van zijn verwondingen.

Verdachte Mohammed legt uit dat hij zag dat het licht groen was, dat hij zijn raampje omhoog deed en toen gas gaf. Toen hij opkeek, zag hij Naoufel. Bij het volgende verkeerslicht stopt hij en gaat terug, maar hij durft niet te zeggen dat hij de bestuurder is. Ook in de dagen daarna doet hij dat niet. Pas als de garagehouder bij wie hij zijn auto brengt hem laat weten dat hij de opvallende schade bij de politie meldt, meldt Mohammed zichzelf ook.

De rechter vraagt zich dan ook hardop af waarom hij dat niet eerder heeft gedaan: ,,Ik krijg de indruk dat je je pas hebt gemeld toen het echt niet meer anders kon.”

Verslaggever Ilah Rubio volgt de zaak namens AD Haagsche Courant: ,,Het is een zaak met alleen maar verliezers, een ongeluk zit in zo’n klein hoekje. Meestal als zoiets gebeurt, toont een verdachte direct dat hij veel spijt heeft en zoek je contact. Dat is hier een jaar lang niet gebeurd. In de rechtbank toonde hij wel berouw, maar je weet niet of dat echt spijt is, of dat hij hoopt op een lagere straf.‘’