We weten al langer dat er dieren bestaan die missende ledematen kunnen laten terug groeien. Hagedissen en platwormen zijn er bijvoorbeeld goed in. Krabben nemen soms zelfs expres afscheid van één van hun ledematen, als ze daardoor een aanval overleven, om deze vervolgens weer te vervangen met een nieuwe.  

Maar toen Duitse onderzoekers een kleine achtpotige zeespin bestudeerden zagen ze dat dit diertje niet alleen ledematen, maar ook andere lichaamsdelen kan laten terug groeien. 

Voor de zeespinnen zelf moet het geen prettig experiment zijn geweest, bij 23 van hen werden namelijk de achterpoten of zelfs het achterste gedeelte van hun lichaam geamputeerd. Bij de jongste zeespinnen zagen de onderzoekers tot hun verbazing een vrijwel volledig herstel van het achterlijf. Inclusief anus, spieren, delen van de voortplantingsorganen en delen van de darm. De volwassen dieren konden dit niet, maar sommigen leven twee jaar later nog steeds.  

Nu ze hebben gezien dat de dieren dit kunnen is de volgende stap het begrijpen van het mechanisme erachter. Wat gebeurt er op moleculair niveau en waarom lukt het de jonge dieren wel, maar de oude niet? Is er een link met hoe ze een paar keer vervellen in hun leven? Hun hoop is natuurlijk dat ze met die kennis uiteindelijk weefselherstel bij mensen kunnen bevorderen. Want wijzelf zijn er als diersoort niet bepaald goed in.  

De paper vind je hier: The sea spider Pycnogonum litorale overturns the paradigm of the absence of axial regeneration in molting animals.

We weten al langer dat er dieren bestaan die missende ledematen kunnen laten terug groeien. Hagedissen en platwormen zijn er bijvoorbeeld goed in. Krabben nemen soms zelfs expres afscheid van één van hun ledematen, als ze daardoor een aanval overleven, om deze vervolgens weer te vervangen met een nieuwe.  
Maar toen Duitse onderzoekers een kleine achtpotige zeespin bestudeerden zagen ze dat dit diertje niet alleen ledematen, maar ook andere lichaamsdelen kan laten terug groeien. 
Voor de zeespinnen zelf moet het geen prettig experiment zijn geweest, bij 23 van hen werden namelijk de achterpoten of zelfs het achterste gedeelte van hun lichaam geamputeerd. Bij de jongste zeespinnen zagen de onderzoekers tot hun verbazing een vrijwel volledig herstel van het achterlijf. Inclusief anus, spieren, delen van de voortplantingsorganen en delen van de darm. De volwassen dieren konden dit niet, maar sommigen leven twee jaar later nog steeds.  
Nu ze hebben gezien dat de dieren dit kunnen is de volgende stap het begrijpen van het mechanisme erachter. Wat gebeurt er op moleculair niveau en waarom lukt het de jonge dieren wel, maar de oude niet? Is er een link met hoe ze een paar keer vervellen in hun leven? Hun hoop is natuurlijk dat ze met die kennis uiteindelijk weefselherstel bij mensen kunnen bevorderen. Want wijzelf zijn er als diersoort niet bepaald goed in.  
De paper vind je hier: <a href="https://www.pnas.org/doi/abs/10.1073/pnas.2217272120">The sea spider Pycnogonum litorale overturns the paradigm of the absence of axial regeneration in molting animals</a>.

Over diepzeediertjes die broeikasgassen eten, immuuncellen die zichzelf opofferen en de zoektocht naar planeten. Over de nieuwste medicijnen, zonnecellen en sensoren. Kortom: hoe werkt de wereld om ons heen en hoe kunnen we hem nog beter maken?

Wetenschap Vandaag | BNR

Over diepzeediertjes die broeikasgassen eten, immuuncellen die zichzelf opofferen en de zoektocht naar planeten. Over de nieuwste medicijnen, zonnecellen en sensoren. Kortom: hoe werkt de wereld om ons heen en hoe kunnen we hem nog beter maken?

Advertisement