Strijd om liefde: Caroline’s levenslange zoektocht naar waar ze thuishoort. Een zoektocht naar identiteit en verbondenheid: het levensverhaal van Caroline Nugteren en haar biologische moeder Mien Meuleman

In een openhartig gesprek sluit Caroline Nugteren de podcastserie In Herinnering af met het verhaal dat zij deelt met Gerard Tamson over haar zoektocht naar haar biologische moeder.

Een verhaal over adoptie, familiebanden, afwijzing, persoonlijke groei, veerkracht en zelfliefde.

Caroline werd in 1963 geboren als dochter van Mien Meuleman en Jan Klein Nagelvoort. Haar biologische moeder beviel ongehuwd in een gereformeerde omgeving. Onder maatschappelijke druk stond Mien haar dochter af. Caroline groeide op in een adoptiegezin waarin liefde voorwaardelijk aanvoelde. Hoewel ze van kinds af aan wist dat ze geadopteerd was, voelde ze zich vaak onbegrepen, en bleef de vraag “Waar hoor ik bij?” haar achtervolgen.

Begin jaren tachtig kreeg Caroline bericht van de Raad voor de Kinderbescherming dat haar biologische moeder contact zocht. De eerste ontmoeting was warm, maar beladen. Mien wilde vooral weten hoe Caroline terugkeek op haar beslissing om haar af te staan. De ontmoeting bracht gemengde gevoelens: enerzijds dankbaarheid, anderzijds opnieuw een gevoel van afwijzing toen bleek dat haar biologische vader nog steeds in Mien’s leven was, ondanks het feit dat hij Caroline nooit erkend had.

De relatie tussen Caroline en Mien bleef moeizaam. Verschillende pogingen om een band op te bouwen liepen stuk door onuitgesproken verwachtingen. Telkens werd het contact verbroken, op initiatief van Mien, wat diepe sporen naliet bij Caroline. Toch bleef ze zoeken naar antwoorden over haar afkomst en naar een plek waar ze zich thuis voelde.

Caroline vond uiteindelijk rust op Mykonos, waar ze een nieuw leven opbouwde. De ballast van haar verleden liet ze achter, wat haar de vrijheid gaf om zichzelf opnieuw te vinden.

In 2000 zocht Caroline opnieuw contact met Mien, ditmaal om haar zoon Nicolas aan haar voor te stellen. Hoewel Mien een liefdevolle oma bleek, liep ook dit contact na enkele jaren stuk. Pas in 2022, toen Caroline de rust in haar eigen leven had gevonden, zocht ze opnieuw contact met Mien, inmiddels op hoge leeftijd en wonend in een verzorgingstehuis. Deze laatste ontmoetingen brachten meer antwoorden, maar ook nieuwe teleurstellingen. In oktober 2024 verbrak Mien definitief het contact, kort voor haar overlijden op Tweede Kerstdag 2024.

Ondanks de teleurstellingen is Caroline dankbaar voor de momenten van verbinding en de lessen die ze uit haar zoektocht heeft gehaald: “Blijf positief, omarm de liefde wanneer die er is, en probeer je ervaringen een plek te geven.”

Een eerbetoon aan een leven vol moeilijke keuzes en een zoektocht naar geluk die, ondanks alle obstakels, diepe indruk op Caroline heeft achtergelaten.

Met de veertigste aflevering ronden we In Herinnering af. Wat begon als een serie gesprekken groeide uit tot een verzameling menselijke verhalen die laten zien hoe herinneringen ons vormen.

Veertig verhalen die ons raakten en aan het denken hebben gezet. 
Dank aan iedereen die luisterde of zijn of haar verhaal toevertrouwde aan deze serie.
Blijf herinneringen koesteren, blijf luisteren naar elkaar. Dank voor het luisteren.

Strijd om liefde: Caroline&rsquo;s levenslange zoektocht naar waar ze thuishoort. Een zoektocht naar identiteit en verbondenheid: het levensverhaal van Caroline Nugteren en haar biologische moeder Mien Meuleman
In een openhartig gesprek sluit Caroline Nugteren de podcastserie&nbsp;In Herinnering&nbsp;af met het verhaal dat zij deelt met Gerard Tamson over haar zoektocht naar haar biologische moeder.
Een verhaal over adoptie, familiebanden, afwijzing, persoonlijke groei, veerkracht en zelfliefde.
Caroline werd in 1963 geboren als dochter van Mien Meuleman en Jan Klein Nagelvoort. Haar biologische moeder beviel ongehuwd in een gereformeerde omgeving. Onder maatschappelijke druk stond Mien haar dochter af. Caroline groeide op in een adoptiegezin waarin liefde voorwaardelijk aanvoelde. Hoewel ze van kinds af aan wist dat ze geadopteerd was, voelde ze zich vaak onbegrepen, en bleef de vraag &ldquo;Waar hoor ik bij?&rdquo; haar achtervolgen.
Begin jaren tachtig kreeg Caroline bericht van de Raad voor de Kinderbescherming dat haar biologische moeder contact zocht. De eerste ontmoeting was warm, maar beladen. Mien wilde vooral weten hoe Caroline terugkeek op haar beslissing om haar af te staan. De ontmoeting bracht gemengde gevoelens: enerzijds dankbaarheid, anderzijds opnieuw een gevoel van afwijzing toen bleek dat haar biologische vader nog steeds in Mien&rsquo;s leven was, ondanks het feit dat hij Caroline nooit erkend had.
De relatie tussen Caroline en Mien bleef moeizaam. Verschillende pogingen om een band op te bouwen liepen stuk door onuitgesproken verwachtingen. Telkens werd het contact verbroken, op initiatief van Mien, wat diepe sporen naliet bij Caroline. Toch bleef ze zoeken naar antwoorden over haar afkomst en naar een plek waar ze zich thuis voelde.
Caroline vond uiteindelijk rust op Mykonos, waar ze een nieuw leven opbouwde. De ballast van haar verleden liet ze achter, wat haar de vrijheid gaf om zichzelf opnieuw te vinden.
In 2000 zocht Caroline opnieuw contact met Mien, ditmaal om haar zoon Nicolas aan haar voor te stellen. Hoewel Mien een liefdevolle oma bleek, liep ook dit contact na enkele jaren stuk. Pas in 2022, toen Caroline de rust in haar eigen leven had gevonden, zocht ze opnieuw contact met Mien, inmiddels op hoge leeftijd en wonend in een verzorgingstehuis. Deze laatste ontmoetingen brachten meer antwoorden, maar ook nieuwe teleurstellingen. In oktober 2024 verbrak Mien definitief het contact, kort voor haar overlijden op Tweede Kerstdag 2024.
Ondanks de teleurstellingen is Caroline dankbaar voor de momenten van verbinding en de lessen die ze uit haar zoektocht heeft gehaald: &ldquo;Blijf positief, omarm de liefde wanneer die er is, en probeer je ervaringen een plek te geven.&rdquo;
Een eerbetoon aan een leven vol moeilijke keuzes en een zoektocht naar geluk die, ondanks alle obstakels, diepe indruk op Caroline heeft achtergelaten.
Met de veertigste aflevering ronden we&nbsp;In Herinnering&nbsp;af. Wat begon als een serie gesprekken groeide uit tot een verzameling menselijke verhalen die laten zien hoe herinneringen ons vormen.
Veertig verhalen die ons raakten en aan het denken hebben gezet.&nbsp; Dank aan iedereen die luisterde of zijn of haar verhaal toevertrouwde aan deze serie. Blijf herinneringen koesteren, blijf luisteren naar elkaar. Dank voor het luisteren.

In Herinnering is al jaren een populaire rubriek over overleden personen in de krant én op de website en app. Nu is er óók een podcastserie, waarin de meest ontroerende levensverhalen worden verteld onder begeleiding van presentator Gerard Tamson.

In Herinnering is al jaren een populaire rubriek over overleden personen in de krant én op de website en app. Nu is er óók een podcastserie, waarin de meest ontroerende levensverhalen worden verteld onder begeleiding van presentator Gerard Tamson.

Advertisement