Inmiddels hebben de meeste mensen weleens gehoord van de waggle dance. Zo niet, hier volgt een korte uitleg. Om elkaar te vertellen waar voedzaam eten te vinden is, gebruiken bijen een waggeldansje. Aan de binnenkant van de korf, loopt de bij die de informatie heeft al waggelend een achtpatroon over de verticale wand. De dans vertelt andere bijen iets over de locatie, afstand tot en zelfs kwaliteit van het voedsel.  

Maar hoe weet een bij dat dit de manier is om anderen op pad te sturen? En wanneer leren ze hoe ze dit moeten doen? Onderzoekers hebben nu ontdekt dat het kennis is die van generatie op generatie wordt doorgegeven. Het is nieuw bewijs dat sociaal leergedrag niet alleen gevonden wordt onder mensen, apen, naakte molratten en vogels, maar ook bij insecten.  

Er waren wel wat experimenten nodig om erachter te komen. De onderzoekers creëerden er speciale bijenkoloniën voor, sommigen met alleen jonge bijen die nooit een andere bij een waggeldans hadden zien doen. Bereikten ze de juiste leeftijd, dan probeerden ze het wel. Alleen maakten ze er nogal een zootje van. De informatie die ze doorgaven aan de rest van de kolonie, was niet bepaald accuraat. 

Bijen die opgroeiden in een kolonie met voorbeelddansers, die hadden deze problemen niet. De jonge bijen die rommelig dansten verbeterden overigens wel wat naar mate ze ouder werden, maar het juiste dialect voor ‘afstand’ leerden ze nooit. Of, zo zou je het ook kunnen zien, wat ze eigenlijk deden was een geheel nieuw dialect creëren.  

Er wordt gedacht dat dit verschil in bijendialect normaal gesproken wordt veroorzaakt door verschil in leefomgeving. Dat zou verklaren waarom het zin heeft om dat lokale dialect, mits de kolonie niet verplaatst, door te blijven geven. In vervolgonderzoek willen ze nu gaan kijken hoe leefgebied precies de taal van bijen vormt.

Lees hier meer over het onderzoek: Complex learned social behavior discovered in bee’s ‘waggle dance’.

Inmiddels hebben de meeste mensen weleens gehoord van de waggle dance. Zo niet, hier volgt een korte uitleg. Om elkaar te vertellen waar voedzaam eten te vinden is, gebruiken bijen een waggeldansje. Aan de binnenkant van de korf, loopt de bij die de informatie heeft al waggelend een achtpatroon over de verticale wand. De dans vertelt andere bijen iets over de locatie, afstand tot en zelfs kwaliteit van het voedsel.  
Maar hoe weet een bij dat dit de manier is om anderen op pad te sturen? En wanneer leren ze hoe ze dit moeten doen? Onderzoekers hebben nu ontdekt dat het kennis is die van generatie op generatie wordt doorgegeven. Het is nieuw bewijs dat sociaal leergedrag niet alleen gevonden wordt onder mensen, apen, naakte molratten en vogels, maar ook bij insecten.  
Er waren wel wat experimenten nodig om erachter te komen. De onderzoekers creëerden er speciale bijenkoloniën voor, sommigen met alleen jonge bijen die nooit een andere bij een waggeldans hadden zien doen. Bereikten ze de juiste leeftijd, dan probeerden ze het wel. Alleen maakten ze er nogal een zootje van. De informatie die ze doorgaven aan de rest van de kolonie, was niet bepaald accuraat. 
Bijen die opgroeiden in een kolonie met voorbeelddansers, die hadden deze problemen niet. De jonge bijen die rommelig dansten verbeterden overigens wel wat naar mate ze ouder werden, maar het juiste dialect voor ‘afstand’ leerden ze nooit. Of, zo zou je het ook kunnen zien, wat ze eigenlijk deden was een geheel nieuw dialect creëren.  
Er wordt gedacht dat dit verschil in bijendialect normaal gesproken wordt veroorzaakt door verschil in leefomgeving. Dat zou verklaren waarom het zin heeft om dat lokale dialect, mits de kolonie niet verplaatst, door te blijven geven. In vervolgonderzoek willen ze nu gaan kijken hoe leefgebied precies de taal van bijen vormt.
Lees hier meer over het onderzoek: <a href="https://www.eurekalert.org/news-releases/981222">Complex learned social behavior discovered in bee’s ‘waggle dance’</a>.

Over diepzeediertjes die broeikasgassen eten, immuuncellen die zichzelf opofferen en de zoektocht naar planeten. Over de nieuwste medicijnen, zonnecellen en sensoren. Kortom: hoe werkt de wereld om ons heen en hoe kunnen we hem nog beter maken?

Wetenschap Vandaag | BNR

Over diepzeediertjes die broeikasgassen eten, immuuncellen die zichzelf opofferen en de zoektocht naar planeten. Over de nieuwste medicijnen, zonnecellen en sensoren. Kortom: hoe werkt de wereld om ons heen en hoe kunnen we hem nog beter maken?

Advertisement