Voor het eerst sinds de jaren '60 is het aantal inwoners van China gedaald. Althans, volgens de officiële Chinese cijfers. En dat heeft nogal wat repercussies voor de economische vooruitzichten, zegt econoom Edin Mujagic.

Drie procent

Vorig jaar groeide de Chinese economie met 3 procent, wat schril contrasteert met de groeicijfers die we de afgelopen jaren gewend waren te zijn: 7 procent, 10 procent. Die 3 procent, en de euforie daarover, geeft aan dat die economie moeite heeft om te groeien. En dat hangt samen met onder andere het aantal inwoners dat een land heeft. Immers, economie is niets anders dan meer mensen aan het werk die op jaarbasis ook nog eens productiever worden.

Groei..

Als we die groeicijfers van de afgelopen jaren ontleden, dan bedroeg de toename van de productiviteit altijd 3 procent, een derde van de groei kwam daar vandaan - de rest kwam voor een belangrijk deel uit de demografie: meer mensen aan het werk. Daar gaat nu de streep doorheen nu het aantal Chinezen afneemt en ook de beroepsbevolking krimpt. De reden dat China zo lang zo hard kon groeien was dat het westerse technologieën voor bijna niets overnam en in de eigen economie implementeerde. Dan ga je hard inderdaad groeien.

...totdat

Tot je op het kantelpunt belandt waar we ons nu bevinden: een westerse aversie tegen die technologieoverdracht in combinatie met het feit dat er niet veel meer over te nemen valt. Zo groot was die Chinese inhaalslag. Voor groei is China dus meer op zichzelf aangewezen en moet het land het meer dan ooit hebben van productiviteitsstijging. En daar wreekt het systeem zich van de centraal geleide economie. Een belangrijke voorwaarde voor productiviteitsgroei is dat er uitvindingen gedaan worden die ook nog eens geïmplementeerd moeten worden in de economie.

En daar leent de vrije markteconomie zich nu eenmaal beter voor dan een centraal geregisseerde economie. De afnemende bevolkingsgroei is geen probleem dat zich tot de Chinese landsgrenzen beperkt, maar dat ook ons raakt. De afgelopen decennia 'exporteerde' China deflatie en heeft het onze inflatie stelselmatig omlaag gedrukt. Met deze nieuwe economische werkelijkheid kan daar ook een streep doorheen, mogelijk gaat China onze inflatie zelfs aanjagen.

Een ander gevolg van lagere economische groei is dat de onzekerheid toeneemt, dat de werkloosheid kan stijgen met in het kielzog daarvan: sociale onrust. Een beetje dictatoriaal regime heeft in dat geval vaak de neiging om de aandacht af te leiden door een gemeenschappelijke vijand, en daarmee vertaalt het Chinese probleem zich in een geopolitieke consequentie.

India

Als China over zijn zenit heen is, wie gaat dan het stokje overnemen? Diens oude aartsrivaal, het nabije India. Een groot land met een groeiende bevolking en een groeiende beroepsbevolking. En dat met een vrije markteconomie, democratische instituties en een goede relatie met het Westen. En dat kan niet gezegd worden van China. 

Voor het eerst sinds de jaren '60 is het aantal inwoners van China gedaald. Althans, volgens de officiële Chinese cijfers. En dat heeft nogal wat repercussies voor de economische vooruitzichten, zegt econoom Edin Mujagic.
Drie procent
Vorig jaar groeide de Chinese economie met 3 procent, wat schril contrasteert met de groeicijfers die we de afgelopen jaren gewend waren te zijn: 7 procent, 10 procent. Die 3 procent, en de euforie daarover, geeft aan dat die economie moeite heeft om te groeien. En dat hangt samen met onder andere het aantal inwoners dat een land heeft. Immers, economie is niets anders dan meer mensen aan het werk die op jaarbasis ook nog eens productiever worden.
Groei..
Als we die groeicijfers van de afgelopen jaren ontleden, dan bedroeg de toename van de productiviteit altijd 3 procent, een derde van de groei kwam daar vandaan - de rest kwam voor een belangrijk deel uit de demografie: meer mensen aan het werk. Daar gaat nu de streep doorheen nu het aantal Chinezen afneemt en ook de beroepsbevolking krimpt. De reden dat China zo lang zo hard kon groeien was dat het westerse technologieën voor bijna niets overnam en in de eigen economie implementeerde. Dan ga je hard inderdaad groeien.
...totdat
Tot je op het kantelpunt belandt waar we ons nu bevinden: een westerse aversie tegen die technologieoverdracht in combinatie met het feit dat er niet veel meer over te nemen valt. Zo groot was die Chinese inhaalslag. Voor groei is China dus meer op zichzelf aangewezen en moet het land het meer dan ooit hebben van productiviteitsstijging. En daar wreekt het systeem zich van de centraal geleide economie. Een belangrijke voorwaarde voor productiviteitsgroei is dat er uitvindingen gedaan worden die ook nog eens geïmplementeerd moeten worden in de economie.
En daar leent de vrije markteconomie zich nu eenmaal beter voor dan een centraal geregisseerde economie. De afnemende bevolkingsgroei is geen probleem dat zich tot de Chinese landsgrenzen beperkt, maar dat ook ons raakt. De afgelopen decennia 'exporteerde' China deflatie en heeft het onze inflatie stelselmatig omlaag gedrukt. Met deze nieuwe economische werkelijkheid kan daar ook een streep doorheen, mogelijk gaat China onze inflatie zelfs aanjagen.
Een ander gevolg van lagere economische groei is dat de onzekerheid toeneemt, dat de werkloosheid kan stijgen met in het kielzog daarvan: sociale onrust. Een beetje dictatoriaal regime heeft in dat geval vaak de neiging om de aandacht af te leiden door een gemeenschappelijke vijand, en daarmee vertaalt het Chinese probleem zich in een geopolitieke consequentie.
India
Als China over zijn zenit heen is, wie gaat dan het stokje overnemen? Diens oude aartsrivaal, het nabije India. Een groot land met een groeiende bevolking en een groeiende beroepsbevolking. En dat met een vrije markteconomie, democratische instituties en een goede relatie met het Westen. En dat kan niet gezegd worden van China.

Elke dag een intrigerende gedachtewisseling over de stand van de macro-economie. Op maandag en vrijdag gaat presentator Thomas van Zijl in gesprek met econoom Arnoud Boot, de rest van de week praat Van Zijl met econoom Edin Mujagić.

Elke dag een intrigerende gedachtewisseling over de stand van de macro-economie. Op maandag en vrijdag gaat presentator Thomas van Zijl in gesprek met econoom Arnoud Boot, de rest van de week praat Van Zijl met econoom Edin Mujagić.

Macro met Boot en Mujagić  | BNR

Elke dag een intrigerende gedachtewisseling over de stand van de macro-economie. Op maandag en vrijdag gaat presentator Thomas van Zijl in gesprek met econoom Arnoud Boot, de rest van de week praat Van Zijl met econoom Edin Mujagić.

Arnoud Boot (1960, Huizen) is hoogleraar Corporate Finance en Financiële Markten aan de Universiteit van Amsterdam. Arnoud Boot wil de luisteraar met zijn bijdragen aan het denken zetten. “Niets is mooier dan in discussie gaan over waar het economisch beleid naartoe moet.”

Edin Mujagić (1977, Bosnië-Herzegovina) is hoofdeconoom bij OHV Vermogensbeheer. Mujagić wil de vergeten lessen uit de economische historie gebruiken om het heden te duiden. “Een gids zijn door de wondere wereld van de economie, kan het voor een macro-econoom nog leuker worden?”

Elke dag een intrigerende gedachtewisseling over de stand van de macro-economie. Op maandag en vrijdag gaat presentator Thomas van Zijl in gesprek met econoom Arnoud Boot, de rest van de week praat Van Zijl met econoom Edin Mujagić.
Arnoud Boot (1960, Huizen) is hoogleraar Corporate Finance en Financiële Markten aan de Universiteit van Amsterdam. Arnoud Boot wil de luisteraar met zijn bijdragen aan het denken zetten. “Niets is mooier dan in discussie gaan over waar het economisch beleid naartoe moet.”
Edin Mujagić (1977, Bosnië-Herzegovina) is hoofdeconoom bij OHV Vermogensbeheer. Mujagić wil de vergeten lessen uit de economische historie gebruiken om het heden te duiden. “Een gids zijn door de wondere wereld van de economie, kan het voor een macro-econoom nog leuker worden?”

Advertisement