Elke zaterdag praat Jelle Van Riet in Huis van de Dichter met één van haar favoriete dichters over poëzie. Maar praten over poëzie is als praten over het leven. Je gaat onder meer dichters Luuk Gruwez, Joke van Leeuwen en Johanna Pas horen, maar ook poëzieliefhebbers als Herman Van Rompuy en acteur Tijmen Govaerts. Elke zaterdag deze zomer is er een nieuwe aflevering. De podcast is mede mogelijk gemaakt door Literatuur Vlaanderen, PoëzieCentrum en Kunstenfestival Watou. De techniek was in handen van Pauline Augustyn.

Huis van de Dichter

Trailer. Huis van de Dichter

Dominique De Groen (1991) is de coolste dichter van ons taalgebied. Voor haar bundel 'Slangen' werd ze bekroond met de Jan Campert-prijs 2022 en de Cultuurprijs van de Stad Gent 2022. Ze is ook schrijver en beeldend kunstenaar, en werkt op dit moment aan 'Corpus Britney', een roman over kapitalisme, hekserij en Britney Spears. De gedichten in de bundel 'Slangen' hielpen haar om liefdesverdriet te verwerken. Ze was eigenlijk niet eens van plan om een bundel te schrijven. Maar de gedichten drongen zich op. Als slangen kronkelden ze Dominiques bewustzijn binnen.  

Met de podcastreeks ‘Huis van de Dichter’ wil Jelle Van Riet ons aansteken met haar liefde voor poëzie. Ze nodigt deze zomer zes favoriete dichters uit in Watou, en gaat met hen in gesprek over poëzie en het leven. Leidraad van het gesprek is één gedicht van de gastdichter, dat ze ook voorlegt aan een lezerspoule waar onder anderen Herman Van Rompuy en Tijmen Govaerts deel van uitmaken. 

 In deze podcast dient dit gedicht van Dominique De Groen als uitgangspunt voor het gesprek: 

 
Walg van dit trieste meisje, werp haar van me af als slangenvel   
en de dorre dode huid krult op in de vlammen. 

Een film en in iedere scène ben ik Jennifer Lopez die een anaconda wurgt die zich rond de zeldzame bloedorchidee heeft  
gewikkeld waaruit zij de molecule voor een levenselixir wil 
destilleren 

en in iedere scène komt de gele albino tijgerpython die rond  
Britney’s nek gedrapeerd lag tijdens haar performance van  
I’m A Slave 4 U op de 2002 VMA’s naar me toe geglibberd,  
wikkelt ze zich rond mijn naakte lichaam en knijpt... 

... toont me, vlak voordat mijn ogen uit hun kassen springen, 
 een gladde natte wereld zonder dieptes, een toekomst met  
schubben die niets anders bedekken dan nog meer schubben... 

... een shift van technologieën voor het verwezenlijken van een 
betere wereld naar technologieën van controle & surveillance... 
 
Dominique, wat is de diversiteitsaanpak in jouw werk? 
De verbolgen kunstenaars kronkelen naakt in biologisch  
afbreekbare glitter, in de glinsterende assen van het teken 

de kurkdroge prairie bedekt onder gistende kadavers  
ik draai ze om en ieder gezicht is het mijne 

less like a phoenix rising from the ashes, more like a raccoon  
waddling away from a dumpster fire 

Ik ben hier niet om vrienden te maken, ben hier om te winnen 

Uit Slangen, het balanseer, 2022 

 ‘Huis van de Dichter’ is een zesdelige podcastreeks in samenwerking met Poëziecentrum die elke zaterdag verschijnt in de podcastreeksen ‘DS Letteren’ en in ‘Watou. Huis van de Dichter.’ Dit is de zesde en laatste aflevering. De opnames en montage zijn van Pauline Augustyn. Concept en scenario: Jelle Van Riet. De muziek is van Nicolas Rombouts. De podcast is mede mogelijk gemaakt door Literatuur Vlaanderen, PoëzieCentrum en Kunstenfestival Watou. 
 

Dominique De Groen: ‘Als het stormt, heb ik altijd nog de poëzie’

Nisrine Mbarki (1977) is dichter, columnist, schrijver, theater- en programmamaker. Ze debuteerde begin 2022 met ‘Oeverloos’, een bundel waarin ze haar meertaligheid en rijkgeschakeerde afkomst voluit inzet. De bundel stond op de shortlist van zowel de C. Buddingh’-prijs als de Herman De Coninckprijs. Haar gedicht over haar moeder is de leidraad van dit gesprek. ‘Een moeder is een heilige maagd en als je heilig bent,  kun je ook veel fouten maken.’
 
Met de podcastreeks ‘Huis van de Dichter’ wil Jelle Van Riet ons aansteken met haar liefde voor poëzie. Ze nodigt deze zomer zes favoriete dichters uit in Watou, en gaat met hen in gesprek over de poëzie en het leven. Leidraad van het gesprek is één gedicht van de gastdichter, dat ze ook voorlegt aan een lezerspoule waar onder anderen Herman Van Rompuy en Tijmen Govaerts deel van uitmaken.  

‘Huis van de Dichter’ is een zesdelige podcastreeks die elke zaterdag verschijnt in de podcastreeksen ‘DS Letteren’ en in ‘Watou. Huis van de Dichter.’ Dit is aflevering 5 

In de podcast dient dit gedicht van Nisrine Mbarki als uitgangspunt voor het gesprek: 
 
ma mère 
ma mère komt uit een geslacht des femmes fortes 
zoals haar moeder en grootmoeder 
zij dragen de wereld op hun heupen en hun nageslacht als hoofdtooi  
mama is gebouwd uit cactusbladeren 
en het lijfje van een bijenkoningin 
ze werd door de Franse nonnen gekneed 
mijn moeder kan niet vergeten laat staan vergeven 
kan huizen bouwen van lucht en honing 
zegt dat haar psychiater gek is 
de stem van mijn moeder snijdt in de tijd 
ma mère is een natuurlijk bestrijdingsmiddel van taboes 
mama est une boîte de vitesse vivante 
ze slaapt overal behalve in haar eigen bed en eet lopend 
gaf haar eerste kind aan haar moeder 
draagt gouden merkzonnebrillen 
mijn moeder houdt niet van koffie 
ze schreeuwt in het Tasjelhit omdat ze leeft zegt ze 
mama heeft mitrailleurs achter haar kiezen 
en een atoombom aan haar huig hangen 
ze stelt haar vizier zorgvuldig af op organen 
maar schiet op je ogen 
vloekt genadeloos (hier staat een vloek in het Arabisch) 
mama is een wolkbreuk in Brabant 
zegt dat god in haar hart zit en niet in haar haar 
ze bijt haar kroost in de nek 
draagt ze duizenden kilometers naar haar vaderland 
eist waar ze recht op denkt te hebben 
klaagt goddeloos als ze pijn heeft en ook als ze geen pijn heeft 
zegt dat ze haar leven heeft verspild aan kinderen 
vindt overal mannen en vindt mannen niets 
kan al haar bezit weggeven als ze wordt geraakt door een illusie  
mijn moeder zette mijn vader schaakmat 
heeft een hekel aan politiek en stemt ook niet meer  
mama is een vreemdelingenlegioen 
komt uit een gezin van tien 
is een dochter van de Atlantische Oceaan 
weet niet waar ze begraven wil worden  
mijn moeder is vuur en baart as 
ma mère 
  
Uit Oeverloos, uitgeverij Pluim, 2022 

De podcast ‘Huis van de Dichter’ is een concept en een scenario van Jelle Van Riet, ambassadeur van het Huis van de Dichter. Concept en scenario: Jelle Van Riet. Opname en montage zijn van Pauline Augustyn. De muziek is van Nicolas Rombouts. De podcast is mede mogelijk gemaakt door Literatuur Vlaanderen, PoëzieCentrum en Kunstenfestival Watou. 

Nisrine Mbarki: 'Niemand vertelt je wat een hel het moederschap is. Wat een geluk.’ 

Luuk Gruwez (1953) neemt met zijn zwierige en bandeloze gedichten, zijn grote liefde voor het kleinmenselijke en zijn eeuwige neiging tot zelfrelativering en poëziespot, in dichterskringen een unieke plek in. In zijn recent verschenen bundel 'Balts' schrijft hij over het baltsen en verleiden dat voorafgaat aan de creatie.
In de podcastreeks 'Huis van de Dichter' wil Jelle Van Riet ons aansteken met haar liefde voor poëzie. Ze nodigt deze zomer zes favoriete dichters uit in Watou en gaat met hen in gesprek over poëzie - en dus over het leven. Leidraad van hun gesprek is één gedicht van de gastdichter, dat ze ook voorlegt aan een lezerspoule met onder meer herman Van Rompuy en Tijmen Goovaerts.
Huis van de Dichter is een zesdelige podcastreeks in samenwerking met Poëziecentrum. De reeks verschijnt elke zaterdag in de podcastreeksen 'DS Letteren' en in 'Watou. Huis van de Dichter'. Dit is aflevering 4. Concept en scenario: Jelle Van Riet. De opnames en montage zijn van Pauline Augustyn. De muziek is van Nicolas Rombouts. De podcast is mede mogelijk gemaakt door Literatuur Vlaanderen, PoëzieCentrum en Kunstenfestival Watou.
In deze podcast dient dit gedicht van Luuk Gruwez als uitgangspunt voor het gesprek:

BOKSER
Ik hou niet op tot ik ben uitgeteld, plompweg 
tegen het canvas geklopt. Mijn spiegelbeeld 
verraadt geen bloedneus of gezwollen oog.
Ik heb geen sparringpartner, enkel mijzelf.

Geen kloof is te bekennen in mijn brauw, 
geen uppercut die ooit mijn kaak deed breken. 
Waarom houd ik mijzelf dan voor bekeken? 
Ter wille van de trieste roes van het verlies?

Maar op een dag zal ik het halen, zeker! ‘Red mij,
 red mij,’ zal ik smeken. En redden zal ik het.
O, laat het in mijn holle kop zo galmen dat 
iedereen mij al van ver kan horen dromen.

Bang ben ik niet, maar kijk mij minzaam in de ogen. 
Aai mijn wangen. Bewonder mij desnoods en smijt 
in elk geval mijn spiegel stuk zodat ik word bevrijd. 
En als het eenmaal zover is, leg mij dan af en zeg:

‘Hier ligt er een die tot het laatst zo dapper bokste
dat hij zelfs heimwee kreeg naar al zijn nederlagen.’

Uit Balts, De Arbeiderspers, 2023

Trailer. Huis van de Dichter

Huis van de Dichter

In 1 playlist(s)

Huis van de Dichter

Social links

Recent clips