Joost kan zich voor zijn gevoel erg weinig van zijn vader Piet herinneren. Hij zou zo graag een herinnering willen kunnen opvissen van zijn vaders geur of zitten op schoot. Hij gaat hierover in gesprek met zijn collega Mattie Valk, die 25 was toen hij zijn vader John verloor. Joost is bijna jaloers op Mattie dat hij zo veel meer herinneringen heeft kunnen maken met zijn vader, maar voelt Mattie dat zelf wel zo? Ze hebben een openhartig gesprek over het gemis van hun vaders op belangrijke momenten in hun leven en de waarde van alle brieven en opnames die Piet voor Joost achterliet. Met neuropsycholoog Erik Scherder praat Joost verder over de werking van herinneringen. Kun je extra je best doen iets te onthouden? En is er een manier om bij een herinnering te komen waarvan je dacht dat je ‘m niet meer had?