Niets zo veranderlijk en extreem als het weer op de Mont Aigoual. De luchtstromen vanuit de Middellandse Zee en de Atlantische Oceaan botsen op dit hoogste puntje in het zuiden van de Cevennen tegen elkaar. Met als gevolg dat sneeuw, mist, wind en regen allemaal hun records vestigen op en rond de top van de berg. In juni viel er nog 600 mm regen in 24 uur. In de omgeving werden weggetjes weggeslagen, verdwenen auto's in sinkholes en steeg de rivier de Gardon met maar liefst drie meter in slechts vijf minuten.

Weerman Remi kan zich dan ook geen mooiere plek om te werken voorstellen dan in het weerstation op de Mont Aigoual. 'Dat is een droom'. Gevraagd naar het weer op 3 september, als de zesde etappe van de Tour de France finisht op de Mont Aigoual, zegt Remi dat alles mogelijk is. 'Het kan dan regenen, stormen, mistig zijn en ja, zelfs sneeuwen. Vaak denken wielrenners beneden aan de berg: 'Ha, het is mooi weer'. En dan komen ze boven en dan regent het, waait het, en is het er koud.' We spreken in deze laatste aflevering van podcastserie Le Cycliste met de mensen die werken in het weerstation en met de Nederlanders die op en rond de Mont Aigoual wonen. Hoe ervaren zij het extreme weer?

Jerry en Kees zien de finish van de zesde Touretappe op de Mont Aigoual nu liggen. Ze zijn de plaquette ter nagedachtenis van Rémy Metais gepasseerd, via een klein weggetje verder omhoog gekronkeld, en moeten de laatste kilometer op de fiets afleggen door het open veld. De wind heeft er vrij spel. Jerry zet aan, Kees probeert mee te gaan, het wordt een sprint à deux...

De muziek die je hoort is van Ricoune, van André Minvielle