Rein van der Louw, geboren op 12 november 1949 in Alphen aan den Rijn, werd al op jonge leeftijd geconfronteerd met de erfelijke oogaandoening retinitis pigmentosa. Rein werd slechtziend geboren en verloor uiteindelijk al zijn zicht. Vanaf zijn 30e levensjaar was hij vrijwel blind. 

Ondanks deze beperking leidde hij een leven vol veerkracht. Zijn vrouw Suzanne vertelt over zijn inspirerende levensreis.

Een jeugd vol uitdagingen

Rein groeide op in een warm gezin, maar door zijn zichtbeperking kon hij niet blijven meekomen op de reguliere kleuterschool. Op zevenjarige leeftijd verhuisde hij naar het blindinstituut Bartiméus in Zeist. Rein stond bekend als "het boefje van Bartiméus" en ontwikkelde hier vaardigheden waarmee hij later zelfstandig kon leven.

Een gewaardeerde collega

Rein werkte jarenlang als telefonist bij het ingenieursbureau DHV in Amersfoort. Met behulp van speciale hulpmiddelen en zijn blindegeleidehond wist hij zich te onderscheiden, niet door zijn beperking, maar door zijn persoonlijkheid en talenten. Zijn vermogen om mensen blind de weg te wijzen in de stad maakte hem geliefd onder collega's. 

Sportieve prestaties en topsport

Sport speelde een grote rol in Rein’s leven. Hij beoefende zwemmen, schaken, judo en vooral hardlopen. Hij bereikte de topsport en vertegenwoordigde Nederland op de Paralympische Spelen. Suzanne vertelt dat deze prestaties hem mentaal een enorme boost gaven. Rein won ook Europese en nationale kampioenschappen, maar bleef bescheiden over zijn successen.

Liefde en humor

In 2013 ontmoette Rein Suzanne bij een buurthuis in Amersfoort. De klik tussen hun honden was er eerder dan tussen hen, maar al snel sloeg de vonk over. Hun relatie stond bol van humor, zoals tijdens hun huwelijk, waarbij Rein gevat reageerde op een opmerking van de ambtenaar: “Hoe kom je toch aan zo’n mooie jonge bloem?” Rein antwoordde: “Daar moet je oog voor hebben.”

Herstel van familiebanden

Een moeilijk hoofdstuk in Rein’s leven was het verlies van contact met zijn kinderen. Door geduld en vertrouwen kwamen zijn kinderen na jaren weer terug in zijn leven. 

Ziekte en afscheid

In 2022 kreeg Rein de diagnose hersentumor en een levensverwachting van slechts drie maanden. Deze periode stond in het teken van afscheid nemen en liefdevolle momenten. Zijn kleinzoon Mylan werd geboren vlak voor Rein’s overlijden. Suzanne vertelt hoe Rein zijn kleinzoon met zoveel liefde vasthield, terwijl hij wist dat hij hem niet zou zien opgroeien. Op 29 januari 2023 overleed Rein, zoals hij wilde: thuis, in de armen van zijn vrouw.

Zijn levensmotto, “Als het niet kan zoals het moet, dan moet het maar zoals het kan,” weerspiegelt zijn veerkracht en positieve instelling. 

Gerard Tamson spreekt met Suzanne over het leven van Rein.

Rein van der Louw, geboren op 12 november 1949 in Alphen aan den Rijn, werd al op jonge leeftijd geconfronteerd met de erfelijke oogaandoening retinitis pigmentosa. Rein werd slechtziend geboren en verloor uiteindelijk al zijn zicht. Vanaf zijn 30e levensjaar was hij vrijwel blind.&nbsp;
Ondanks deze beperking leidde hij een leven vol veerkracht. Zijn vrouw Suzanne vertelt over zijn inspirerende levensreis.
Een jeugd vol uitdagingen
Rein groeide op in een warm gezin, maar door zijn zichtbeperking kon hij niet blijven meekomen op de reguliere kleuterschool. Op zevenjarige leeftijd verhuisde hij naar het blindinstituut Bartim&eacute;us in Zeist. Rein stond bekend als "het boefje van Bartim&eacute;us" en ontwikkelde hier vaardigheden waarmee hij later zelfstandig kon leven.
Een gewaardeerde collega
Rein werkte jarenlang als telefonist bij het ingenieursbureau DHV in Amersfoort. Met behulp van speciale hulpmiddelen en zijn blindegeleidehond wist hij zich te onderscheiden, niet door zijn beperking, maar door zijn persoonlijkheid en talenten. Zijn vermogen om mensen blind de weg te wijzen in de stad maakte hem geliefd onder collega's.&nbsp;
Sportieve prestaties en topsport
Sport speelde een grote rol in Rein&rsquo;s leven. Hij beoefende zwemmen, schaken, judo en vooral hardlopen. Hij bereikte de topsport en vertegenwoordigde Nederland op de Paralympische Spelen. Suzanne vertelt dat deze prestaties hem mentaal een enorme boost gaven. Rein won ook Europese en nationale kampioenschappen, maar bleef bescheiden over zijn successen.
Liefde en humor
In 2013 ontmoette Rein Suzanne bij een buurthuis in Amersfoort. De klik tussen hun honden was er eerder dan tussen hen, maar al snel sloeg de vonk over. Hun relatie stond bol van humor, zoals tijdens hun huwelijk, waarbij Rein gevat reageerde op een opmerking van de ambtenaar: &ldquo;Hoe kom je toch aan zo&rsquo;n mooie jonge bloem?&rdquo; Rein antwoordde: &ldquo;Daar moet je oog voor hebben.&rdquo;
Herstel van familiebanden
Een moeilijk hoofdstuk in Rein&rsquo;s leven was het verlies van contact met zijn kinderen. Door geduld en vertrouwen kwamen zijn kinderen na jaren weer terug in zijn leven.&nbsp;
Ziekte en afscheid
In 2022 kreeg Rein de diagnose hersentumor en een levensverwachting van slechts drie maanden. Deze periode stond in het teken van afscheid nemen en liefdevolle momenten. Zijn kleinzoon Mylan werd geboren vlak voor Rein&rsquo;s overlijden. Suzanne vertelt hoe Rein zijn kleinzoon met zoveel liefde vasthield, terwijl hij wist dat hij hem niet zou zien opgroeien. Op 29 januari 2023 overleed Rein, zoals hij wilde: thuis, in de armen van zijn vrouw.
Zijn levensmotto, &ldquo;Als het niet kan zoals het moet, dan moet het maar zoals het kan,&rdquo; weerspiegelt zijn veerkracht en positieve instelling.&nbsp;
Gerard Tamson spreekt met Suzanne over het leven van Rein.

In Herinnering is al jaren een populaire rubriek over overleden personen in de krant én op de website en app. Nu is er óók een podcastserie, waarin de meest ontroerende levensverhalen worden verteld onder begeleiding van presentator Gerard Tamson.

In Herinnering is al jaren een populaire rubriek over overleden personen in de krant én op de website en app. Nu is er óók een podcastserie, waarin de meest ontroerende levensverhalen worden verteld onder begeleiding van presentator Gerard Tamson.

Advertisement