Vorig jaar stopte Lize Korpershoek met het gebruik van antidepressiva, ze had twaalf maanden de tijd genomen om af te bouwen. Zwaar depressief beschouwt Korpershoek zich niet, ze is ook nooit suïcidaal geweest. "Ik wil niet dood, dat is prettig. Wel heb ik altijd het gevoel dat ik aan het vechten ben. Soms kom ik op voorsprong, soms nemen mijn depressieve gevoelens de overhand. Ik zou die laagte graag níét voelen."

Vorig jaar stopte Lize Korpershoek met het gebruik van antidepressiva, ze had twaalf maanden de tijd genomen om af te bouwen. Zwaar depressief beschouwt Korpershoek zich niet, ze is ook nooit su&iuml;cidaal geweest. "Ik wil niet dood, dat is prettig. Wel heb ik altijd het gevoel dat ik aan het vechten ben. Soms kom ik op voorsprong, soms nemen mijn depressieve gevoelens de overhand. Ik zou die laagte graag n&iacute;&eacute;t voelen."

Paroolcolumnist Erik Jan Harmens (1970) stopte acht jaar geleden met drinken en schreef daar onder meer de autobiografische roman Hallo muur over. Hij leeft niet langer in het donker, maar het licht is eigenlijk té licht en het verlangen naar bedwelming nooit helemaal weg. In gesprekken met veelgebruikers en gematigden, te lezen in de krant en te beluisteren als podcast, zoekt hij antwoord op de vraag: Is het mogelijk om onverdoofd te leven?

Paroolcolumnist Erik Jan Harmens (1970) stopte acht jaar geleden met drinken en schreef daar onder meer de autobiografische roman&nbsp;Hallo muur&nbsp;over. Hij leeft niet langer in het donker, maar het licht is eigenlijk t&eacute; licht en het verlangen naar bedwelming nooit helemaal weg. In gesprekken met veelgebruikers en gematigden, te lezen in de krant en te beluisteren als podcast, zoekt hij antwoord op de vraag: Is het mogelijk om onverdoofd te leven?

Advertisement