Op de G-7 in Japan klonk stoere taal tegen China. Diplomatiek vuurwerk was het. Het was hoog tijd om de Chinezen eens stevig de oren te wassen over hun dwingelandij, ondermijning van de westerse belangen, diefstal van westerse kennis, schending van de mensenrechten, bedreiging van Taiwan en de regio en wurgcontracten met ontwikkelingslanden. Dat moet afgelopen zijn. 

Klaarblijkelijk geloven de G-7 in sprookjes. Want in werkelijkheid zijn de economieën van China, Europa en de Verenigde Staten zo verstrengeld dat plannen om de afhankelijkheid van China te verminderen niet meer zijn dan een slag in de lucht. Of er komt een economische kaakslag terug. China heeft het gebruik van geheugenchips van het Amerikaanse merk Micron verboden omdat ze niet voldoen aan de Chinese eisen voor cyberveiligheid. Wraak voor de  ASML-kwestie? Of voor wat de Chinezen de hetze tegen Huawei noemen? Reken maar. 

De werkelijkheid is simpel. Chinese luchtvaartmaatschappijen hebben duizenden Boeings en Airbussen, met eigen assemblagefabrieken. De Duitse en Amerikaanse auto-industrie vindt voor een onmisbaar groot deel plaats in China, 90 procent van de Amerikaanse antibiotica komt uit China. Amerika is de grootste Chinese handelspartner, Nederland trouwens de zevende. Tijdens de Chinese lockdown lagen zo ongeveer het hele mondiale containerverkeer en de wereldwijde aanvoerketens plat. We kunnen niet zonder China. Ontkoppeling is niet alleen onmogelijk, het zou suïcidaal zijn.  

De regering-Biden legt veel nadruk op de noodzaak van ontkoppeling. Europese Commissievoorzitter Ursula von der Leyen heeft een politiek eufemisme bedacht: we moeten niet ontkoppelen, maar de risico’s verminderen – ‘de-risking’ is het nieuwste politieke modewoord. Wat het precies betekent weet niemand. 

In de wirwar van anti-Chinees sentiment kwam Joe Biden aan het eind van de G-7 met verstandige taal. Pogingen om de afhankelijkheid van China te beperken zijn altijd de moeite waard, maar we kunnen beter proberen de ijskoude relatie wat te ontdooien, betoogde hij. Dat had hij op de G-20 top ook met Xi Jinping afgesproken, maar toen kwam, zoals Biden het nu noemt, ‘die idiote ballon die was gevuld met het equivalent van twee wagons aan spionageapparatuur.’ Minister Blinken zegde na dat incident een reis naar Peking af, die was opgezet ter voorbereiding van een telefoongesprek of topontmoeting tussen Biden en Xi. Kennelijk wordt dat initiatief hervat. Dat zou uitstekend nieuws zijn, beter dan het diplomatieke vuurwerk tijdens de G-7. Trouwens, wat staat er ook weer op alle vuurwerk? Juist – made in China.

Kijk voor alle columns van Bernard Hammelburg op www.bnr.nl/bernardhammelburg