Parijs en recht en rechtvaardigheid, dat is een verhaal op zich, in hun ‘justice’ klinkt Vrouwe Justitia nog erg goed door. En ook ‘juste ici’, hier dus, in deze prachtige stad, zijn er onzichtbare en onderhuidse littekens van opstand en verzet. Parijs is daarvoor bij uitstek de uitgelezen plek. In de straten van deze stad heerste altijd woede en diepe haat omwille van het lot van gesneuvelden, geëxecuteerden, bannelingen of gevangenen. Vinden de Parijzenaars hun behandeling onterecht of onrechtvaardig, dan trekken ze ten strijde. Zeker ook als ze zélf verminkt, geslagen of gebroodroofd werden. Daar gaat deze aflevering over. Over het tragische lot van de familie de Camondo en over, u gelooft het nooit, een paar overtuigde anarchisten.

Om een beter zicht te krijgen op de bewegingen onder hen jaagt luitenant Nissim de Camondo zijn toestel hoger. Hij vliegt nu op 2.800 meter. Voorzien van een krachtige Renault V8-motor kan zijn verkenner, een Dorand AR1-tweezitter, tot vijfduizend meter hoog. Achter hem neemt onderluitenant Louis Desessard foto’s van de vijandelijke linies tussen Lunéville en de Duitse grens. Na de Franse nederlaag tegen de Pruisen in 1870 loopt die dwars door het departement Meurthe-et-Moselle. Steden als Metz, Thionville, Mulhouse en Colmar liggen nu in het Duitse keizerrijk. Nissim checkt zijn dashboard. Hij glimlacht. In vogelvlucht is hij slechts 300 kilometer verwijderd van zijn familie in Parijs. Tegen de gemiddelde snelheid van de Dorand zou het hem net geen twee uur kosten om zijn vader Moïse en zijn zus Béatrice in de armen te sluiten. Een blik in zijn spiegel veegt de glimlach brutaal weg. Achter hem hangen drie Duitse jagers.

Het petit-hôtel van madame Herbelin en madame Lemaire in de rue de
Monceau 31 is zeker niet het meest prestigieuze pand aan het chique parc
Monceau. Maar het heeft charme. In de kleine voortuin bloeien seringen.
Die zijn net vertrapt. Voor de charme zijn Clément Duval en zijn kompaan
hier niet gekomen. “Houd die lantaarn hoger!” Wanden vol schilderijen.
“Rozen en nog rozen, pfff.” Madeleine Lemaire, de eigenares, stelt
haar werk tentoon op de Salon de Paris, illustreert boeken van Marcel
Proust en is niet onverdienstelijk op het vlak van stillevens en bloemen.
Nutteloze rommel van petit-bourgeois. Elke dinsdag van april tot juni
houdt ze salon. Adellijke telgen en andere fripons eersteklas struikelen er
over elkaars voeten. Het verhoogt de weerzin van de mannen. Als achter
hun hielen de vlammen madame Lemaires eigendom likken, zijn al haar
juwelen en zilverwerk ‘in veiligheid gebracht’. Voor de rechter staat Duval
met opgeheven hoofd. Hij is geen dief, integendeel. Hij brengt rechtvaardigheid.
“Waarom hebt u het huis ook nog in brand gestoken?” vraagt de
rechter. “En effet, c’était inutile,” geeft de anarchist toe, “les parasites
n’y étaient pas."

Stemmen: Dirk Velghe en Rik Van Puymbroeck

Scenario en regie: Karel Dierickx en Anne-Sophie Moerman

Montage: Stef Lenaerts

Mix en muziek: Jordan Hudson

Alle originele muziek werd gecomponeerd en gearrangeerd door Jordan Hudson.

In deze aflevering horen we ook fragmenten uit:
'La carmagnole', revolutionair lied uit 1792

Parijs en recht en rechtvaardigheid, dat is een verhaal op zich, in hun ‘justice’ klinkt Vrouwe Justitia nog erg goed door. En ook ‘juste ici’, hier dus, in deze prachtige stad, zijn er onzichtbare en onderhuidse littekens van opstand en verzet. Parijs is daarvoor bij uitstek de uitgelezen plek. In de straten van deze stad heerste altijd woede en diepe haat omwille van het lot van gesneuvelden, geëxecuteerden, bannelingen of gevangenen. Vinden de Parijzenaars hun behandeling onterecht of onrechtvaardig, dan trekken ze ten strijde. Zeker ook als ze zélf verminkt, geslagen of gebroodroofd werden. Daar gaat deze aflevering over. Over het tragische lot van de familie de Camondo en over, u gelooft het nooit, een paar overtuigde anarchisten.
Om een beter zicht te krijgen op de bewegingen onder hen jaagt luitenant Nissim de Camondo zijn toestel hoger. Hij vliegt nu op 2.800 meter. Voorzien van een krachtige Renault V8-motor kan zijn verkenner, een Dorand AR1-tweezitter, tot vijfduizend meter hoog. Achter hem neemt onderluitenant Louis Desessard foto’s van de vijandelijke linies tussen Lunéville en de Duitse grens. Na de Franse nederlaag tegen de Pruisen in 1870 loopt die dwars door het departement Meurthe-et-Moselle. Steden als Metz, Thionville, Mulhouse en Colmar liggen nu in het Duitse keizerrijk. Nissim checkt zijn dashboard. Hij glimlacht. In vogelvlucht is hij slechts 300 kilometer verwijderd van zijn familie in Parijs. Tegen de gemiddelde snelheid van de Dorand zou het hem net geen twee uur kosten om zijn vader Moïse en zijn zus Béatrice in de armen te sluiten. Een blik in zijn spiegel veegt de glimlach brutaal weg. Achter hem hangen drie Duitse jagers.
<hr>
Het petit-hôtel van madame Herbelin en madame Lemaire in de rue de Monceau 31 is zeker niet het meest prestigieuze pand aan het chique parc Monceau. Maar het heeft charme. In de kleine voortuin bloeien seringen. Die zijn net vertrapt. Voor de charme zijn Clément Duval en zijn kompaan hier niet gekomen. “Houd die lantaarn hoger!” Wanden vol schilderijen. “Rozen en nog rozen, pfff.” Madeleine Lemaire, de eigenares, stelt haar werk tentoon op de Salon de Paris, illustreert boeken van Marcel Proust en is niet onverdienstelijk op het vlak van stillevens en bloemen. Nutteloze rommel van petit-bourgeois. Elke dinsdag van april tot juni houdt ze salon. Adellijke telgen en andere fripons eersteklas struikelen er over elkaars voeten. Het verhoogt de weerzin van de mannen. Als achter hun hielen de vlammen madame Lemaires eigendom likken, zijn al haar juwelen en zilverwerk ‘in veiligheid gebracht’. Voor de rechter staat Duval met opgeheven hoofd. Hij is geen dief, integendeel. Hij brengt rechtvaardigheid. “Waarom hebt u het huis ook nog in brand gestoken?” vraagt de rechter. “En effet, c’était inutile,” geeft de anarchist toe, “les parasites n’y étaient pas."
<hr>
Stemmen: Dirk Velghe en Rik Van Puymbroeck
Scenario en regie: Karel Dierickx en Anne-Sophie Moerman
Montage: Stef Lenaerts
Mix en muziek: Jordan Hudson
<hr>
Alle originele muziek werd gecomponeerd en gearrangeerd door Jordan Hudson.
In deze aflevering horen we ook fragmenten uit:
<ul>
<li>'La carmagnole', revolutionair lied uit 1792</li>
</ul>

Ontdek een andere kant van Parijs. ‘De ziel van Parijs’, een podcast vol verrassende verhalen. Parijs anders bekijken, dat is precies wat Dirk Velghe, gepassioneerd Parijskenner én auteur van de bestseller “De ziel van Parijs,” doet in deze gelijknamige podcast. Samen met De Tijd-journalist Rik Van Puymbroeck dompelt hij u onder in de onbekende, intrigerende verhalen van de lichtstad. Kom te weten hoe Coco Chanel collaboreerde met de nazi’s, hoe olifanten uit de zoo op de borden van de Parijzenaars belandden, hoe een oplichter bijna de Eiffeltoren verkocht en nog veel meer. Want in deze podcast geeft Parijs zijn geheimen prijs.

Bonjour, mijn naam is Rik Van Puymbroeck, journalist bij De Tijd en als reporter een fervent straatloper omdat ik van dat oude motto hou: de straat is de universiteit van de journalistiek. Daar leer je het. Zo kwam ik de voorbije dertig jaar af en toe in Parijs en ik dacht dat ik de stad wat kende. Tot ik met Dirk Velghe, auteur van ‘De Ziel van Parijs’, het boek waarop deze podcastreeks geïnspireerd is, door de Franse hoofdstad wandelde. Dirk loopt al meer dan dertig jaar door Parijs en is er de beste man voor. Dat zal u merken als u tien afleveringen lang meewandelt.

Ontdek een andere kant van Parijs. ‘De ziel van Parijs’, een podcast vol verrassende verhalen. Parijs anders bekijken, dat is precies wat Dirk Velghe, gepassioneerd Parijskenner én auteur van de bestseller “De ziel van Parijs,” doet in deze gelijknamige podcast. Samen met De Tijd-journalist Rik Van Puymbroeck dompelt hij u onder in de onbekende, intrigerende verhalen van de lichtstad. Kom te weten hoe Coco Chanel collaboreerde met de nazi’s, hoe olifanten uit de zoo op de borden van de Parijzenaars belandden, hoe een oplichter bijna de Eiffeltoren verkocht en nog veel meer. Want in deze podcast geeft Parijs zijn geheimen prijs.
<blockquote>
Bonjour, mijn naam is Rik Van Puymbroeck, journalist bij De Tijd en als reporter een fervent straatloper omdat ik van dat oude motto hou: de straat is de universiteit van de journalistiek. Daar leer je het. Zo kwam ik de voorbije dertig jaar af en toe in Parijs en ik dacht dat ik de stad wat kende. Tot ik met Dirk Velghe, auteur van ‘De Ziel van Parijs’, het boek waarop deze podcastreeks geïnspireerd is, door de Franse hoofdstad wandelde. Dirk loopt al meer dan dertig jaar door Parijs en is er de beste man voor. Dat zal u merken als u tien afleveringen lang meewandelt.
</blockquote>

Advertisement