De ESB heeft het onderzocht: de consument profiteert niet maximaal van olieprijsdalingen, zo schreef het economenblad eerder deze week.

Als de olieprijs stijgt, dan gaat de prijs aan de pomp snel omhoog, maar bij een daling gaat hij maar langzaam naar beneden. Ophef alom. Het ESB-artikel spreekt over pomphouders, dus we kunnen Shell niet de schuld geven. Dat is nou weer jammer. Het is natuurlijk veel makkelijker om boos te worden op een grote oliemaatschappij dan op de pomphouder op de hoek. Ik gun hen die paar centen per liter, want ze gaan het nog moeilijk genoeg krijgen met al die elektrische auto’s.

Het feit dat dit met chocoladeletters op de voorpagina van de populaire kranten stond, geeft aan hoe gevoelig de benzineprijs bij de consument ligt. Niet voor niets komt nog regelmatig de boosheid over het kwartje van Kok bovendrijven. Wist u dat deze ‘tijdelijke’ belastingverhoging in 1991 werd doorgevoerd?

In de Verenigde Staten is de gevoeligheid nog groter. Consumenten zijn allergisch voor inflatie en de benzineprijs is een poster child van inflatie. Het staat immers op grote borden langs de weg en je moet regelmatig tanken. Dat is gelijk een van de verklaringen waarom de Amerikanen het weer wat zonniger inzien. De inflatie daalt, de benzineprijs daalt, dus wordt de consument wat blijer. Afgelopen zomer stond het vertrouwen nog op een dieptepunt; alleen begin 1980 was het nog lager. In beide gevallen was het dal tijdens de inflatiepiek.

Het maakt overigens nogal wat uit voor welke partij je stemt. De economische situatie is volgens de Republikeinen dramatisch, en die ontstond direct toen Joe Biden tot president werd verkozen. Bij de Democraten was precies omgekeerd. En we hebben het over dezelfde economie. Toch bijzonder, dat je oordeel afhangt van de politieke bril die je ophebt.

Naast de lagere inflatie is er nog een andere reden voor het toenemende optimisme onder consumenten: het zogeheten wealth effect. Als je aandelenportefeuille sterk stijgt, voel je je rijker en geef je meer uit. Die beleggingen zijn nu goed voor maar liefst 25% van het totale vermogen van consumenten. Dat is bijna een record. En op zich ook zorgwekkend. Stel dat de aandelenmarkt ooit een keer daalt.

Voor Biden komt het allemaal mooi uit. Sowieso is de economische groei onder hem stukken hoger dan onder zijn voorganger Donald Trump, ook als je de covidcrisis niet meerekent. Dat is bijzonder, zeker gezien de enorme stijging van de rente waar Biden mee te maken had. Trump weet daar uitstekend de aandacht van af te leiden, dus wordt Biden daar in de peilingen niet voor beloond. Maar gelukkig voor hem wordt dat vertrouwen dus nu wat beter. En dat gevoel wordt door de harde feiten van benzineprijzen en aandelenkoersen ondersteund. Gezien de sterke fluctuaties in deze prijzen is die steun wel wat onstabiel.

Over de column van Corné van Zeijl

Corné van Zeijl is analist en strateeg bij Cardano en belegt ook privé. Reageer via c.zeijl@cardano.com. Deze column kun je ook iedere donderdag lezen in het FD.