Astronomen van de Universiteit van Florida denken - op basis van de nieuwste gegevens van twee ruimtetelescopen – dat een derde van de meest voorkomende planeten in ons Melkwegstelsel weleens leven zou kunnen bevatten.  

Ons eigen zon is behoorlijk uniek in het Melkwegstelsel. De meest voorkomende sterren zijn een stuk kleiner - niet meer dan de helft van de massa van onze zon - en kouder. Om die kleinere koudere sterren - die rode dwergsterren worden genoemd - draaien in ons heelal miljarden planeten. 

Nou is het zo dat - om leven te kunnen herbergen - planeten in het geval van deze sterren niet te ver weg moeten staan. Dan wordt er niet genoeg warmte opgevangen. Maar staan ze te dichtbij, dan kunnen ze weer last krijgen van extreme getijdenkrachten. Daarbij speelt de vorm van de baan een rol. Is deze niet rond maar meer ovaal, dan vervormt de planeet zo erg tijdens deze onregelmatige baan met wisselende zwaartekracht, dat hij heel heet wordt.  

Uit een nieuwe analyse van data van ruimtetelescopen Kepler en Gaia zou volgens onderzoekers nu blijken dat twee derde van de planeten in ons Melkwegstelsel die om deze dwergsterren bewegen zo dichtbij staat dat ze geroosterd worden en leven er niet mogelijk moet zijn. Maar een derde van de planeten zou precies in een goede baan en op de goede afstand van de ster moeten zitten om vloeibaar water - en mogelijk ook leven - vast te kunnen houden. Hoeveel planeten dat dan zijn? Mogelijk honderden miljoenen.

Lees hier meer over het onderzoek: One-third of galaxy’s most common planets could be in habitable zone. 

Astronomen van de Universiteit van Florida denken - op basis van de nieuwste gegevens van twee ruimtetelescopen – dat een derde van de meest voorkomende planeten in ons Melkwegstelsel weleens leven zou kunnen bevatten.  
Ons eigen zon is behoorlijk uniek in het Melkwegstelsel. De meest voorkomende sterren zijn een stuk kleiner - niet meer dan de helft van de massa van onze zon - en kouder. Om die kleinere koudere sterren - die rode dwergsterren worden genoemd - draaien in ons heelal miljarden planeten. 
Nou is het zo dat - om leven te kunnen herbergen - planeten in het geval van deze sterren niet te ver weg moeten staan. Dan wordt er niet genoeg warmte opgevangen. Maar staan ze te dichtbij, dan kunnen ze weer last krijgen van extreme getijdenkrachten. Daarbij speelt de vorm van de baan een rol. Is deze niet rond maar meer ovaal, dan vervormt de planeet zo erg tijdens deze onregelmatige baan met wisselende zwaartekracht, dat hij heel heet wordt.  
Uit een nieuwe analyse van data van ruimtetelescopen Kepler en Gaia zou volgens onderzoekers nu blijken dat twee derde van de planeten in ons Melkwegstelsel die om deze dwergsterren bewegen zo dichtbij staat dat ze geroosterd worden en leven er niet mogelijk moet zijn. Maar een derde van de planeten zou precies in een goede baan en op de goede afstand van de ster moeten zitten om vloeibaar water - en mogelijk ook leven - vast te kunnen houden. Hoeveel planeten dat dan zijn? Mogelijk honderden miljoenen.
Lees hier meer over het onderzoek: <a href="https://news.ufl.edu/2023/05/exoplanet-habitability-/#:~:text=In%20a%20new%20analysis%20based,water%20%E2%80%93%20and%20possibly%20harbor%20life.">One-third of galaxy’s most common planets could be in habitable zone</a>.

Over diepzeediertjes die broeikasgassen eten, immuuncellen die zichzelf opofferen en de zoektocht naar planeten. Over de nieuwste medicijnen, zonnecellen en sensoren. Kortom: hoe werkt de wereld om ons heen en hoe kunnen we hem nog beter maken?

Wetenschap Vandaag | BNR

Over diepzeediertjes die broeikasgassen eten, immuuncellen die zichzelf opofferen en de zoektocht naar planeten. Over de nieuwste medicijnen, zonnecellen en sensoren. Kortom: hoe werkt de wereld om ons heen en hoe kunnen we hem nog beter maken?

Advertisement