In this poem, Shiv Kumar Batalvi describes trees as his very close relatives and gives us a message to save the trees. Batalvi ji feels that these trees are like his family. His mind is so connected with them that he wants to become a tree in his next life and sing his songs like them. Hearing such words written by him, it makes us realise that Batalvi ji loved nature and according to him even trees are also poetic.

Rukh

ਇੱਸ ਕਵਿਤਾ ਵਿੱਚ ਸ਼ਿਵ ਕੁਮਾਰ ਬਟਾਲਵੀ ਜੀ ਰੁੱਖਾਂ ਯਾਨੀ ਪੇੜਾ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਬੜੇ ਹੀ ਕਰੀਬੀ ਰਿਸ਼ਤੇ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਬਿਆਨ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਸਾਨੂੰ ਰੁੱਖਾਂ ਨੂੰ ਬਚਾ ਕੇ ਰੱਖਣ ਦਾ ਸੁਨੇਹਾ ਦੇ ਰਹੇ ਨੇ।  ਬਟਾਲਵੀ ਜੀ ਨੂੰ ਇਹ ਛੋਟੇ ਵੱਡੇ ਰੁੱਖ ਆਪਣੇ ਪਰਿਵਾਰ ਵਾਕਣ ਲੱਗਦੇ ਨੇ ਤੇ ਓਹਨਾ ਦਾ ਮਨ ਰੁੱਖਾਂ ਨਾਲ ਇੰਜ ਜੁੜਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਅਗਲੇ ਜਨਮ ਵਿਚ ਰੁੱਖ ਬਣ ਕੇ ਇਸ ਦੁਨੀਆਂ ਵਿੱਚ ਆ ਕੇ ਰੁੱਖਾਂ ਵਾਕਣ ਆਪਣਾ ਗੀਤ ਸੁਨਾਣਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਨੇ।  ਓਹਨਾ ਦੇ ਲਿੱਖੇ ਇਹੋ ਜਿਹੇ ਬੋਲ ਸੁਣ ਕੇ ਕੋਈ ਵੀ ਰੁੱਖਾਂ ਬਾਰੇ ਸੋਚ ਕੇ ਜ਼ਜ਼ਬਾਤੀ ਹੋ ਜਾਏ।

Rukh

Iss kavita mein Shiv Kumar Batalvi ji paedo ko apna behad kareebi rishta bataa rahe hai aur humein paedo ko bachaane ka sandesh de rahe hai. Batalvi ji inn chhote badey paedo ko apna parivaar maante hai. Unhe paedo se itna lagaav ho chuka hai ki vo apne agle janam mein ek paed bankar iss duniya mein aana chahte hai aur paedo ki hi tarah duniya ko apna geet sunana chahte hai. Unki likhi ye kavita kisi ko bhi paedo ke baare mein soch kar jazbaati kar degi.

Narrated by: Shilpa Mehta

Audio Design by: Aayush Mehra

Creative Direction: Dhruv Lau

For any feedback and suggestions, feel free to contact us on:

Instagram: @redfmpodcasts

E-mail: podcast@redfm.in