In 1972 werd een stukje rots van de maan veiliggesteld door astronauten van de Apollo 17-missie. Nu geeft datzelfde stukje rots onderzoekers allerlei belangrijke nieuwe informatie over de evolutie van de maan.  

Natuurlijk was er al wel eens naar de chemische samenstelling gekeken van het monster, maar inmiddels is de technologie zover dat die samenstelling in veel meer detail bekeken kan worden. Waar in eerdere onderzoeken niet veel variatie binnen de chemische structuren van de aanwezige mineralen plagioklaas en olivijn werd gezien, zagen wetenschappers in Hawaï die nu verrassend genoeg wel. 

Maar wat zegt dat? Dat vertelt ons iets over hoe deze mineralen door de tijd heen zijn afgekoeld en dus ook hoe de maan zich heeft gevormd. Om te bepalen hoe die afkoeling van de mineralen precies heeft plaatsgevonden, simuleerden de onderzoekers wel 5 miljoen mogelijke koel-scenario's met behulp van computermodellen. Daarmee konden ze aantonen dat de maan veel sneller moet zijn afgekoeld dan eerder gedacht: binnen 20 miljoen jaar in plaats van 100 miljoen.  

Het laat zien dat wat we nu weten over de vorming van manen en planeten, zeker niet altijd set in stone is.

De paper vind je hier: Chemical heterogeneities reveal early rapid cooling of Apollo Troctolite 76535.