In deze aflevering het levensverhaal van Lenie den Hertog, door de ogen van haar dochter Annemarie.

Lenie is een wereldreiziger die haar hart volgde. De invloed op haar omgeving wordt duidelijk door de verhalen om overal een feestje van te maken en nieuwe ervaringen op te doen. Deze aflevering is een eerbetoon aan een vrouw die met een glimlach zou terugkijken op haar bijzondere momenten. ‘Vier alles of het de laatste keer is’.

* 11 augustus 1940, ’s-Gravenhage † 27 juni 2024, Arnhem

 

In deze aflevering het levensverhaal van Lenie den Hertog, door de ogen van haar dochter Annemarie.
Lenie is een wereldreiziger die haar hart volgde. De invloed op haar omgeving wordt duidelijk door de verhalen om overal een feestje van te maken en nieuwe ervaringen op te doen. Deze aflevering is een eerbetoon aan een vrouw die met een glimlach zou terugkijken op haar bijzondere momenten. &lsquo;Vier alles of het de laatste keer is&rsquo;.
* 11 augustus 1940, &rsquo;s-Gravenhage &dagger; 27 juni 2024, Arnhem
&nbsp;

In Herinnering is al jaren een populaire rubriek over overleden personen in de krant én op de website en app. Nu is er óók een podcastserie, waarin de meest ontroerende levensverhalen worden verteld onder begeleiding van presentator Gerard Tamson.

In Herinnering is al jaren een populaire rubriek over overleden personen in de krant én op de website en app. Nu is er óók een podcastserie, waarin de meest ontroerende levensverhalen worden verteld onder begeleiding van presentator Gerard Tamson.

In herinnering

Alle tien afleveringen van de podcast 'In Herinnering'.

Alle tien afleveringen van de podcast 'In Herinnering'.

In Herinnering - seizoen 1

In Herinnering:  van sigarettenverkoop tot tropenliefde, de onvergetelijke reis van Lenie (83) 

Benjamin’s korte leven bracht belangrijke lessen voor Celeste. “Ik ben een ander mens geworden, niet alleen als moeder, maar ook als dokter. Ik besef nu hoe belangrijk de rol van een arts is in zulke cruciale momenten. Je bent het gezicht waar patiënten zich aan vastklampen. Dat besef had ik voorheen niet zo sterk.”

Ook in haar relatie met Hampes bracht Benjamin verandering. “Zijn verlies dwong ons om dieper met elkaar te praten en elkaar beter te begrijpen. We hebben veel hulp gehad, wat ons sterker heeft gemaakt.”

Na Benjamin’s overlijden kwam er opnieuw leven in het gezin. Celeste werd later moeder van dochter Seraphine. “Die zwangerschap was gevuld met angst en onzekerheid, maar mijn man hield vertrouwen. ‘We moeten leven vanuit vertrouwen en niet vanuit angst,’ zei hij. Dat heeft me geholpen om deze nieuwe kans te omarmen.”

Benjamin blijft een belangrijk onderdeel van Celeste’s gezin. “Voor onze oudste dochter Elisabeth is hij een vlindertje. Ze zegt vaak: ‘Mama, Benjamin is mijn broertje in de hemel.’ Dat is hoe we hem herinneren – als een vlinder die altijd bij ons is.”

Met haar boek Mijn Benjamin hoopt Celeste anderen te inspireren en te helpen omgaan met verlies. “Het schrijven was mijn manier om betekenis te geven aan Benjamin’s leven. Zo blijft hij altijd in herinnering.”

Benjamin&rsquo;s korte leven bracht belangrijke lessen voor Celeste. &ldquo;Ik ben een ander mens geworden, niet alleen als moeder, maar ook als dokter. Ik besef nu hoe belangrijk de rol van een arts is in zulke cruciale momenten. Je bent het gezicht waar pati&euml;nten zich aan vastklampen. Dat besef had ik voorheen niet zo sterk.&rdquo;
Ook in haar relatie met Hampes bracht Benjamin verandering. &ldquo;Zijn verlies dwong ons om dieper met elkaar te praten en elkaar beter te begrijpen. We hebben veel hulp gehad, wat ons sterker heeft gemaakt.&rdquo;
Na Benjamin&rsquo;s overlijden kwam er opnieuw leven in het gezin. Celeste werd later moeder van dochter Seraphine.&nbsp;&ldquo;Die zwangerschap was gevuld met angst en onzekerheid, maar mijn man hield vertrouwen. &lsquo;We moeten leven vanuit vertrouwen en niet vanuit angst,&rsquo; zei hij. Dat heeft me geholpen om deze nieuwe kans te omarmen.&rdquo;
Benjamin blijft een belangrijk onderdeel van Celeste&rsquo;s gezin. &ldquo;Voor onze oudste dochter Elisabeth is hij een vlindertje. Ze zegt vaak: &lsquo;Mama, Benjamin is mijn broertje in de hemel.&rsquo; Dat is hoe we hem herinneren &ndash; als een vlinder die altijd bij ons is.&rdquo;
Met haar boek Mijn Benjamin hoopt Celeste anderen te inspireren en te helpen omgaan met verlies. &ldquo;Het schrijven was mijn manier om betekenis te geven aan Benjamin&rsquo;s leven. Zo blijft hij altijd in herinnering.&rdquo;

Benjamin heeft mij als mens veranderd, Celeste over haar vroeggeboren zoon 

Edo van der Veer: chef-kok, ondernemer, wereldreiziger maar vooral een zoon, vader en partner. Edo werd geboren op 5 mei 1985 in het Betuwse dorp Deil en groeide op als een nieuwsgierige en creatieve jongen die het avontuur nooit schuwde. Zijn passie voor koken en zijn liefde voor mensen brachten hem veel, maar zijn leven eindigde tragisch op 27 april 2022. In een deze In Herinnering  blikken zijn ouders, Peter en Petra, terug op het leven van hun zoon, een "grote vriendelijke reus" met een enorme drang om te leven.

"Hij was een kind waar je niet omheen kon," vertelt zijn vader Peter. "Hij had een hele lieve uitstraling en iedereen liep met hem weg." Al van jongs af aan was Edo bezig met koken. Zijn moeder Petra herinnert zich: "Toen hij tien jaar was, vroeg hij kookboeken voor zijn verjaardag. Hij keek in de koelkast en maakte de mooiste toetjes, zoals crème brûlée. "Hij vond het fantastisch om met een gasbrander die suikerlaag te maken."

Edo dook overal vol enthousiasme in. "Hij had een brede interesse en vond alles prachtig," aldus Peter. 

Een carrière in de keuken

Edo begon zijn loopbaan in de horeca bij Appels en Peren in Tricht, waar hij onder de vleugels van gastheren Hans en Lucas leerde koken én mensen blij maken. "Hans en Lucas waren zijn inspiratiebronnen," zegt Petra. "Ze namen hem mee naar bijzondere plekken, zoals een weekend in De Librije"

Zijn ambities brachten hem naar Nijmegen, waar hij als chef-kok werkte bij Notting Hill en later zijn eigen restaurants opende, zoals STOOM in het Honigcomplex en Brunswijk. "Hij kon een ruimte helemaal transformeren," vertelt Peter. "Bij STOOM was het oorspronkelijk een heftruckgarage zonder ramen. Edo zaagde de gevel open en creëerde een sfeervol restaurant."

In die tijd leerde hij ook zijn grote liefde Laila kennen. Samen met haar runde hij
Stoom en maakte een fantastische wereldreis naar China, Vietnam en Australië.

Zijn reizen naar landen als de VS, China, Thailand, Australië en Suriname inspireerden zijn menukaarten. In Suriname werkte hij zelfs vijf maanden in een groot resort, waar hij Creoolse medewerkers hielp de basisprincipes van een professionele keuken te leren. "Hij had daar enorm veel geduld en humor," zegt Petra. "Hij genoot ervan om mensen te helpen groeien."

Een man van mensen

Edo’s ouders beschrijven hem als een man met een groot hart. "Hij had veel oog voor mensen die het moeilijk hadden," vertelt Petra. Bij zijn restaurants gaf hij kansen aan mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt. "Hij was heel empathisch en zachtaardig," voegt Peter toe. "Hij vond het prachtig om mensen blij te maken, of dat nu met een maaltijd was of een kans op werk."

Zijn grote glimlach en warme persoonlijkheid maakten hem geliefd bij iedereen. 

De zware laatste jaren

De coronapandemie bracht Edo veel uitdagingen. Zijn restaurant Brunswijk, dat hij net had geopend, moest meerdere keren de deuren sluiten. "Dat brak hem op," zegt Peter. "Hij viel tussen wal en schip met de steunmaatregelen en het gebrek aan duidelijkheid was frustrerend." Daarnaast kreeg Edo kort na de geboorte van zijn zoon Sten te maken met ernstige hoofdpijn en gezondheidsproblemen die later een hersentumor bleken te zijn. "Zijn huisarts dacht dat het een burn-out was," vertelt Petra. "Maar uiteindelijk bleek het veel ernstiger."

Op Koningsdag 2022 vierde Edo nog één keer feest in zijn geboortedorp Deil. "Het was een van de mooiste dagen van zijn leven," herinnert Peter zich. "Hij genoot zo van het weerzien met oude vrienden." Die nacht werd Edo echter onwel en overleed hij uiteindelijk aan de gevolgen van zijn ziekte.

Edo’s ouders blijven hem herinneren als een man die alles uit het leven haalde. "Zijn drang om te leven was enorm," zegt Petra. "Elke dag moest geleefd worden." Edo’s zoon Sten, inmiddels zes jaar oud, erfde zijn liefde voor koken. "We zien Edo helemaal terug in Sten," zegt Petra met een glimlach. "Hij kookt, bakt en maakt toetjes, net zoals zijn vader."

Edo van der Veer: chef-kok, ondernemer, wereldreiziger maar vooral een zoon, vader en partner. Edo werd geboren op 5 mei 1985 in het Betuwse dorp Deil en groeide op als een nieuwsgierige en creatieve jongen die het avontuur nooit schuwde. Zijn passie voor koken en zijn liefde voor mensen brachten hem veel, maar zijn leven eindigde tragisch op 27 april 2022. In een deze In Herinnering&nbsp; blikken zijn ouders, Peter en Petra, terug op het leven van hun zoon, een "grote vriendelijke reus" met een enorme drang om te leven.
"Hij was een kind waar je niet omheen kon," vertelt zijn vader Peter. "Hij had een hele lieve uitstraling en iedereen liep met hem weg." Al van jongs af aan was Edo bezig met koken. Zijn moeder Petra herinnert zich: "Toen hij tien jaar was, vroeg hij kookboeken voor zijn verjaardag. Hij keek in de koelkast en maakte de mooiste toetjes, zoals cr&egrave;me br&ucirc;l&eacute;e. "Hij vond het fantastisch om met een gasbrander die suikerlaag te maken."
Edo dook overal vol enthousiasme in. "Hij had een brede interesse en vond alles prachtig," aldus Peter.&nbsp;
Een carri&egrave;re in de keuken
Edo begon zijn loopbaan in de horeca bij Appels en Peren in Tricht, waar hij onder de vleugels van gastheren Hans en Lucas leerde koken &eacute;n mensen blij maken. "Hans en Lucas waren zijn inspiratiebronnen," zegt Petra. "Ze namen hem mee naar bijzondere plekken, zoals een weekend in De Librije"
Zijn ambities brachten hem naar Nijmegen, waar hij als chef-kok werkte bij Notting Hill en later zijn eigen restaurants opende, zoals STOOM in het Honigcomplex en Brunswijk. "Hij kon een ruimte helemaal transformeren," vertelt Peter. "Bij STOOM was het oorspronkelijk een heftruckgarage zonder ramen. Edo zaagde de gevel open en cre&euml;erde een sfeervol restaurant."
In die tijd leerde hij ook zijn grote liefde Laila kennen. Samen met haar runde hij Stoom en maakte een fantastische wereldreis naar China, Vietnam en Australi&euml;.
Zijn reizen naar landen als de VS, China, Thailand, Australi&euml; en Suriname inspireerden zijn menukaarten. In Suriname werkte hij zelfs vijf maanden in een groot resort, waar hij Creoolse medewerkers hielp de basisprincipes van een professionele keuken te leren. "Hij had daar enorm veel geduld en humor," zegt Petra. "Hij genoot ervan om mensen te helpen groeien."
Een man van mensen
Edo&rsquo;s ouders beschrijven hem als een man met een groot hart. "Hij had veel oog voor mensen die het moeilijk hadden," vertelt Petra. Bij zijn restaurants gaf hij kansen aan mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt. "Hij was heel empathisch en zachtaardig," voegt Peter toe. "Hij vond het prachtig om mensen blij te maken, of dat nu met een maaltijd was of een kans op werk."
Zijn grote glimlach en warme persoonlijkheid maakten hem geliefd bij iedereen.&nbsp;
De zware laatste jaren
De coronapandemie bracht Edo veel uitdagingen. Zijn restaurant Brunswijk, dat hij net had geopend, moest meerdere keren de deuren sluiten. "Dat brak hem op," zegt Peter. "Hij viel tussen wal en schip met de steunmaatregelen en het gebrek aan duidelijkheid was frustrerend." Daarnaast kreeg Edo kort na de geboorte van zijn zoon Sten te maken met ernstige hoofdpijn en gezondheidsproblemen die later een hersentumor bleken te zijn. "Zijn huisarts dacht dat het een burn-out was," vertelt Petra. "Maar uiteindelijk bleek het veel ernstiger."
Op Koningsdag 2022 vierde Edo nog &eacute;&eacute;n keer feest in zijn geboortedorp Deil. "Het was een van de mooiste dagen van zijn leven," herinnert Peter zich. "Hij genoot zo van het weerzien met oude vrienden." Die nacht werd Edo echter onwel en overleed hij uiteindelijk aan de gevolgen van zijn ziekte.
Edo&rsquo;s ouders blijven hem herinneren als een man die alles uit het leven haalde. "Zijn drang om te leven was enorm," zegt Petra. "Elke dag moest geleefd worden." Edo&rsquo;s zoon Sten, inmiddels zes jaar oud, erfde zijn liefde voor koken. "We zien Edo helemaal terug in Sten," zegt Petra met een glimlach. "Hij kookt, bakt en maakt toetjes, net zoals zijn vader."

Edo, de grote vriendelijke reus. Petra en Peter herinnering hun zoon: "één en al  enthousiasme , vriendelijkheid en gastheerschap"

"Zolang zijn naam genoemd wordt, is hij niet vergeten." Ine Wenting herinnert haar vader.

Wim Raben groeide op in een groot gezin in crisistijd en leerde al vroeg met weinig middelen veel te bereiken. Hij stond bekend om zijn zuinigheid en handigheid; wat zijn ogen zagen, kon hij met zijn handen maken. Wim bouwde zijn eigen huis en was een steunpilaar voor familie en vrienden. Hij werkte als conciërge op een school in Doetinchem, waar hij streng maar rechtvaardig was.
Ine deelt warme herinneringen aan haar jeugd, waarin haar vader altijd bezig was met klussen en familie helpen. Ze vertelt over de liefdevolle relatie tussen haar ouders, zijn trots op het gezin, en zijn eenvoudige maar betekenisvolle levensfilosofie. Ook bespreekt ze de impact van zijn plotselinge overlijden op haar, en hoe ze hem blijft eren, onder andere met haar hond "Prins", genoemd naar de hond van haar vader.
De podcast begint met een oproep aan luisteraars uit Gaanderen die Wim hebben gekend om hun herinneringen te delen, zodat Ine een completer beeld van haar vader kan krijgen. Het is een prachtig eerbetoon aan een man die door zijn dochter wordt beschreven als een voorbeeld van eenvoud, liefde en vakmanschap.

"Zolang zijn naam genoemd wordt, is hij niet vergeten." Ine Wenting herinnert haar vader.
Wim Raben groeide op in een groot gezin in crisistijd en leerde al vroeg met weinig middelen veel te bereiken. Hij stond bekend om zijn zuinigheid en handigheid; wat zijn ogen zagen, kon hij met zijn handen maken. Wim bouwde zijn eigen huis en was een steunpilaar voor familie en vrienden. Hij werkte als conci&euml;rge op een school in Doetinchem, waar hij streng maar rechtvaardig was. Ine deelt warme herinneringen aan haar jeugd, waarin haar vader altijd bezig was met klussen en familie helpen. Ze vertelt over de liefdevolle relatie tussen haar ouders, zijn trots op het gezin, en zijn eenvoudige maar betekenisvolle levensfilosofie. Ook bespreekt ze de impact van zijn plotselinge overlijden op haar, en hoe ze hem blijft eren, onder andere met haar hond "Prins", genoemd naar de hond van haar vader. De podcast begint met een oproep aan luisteraars uit Gaanderen die Wim hebben gekend om hun herinneringen te delen, zodat Ine een completer beeld van haar vader kan krijgen. Het is een prachtig eerbetoon aan een man die door zijn dochter wordt beschreven als een voorbeeld van eenvoud, liefde en vakmanschap.

In Herinnering: van sigarettenverkoop tot tropenliefde, de onvergetelijke reis van Lenie (83)

In 1 playlist(s)

In herinnering

Social links

Follow podcast

Recent clips