Yvonne deelt een intiem portret over haar ouders, Nel de Jong en Chris de Vreede. Ze spreekt over hun eenvoudige, maar betekenisvolle levens in Zoetermeer en Nootdorp, hun tradities, uitdagingen en de liefde die hen tot het einde verbond.

Chris, geboren vlak na de oorlog, was een hardwerkende en handige man, bekend om zijn creativiteit en zijn praktische oplossing voor alles wat zijn ogen zagen. “Wat zijn ogen zagen, maakten zijn handen,” 

Nel, het oudste meisje uit een warm gezin, werd huisvrouw na haar huwelijk. Hoewel ze stil en praktisch was, straalde ze liefde en verantwoordelijkheid uit voor haar gezin. “Mijn moeder was een trouw persoon. “Mijn moeder zei ook aan het einde: je vader was geen makkelijke man, maar wel een lieve man. Dat was eigenlijk samengevat hoe ik het als kind zag,” zegt Yvonne. Chris was geen prater – bij conflicten trok hij zich terug, wat de sfeer bepaalde in huis. Toch bleef de genegenheid: “Als het goed was, kwam hij altijd bij mijn moeder in de keuken zitten als zij aan het koken was.”

Het einde van Nel werd getekend door ziekte, maar ook door dankbaarheid: “Ik heb een mooi leven gehad en ik ben niet bang voor de dood,” zei ze in haar laatste weken. Elf weken na haar overlijden stierf Chris. “Als ik nu terugkijk: hij is aan een gebroken hart overleden,” zegt Yvonne daarover.

Yvonne deelt een intiem portret over haar ouders, Nel de Jong en Chris de Vreede. Ze spreekt over hun eenvoudige, maar betekenisvolle levens in Zoetermeer en Nootdorp, hun tradities, uitdagingen en de liefde die hen tot het einde verbond.
Chris, geboren vlak na de oorlog, was een hardwerkende en handige man, bekend om zijn creativiteit en zijn praktische oplossing voor alles wat zijn ogen zagen. &ldquo;Wat zijn ogen zagen, maakten zijn handen,&rdquo;&nbsp;
Nel, het oudste meisje uit een warm gezin, werd huisvrouw na haar huwelijk. Hoewel ze stil en praktisch was, straalde ze liefde en verantwoordelijkheid uit voor haar gezin. &ldquo;Mijn moeder was een trouw persoon.&nbsp;&ldquo;Mijn moeder zei ook aan het einde: je vader was geen makkelijke man, maar wel een lieve man. Dat was eigenlijk samengevat hoe ik het als kind zag,&rdquo; zegt Yvonne. Chris was geen prater &ndash; bij conflicten trok hij zich terug, wat de sfeer bepaalde in huis. Toch bleef de genegenheid: &ldquo;Als het goed was, kwam hij altijd bij mijn moeder in de keuken zitten als zij aan het koken was.&rdquo;
Het einde van Nel werd getekend door ziekte, maar ook door dankbaarheid: &ldquo;Ik heb een mooi leven gehad en ik ben niet bang voor de dood,&rdquo; zei ze in haar laatste weken. Elf weken na haar overlijden stierf Chris. &ldquo;Als ik nu terugkijk: hij is aan een gebroken hart overleden,&rdquo; zegt Yvonne daarover.

In Herinnering is al jaren een populaire rubriek over overleden personen in de krant én op de website en app. Nu is er óók een podcastserie, waarin de meest ontroerende levensverhalen worden verteld onder begeleiding van presentator Gerard Tamson.

In Herinnering is al jaren een populaire rubriek over overleden personen in de krant én op de website en app. Nu is er óók een podcastserie, waarin de meest ontroerende levensverhalen worden verteld onder begeleiding van presentator Gerard Tamson.

Advertisement