Voor een zebramangoest - familie van het stokstaartje - is het juist goed om je eigen kind te vergeten. Of nou ja: om in ieder geval geen idee meer te hebben welk kind bij wie hoort. 

Mangoestenvrouwtjes van dezelfde kolonie bevallen allemaal in één nacht. Daardoor is het voor de moeders een stuk moeilijker om al die pups uit elkaar te houden, maar dat blijkt juist in het voordeel te werken van de beestjes.  

Om dit beter te bestuderen gaven onderzoekers sommige zwangere mangoesten in testgroepen iets meer te eten dan anderen. Dat had weer invloed op het geboortegewicht van de jongen. Na de grote bevallingsnacht zagen de onderzoekers dat de goedgevulde moeders juist meer zorgden voor de lichtere kleinere jonkies. De kinderen die dus niet van hunzelf waren, maar die de zorg wel het hardst nodig hadden. 

Dit zorgt er weer voor dat de kolonie als geheel een grotere overlevingskans heeft. Maar ook voor een individu is het voordelig: een handje meehelpen bij de buren vergroot de kans dat ook jij door anderen geholpen wordt als je nest een keer wat spek tekortkomt.   

It takes a village (van vergeetachtige moeders) to raise a zebramangoest dus. 

Lees meer: Mongoose mothers help their colonies thrive - by forgetting which pups are theirs. Meer over de bijzondere manier waarop mangoesten samenleven: Evolutionary ecology of cooperation.

Voor een zebramangoest - familie van het stokstaartje - is het juist goed om je eigen kind te vergeten. Of nou ja: om in ieder geval geen idee meer te hebben welk kind bij wie hoort. 
Mangoestenvrouwtjes van dezelfde kolonie bevallen allemaal in één nacht. Daardoor is het voor de moeders een stuk moeilijker om al die pups uit elkaar te houden, maar dat blijkt juist in het voordeel te werken van de beestjes.  
Om dit beter te bestuderen gaven onderzoekers sommige zwangere mangoesten in testgroepen iets meer te eten dan anderen. Dat had weer invloed op het geboortegewicht van de jongen. Na de grote bevallingsnacht zagen de onderzoekers dat de goedgevulde moeders juist meer zorgden voor de lichtere kleinere jonkies. De kinderen die dus niet van hunzelf waren, maar die de zorg wel het hardst nodig hadden. 
Dit zorgt er weer voor dat de kolonie als geheel een grotere overlevingskans heeft. Maar ook voor een individu is het voordelig: een handje meehelpen bij de buren vergroot de kans dat ook jij door anderen geholpen wordt als je nest een keer wat spek tekortkomt.   
It takes a village (van vergeetachtige moeders) to raise a zebramangoest dus. 
Lees meer: <a href="https://www.science.org/content/article/mongoose-mothers-help-their-colonies-thrive-forgetting-which-pups-are-theirs">Mongoose mothers help their colonies thrive - by forgetting which pups are theirs</a>. Meer over de bijzondere manier waarop mangoesten samenleven: <a href="https://harryhmarshall.com/evolutionary-ecology-of-cooperation-in-mongooses">Evolutionary ecology of cooperation</a>.

Over diepzeediertjes die broeikasgassen eten, immuuncellen die zichzelf opofferen en de zoektocht naar planeten. Over de nieuwste medicijnen, zonnecellen en sensoren. Kortom: hoe werkt de wereld om ons heen en hoe kunnen we hem nog beter maken?

Wetenschap Vandaag | BNR

Over diepzeediertjes die broeikasgassen eten, immuuncellen die zichzelf opofferen en de zoektocht naar planeten. Over de nieuwste medicijnen, zonnecellen en sensoren. Kortom: hoe werkt de wereld om ons heen en hoe kunnen we hem nog beter maken?

Advertisement