Het is de tippelzone van de supermarktsector: flitsbezorgdiensten zoals Gorrillas, Flink, Getir en Zapp. Die jouw boodschappen binnen 10 minuten thuisbezorgen. Een belofte die ze alleen kunnen waarmaken door een netwerk van kleine distributiecentra, dicht bij de klant. Deze afwerkplekken met hun zwart afgeplakte ramen, de darkstores, staan vaak middenin woonwijken en leveren veel overlast op in de buurt. Een hangplek voor de talloze fietskoeriers, wachtend op het volgende vrachtje. Amsterdam verbiedt daarom voorlopig de vestiging van nieuwe mini-magazijnen.

Platformeconomie

Maar het kwaad is allang geschied. De hoofdstad heeft zitten slapen, vorig jaar, toen flitsbezorgers als paddenstoelen uit de grond schoten. Nu is het te laat om het tij nog te keren. Na een razendsnelle doorbraak zijn flitsbezorgers in de grotere steden al niet meer uit het straatbeeld weg te denken, als onderdeel van de platformeconomie. Volkomen logisch, ook. Na de bezorging van maaltijden, overnachtingen en taxiritten is er nu ook een app voor je dagelijkse boodschappen binnen 10 minuten. Je kon erop wachten. Ook op de felle kritiek en het verzet tegen de komst van een nieuwe speler die de bestaande markt flink komt opschudden. Met alle gevolgen van dien voor leefbaarheid, verkeersveiligheid en arbeidsvoorwaarden van de rijders. Ook het bestellen van bier en sigaretten zonder identiteitsbewijs is trouwens kinderspel, bleek onlangs uit een steekproef van AT5.

De schaamte voorbij

Je kunt het de ondernemers intussen maar moeilijk kwalijk nemen. Zij zien een gapend gat in de markt, waar ze dankbaar induiken zonder dat hen een strobreed in de weg wordt gelegd. Maar de klanten, wat zíjn dat voor mensen? Voor wie het kennelijk teveel moeite is om nog even naar de winkel te lopen, op de hoek? Het is toch de schaamte voorbij om voor een avocado of chips en cola nog even een flitsbezorger te laten komen? Zijn er dan helemaal geen grenzen meer aan de gemakzucht? Je hoeft toch niet aan elke impuls direct gehoor te geven? Flitsbezorging van kruidenierswaren voorziet niet bepaald in een essentiële levensbehoefte. In de steden waarin de supersnelle bezorgdiensten opereren is in een straal van 5 wandelminuten altijd wel een supermarkt te vinden die nog open is, elk uur van de dag en elke dag van de week.

Stadse fratsen

Bij ons in het dorp zijn gelukkig geen flitsbezorgers actief. Te ver van de bewoonde wereld. Maar zelfs al kon het uit, dan nog denk ik dat de meeste dorpsbewoners te nuchter, te degelijk zijn om voor een vergeten pak pannenkoekenmix een supersnelle koerier te laten komen. Doe normaal! Niemand hier heeft behoefte aan dat soort stadse fratsen. Het maatschappelijk nut van flitsbezorging is minimaal. De samenleving is helemaal niet gebaat bij nog meer versnelling. Integendeel. Waar de maatschappij pas echt behoefte aan heeft is juist een wat trager levenstempo, met een beetje aandacht voor de directe leefomgeving.

Prettige maandag!

Het is de tippelzone van de supermarktsector: flitsbezorgdiensten zoals Gorrillas, Flink, Getir en Zapp. Die jouw boodschappen binnen 10 minuten thuisbezorgen. Een belofte die ze alleen kunnen waarmaken door een netwerk van kleine distributiecentra, dicht bij de klant. Deze afwerkplekken met hun zwart afgeplakte ramen, de darkstores, staan vaak middenin woonwijken en leveren veel overlast op in de buurt. Een hangplek voor de talloze fietskoeriers, wachtend op het volgende vrachtje. Amsterdam verbiedt daarom voorlopig de vestiging van nieuwe mini-magazijnen.
Platformeconomie
Maar het kwaad is allang geschied. De hoofdstad heeft zitten slapen, vorig jaar, toen flitsbezorgers als paddenstoelen uit de grond schoten. Nu is het te laat om het tij nog te keren. Na een razendsnelle doorbraak zijn flitsbezorgers in de grotere steden al niet meer uit het straatbeeld weg te denken, als onderdeel van de platformeconomie. Volkomen logisch, ook. Na de bezorging van maaltijden, overnachtingen en taxiritten is er nu ook een app voor je dagelijkse boodschappen binnen 10 minuten. Je kon erop wachten. Ook op de felle kritiek en het verzet tegen de komst van een nieuwe speler die de bestaande markt flink komt opschudden. Met alle gevolgen van dien voor leefbaarheid, verkeersveiligheid en arbeidsvoorwaarden van de rijders. Ook het bestellen van bier en sigaretten zonder identiteitsbewijs is trouwens kinderspel, bleek onlangs uit een steekproef van AT5.
De schaamte voorbij
Je kunt het de ondernemers intussen maar moeilijk kwalijk nemen. Zij zien een gapend gat in de markt, waar ze dankbaar induiken zonder dat hen een strobreed in de weg wordt gelegd. Maar de klanten, wat z&iacute;jn dat voor mensen? Voor wie het kennelijk teveel moeite is om nog even naar de winkel te lopen, op de hoek? Het is toch de schaamte voorbij om voor een avocado of chips en cola nog even een flitsbezorger te laten komen? Zijn er dan helemaal geen grenzen meer aan de gemakzucht? Je hoeft toch niet aan elke impuls direct gehoor te geven? Flitsbezorging van kruidenierswaren voorziet niet bepaald in een essenti&euml;le levensbehoefte. In de steden waarin de supersnelle bezorgdiensten opereren is in een straal van 5 wandelminuten altijd wel een supermarkt te vinden die nog open is, elk uur van de dag en elke dag van de week.
Stadse fratsen
Bij ons in het dorp zijn gelukkig geen flitsbezorgers actief. Te ver van de bewoonde wereld. Maar zelfs al kon het uit, dan nog denk ik dat de meeste dorpsbewoners te nuchter, te degelijk zijn om voor een vergeten pak pannenkoekenmix een supersnelle koerier te laten komen. Doe normaal! Niemand hier heeft behoefte aan dat soort stadse fratsen. Het maatschappelijk nut van flitsbezorging is minimaal. De samenleving is helemaal niet gebaat bij nog meer versnelling. Integendeel. Waar de maatschappij pas echt behoefte aan heeft is juist een wat trager levenstempo, met een beetje aandacht voor de directe leefomgeving.
Prettige maandag!

Financieel journalist Paul Laseur houdt zijn scherpe blik op economie en maatschappij. Elke maandag een nieuwe column.

Advertisement