Via rivieren, de wind, of het dumpen van afval is ontzettend veel plastic sinds de jaren vijftig in oceanen terechtgekomen. Alleen als nu berekend wordt hoeveel er in de oceaan te vinden is, dan komt dat niet overeen met hoeveel erin is gegaan. 

Er zijn natuurlijk een aantal mooie opruiminitiatieven, maar die verklaren deze Verdwenen Plastic Paradox niet. Zou het misschien kunnen dat een deel van het plastic is afgebroken door zonlicht, dachten onderzoekers van het NIOZ.  

Ze voerden experimenten in het lab uit waaruit bleek dat jaarlijks minstens 1,7 procent van de (zichtbare) microplastics door zonlicht wordt afgebroken. Wat gebeurt er dan precies mee? Deels breekt het af tot (onzichtbare) nanoplastics zagen ze en voor een ander deel tot stoffen die mogelijk afgebroken kunnen worden door bacteriën.  

Reken je dit verder door voor al die jaren achter elkaar, dan zou de afbraak door zonlicht ruim een vijfde (22 procent) van de ‘verdwenen’ hoeveelheid plastic in de oceanen verklaren. Is dit dan goed nieuws? Deels. Want zoals ik al zei: een deel van het plastic breekt af tot onzichtbare nanoplastics en we weten nog niet exact wat het effect daarvan is op het zeeleven.  

De onderzoekers zijn dan ook nog lang niet klaar met deze puzzel. Voor nu blijft het natuurlijk gewoon zaak om te zorgen dat het plastic überhaupt nooit in de oceanen terechtkomt.

Lees meer over het onderzoek: Zonlicht pureert de plastic soep.

Via rivieren, de wind, of het dumpen van afval is ontzettend veel plastic sinds de jaren vijftig in oceanen terechtgekomen. Alleen als nu berekend wordt hoeveel er in de oceaan te vinden is, dan komt dat niet overeen met hoeveel erin is gegaan. 
Er zijn natuurlijk een aantal mooie opruiminitiatieven, maar die verklaren deze Verdwenen Plastic Paradox niet. Zou het misschien kunnen dat een deel van het plastic is afgebroken door zonlicht, dachten onderzoekers van het NIOZ.  
Ze voerden experimenten in het lab uit waaruit bleek dat jaarlijks minstens 1,7 procent van de (zichtbare) microplastics door zonlicht wordt afgebroken. Wat gebeurt er dan precies mee? Deels breekt het af tot (onzichtbare) nanoplastics zagen ze en voor een ander deel tot stoffen die mogelijk afgebroken kunnen worden door bacteriën.  
Reken je dit verder door voor al die jaren achter elkaar, dan zou de afbraak door zonlicht ruim een vijfde (22 procent) van de ‘verdwenen’ hoeveelheid plastic in de oceanen verklaren. Is dit dan goed nieuws? Deels. Want zoals ik al zei: een deel van het plastic breekt af tot onzichtbare nanoplastics en we weten nog niet exact wat het effect daarvan is op het zeeleven.  
De onderzoekers zijn dan ook nog lang niet klaar met deze puzzel. Voor nu blijft het natuurlijk gewoon zaak om te zorgen dat het plastic überhaupt nooit in de oceanen terechtkomt.
Lees meer over het onderzoek: <a href="https://www.nioz.nl/en/news/sunlight-pulps-the-plastic-soup">Zonlicht pureert de plastic soep</a>.

Over diepzeediertjes die broeikasgassen eten, immuuncellen die zichzelf opofferen en de zoektocht naar planeten. Over de nieuwste medicijnen, zonnecellen en sensoren. Kortom: hoe werkt de wereld om ons heen en hoe kunnen we hem nog beter maken?

Wetenschap Vandaag | BNR

Over diepzeediertjes die broeikasgassen eten, immuuncellen die zichzelf opofferen en de zoektocht naar planeten. Over de nieuwste medicijnen, zonnecellen en sensoren. Kortom: hoe werkt de wereld om ons heen en hoe kunnen we hem nog beter maken?

Advertisement