Voor het eerst in de geschiedenis kwam de Nederlandse landbouwexport vorig jaar uit boven de 100 miljard euro, een waanzinnig bedrag. Ondanks de coronacrisis steeg de uitvoer van landbouwproducten met ruim 9 procent, naar € 104,7 miljard.

Niet alleen omdat er meer werd geëxporteerd, qua volume, maar ook omdat de prijzen voor producten omhooggingen. Blijkt allemaal uit cijfers van het CBS en Wageningen University.

Bloembollengekte

De internationale handel in landbouwgoederen gaat duidelijk niet gebukt onder de covid-19 pandemie. Integendeel zou je haast zeggen. Voeding is immers noodzaak; landbouwproducten zijn essentiële goederen. Het openhouden van de handelskanalen is daarmee van evident belang. De land- en tuinbouwsector weet maximaal te profiteren van die bijzondere positie die het kreeg toegekend in de wereldeconomie. Al werd het meeste geld in de sector helemaal niet verdiend met voedingsmiddelen, maar met de sierteelt. Voor €12 miljard ging aan bloemen, bloembollen, planten en boomkwekerijprodukten de grens over. En je kunt je afvragen of een bosje bloemen uit Nederland eigenlijk wel voorziet in een essentiële basisbehoefte van de mens, in tijden van Corona. Persoonlijk zou ik wel een jaartje zonder boeketje op tafel kunnen.

 

Wereldkampioen

De boerenbedrijfstak in ons land groeit al jaren en heeft zich in de afgelopen decennia ontwikkeld tot een superintensief agri-industrieel complex, dat zijn weerga in de wereld niet kent. In absolute aantallen exporteren alleen de Verenigde Staten meer landbouwproducten. Maar per hoofd van de bevolking of per vierkante kilometer gerekend laten we ook de Amerikanen ver achter ons. Het is een onvoorstelbaar knappe prestatie, dat we op zo’n piepklein stukje aarde zoveel bloemen, vlees en melk weten voort te brengen. Elke centimeter landbouwgrond, elke druppel water, ieder straaltje zonlicht wordt ten volle benut. We doen dat inmiddels met zoveel expertise en zo verschrikkelijk efficiënt dat het meer dan €100 miljard export oplevert. En het wordt alleen maar meer elk jaar.

Mijlpaal of keerpunt?

Het is een fantastische mijlpaal, die ook serieus te denken geeft. Want met de onstuitbare groei van onze landbouwproductie neemt ook de druk op het klimaat, dierenwelzijn en milieu onhoudbare vormen aan. De grenzen aan de groei zijn nu wel bereikt, zo niet allang overschreden. Hoelang nog willen we met ons piepkleine en dichtbevolkte landje de hele wereld blijven voorzien van boter, kaas en eieren? En de Chinezen van varkensvlees? De Nederlandse landbouwsector is op een keerpunt beland. Niet verder groeien de komende jaren, maar juist fors inkrimpen. De kennis behouden en vergroten, maar de productie verplaatsen naar het buitenland. Daar ligt de toekomst voor onze agrarische industrie.

Prettige maandag!

Voor het eerst in de geschiedenis kwam de Nederlandse landbouwexport vorig jaar uit boven de 100 miljard euro, een waanzinnig bedrag. Ondanks de coronacrisis steeg de uitvoer van landbouwproducten met ruim 9 procent, naar &euro; 104,7 miljard.
Niet alleen omdat er meer werd ge&euml;xporteerd, qua volume, maar ook omdat de prijzen voor producten omhooggingen. Blijkt allemaal uit cijfers van het CBS en Wageningen University.
Bloembollengekte
De internationale handel in landbouwgoederen gaat duidelijk niet gebukt onder de covid-19 pandemie. Integendeel zou je haast zeggen. Voeding is immers noodzaak; landbouwproducten zijn essenti&euml;le goederen. Het openhouden van de handelskanalen is daarmee van evident belang. De land- en tuinbouwsector weet maximaal te profiteren van die bijzondere positie die het kreeg toegekend in de wereldeconomie. Al werd het meeste geld in de sector helemaal niet verdiend met voedingsmiddelen, maar met de sierteelt. Voor &euro;12 miljard ging aan bloemen, bloembollen, planten en boomkwekerijprodukten de grens over. En je kunt je afvragen of een bosje bloemen uit Nederland eigenlijk wel voorziet in een essenti&euml;le basisbehoefte van de mens, in tijden van Corona. Persoonlijk zou ik wel een jaartje zonder boeketje op tafel kunnen.
&nbsp;
Wereldkampioen
De boerenbedrijfstak in ons land groeit al jaren en heeft zich in de afgelopen decennia ontwikkeld tot een superintensief agri-industrieel complex, dat zijn weerga in de wereld niet kent. In absolute aantallen exporteren alleen de Verenigde Staten meer landbouwproducten. Maar per hoofd van de bevolking of per vierkante kilometer gerekend laten we ook de Amerikanen ver achter ons. Het is een onvoorstelbaar knappe prestatie, dat we op zo&rsquo;n piepklein stukje aarde zoveel bloemen, vlees en melk weten voort te brengen. Elke centimeter landbouwgrond, elke druppel water, ieder straaltje zonlicht wordt ten volle benut. We doen dat inmiddels met zoveel expertise en zo verschrikkelijk effici&euml;nt dat het meer dan &euro;100 miljard export oplevert. En het wordt alleen maar meer elk jaar.
Mijlpaal of keerpunt?
Het is een fantastische mijlpaal, die ook serieus te denken geeft. Want met de onstuitbare groei van onze landbouwproductie neemt ook de druk op het klimaat, dierenwelzijn en milieu onhoudbare vormen aan. De grenzen aan de groei zijn nu wel bereikt, zo niet allang overschreden. Hoelang nog willen we met ons piepkleine en dichtbevolkte landje de hele wereld blijven voorzien van boter, kaas en eieren? En de Chinezen van varkensvlees? De Nederlandse landbouwsector is op een keerpunt beland. Niet verder groeien de komende jaren, maar juist fors inkrimpen. De kennis behouden en vergroten, maar de productie verplaatsen naar het buitenland. Daar ligt de toekomst voor onze agrarische industrie.
Prettige maandag!

Financieel journalist Paul Laseur houdt zijn scherpe blik op economie en maatschappij. Elke maandag een nieuwe column.

Advertisement