Als je op je achttiende een bijbaantje hebt bij een supermarkt kun je lekker wat bijverdienen. Maar is het genoeg om een Mercedes te kopen? Een dure kleding van Louis Vuitton? En dure horloges? De 18-jarige Sara werkte bij de Jumbo en had deze dure spullen. In de rechtbank moest ze uitleggen hoe dát nou kan. Volgens het OM drukte Sara tijdens haar werk stiekem Toto-loten af, waarmee op sportwedstrijden gegokt kan worden. Daarmee zou ze het bedrijf voor 172.000 euro opgelicht hebben. Toen het werd ontdekt, solliciteerde ze bij tankstation BP. Daar drukte ze volgens het OM pakjes sigaretten achterover. Bij een inval in het huis van haar ouders, waar Sara toen woonde, werd merkkleding gevonden van onder meer Louis Vuitton. Ook lagen er dure horloges en werd een Mercedes A250 in beslag genomen. Hoe zij aan deze spullen kwam, moest Sara in de rechtbank vertellen. Verslaggever Ard Schouten van AD Utrechts Nieuwsblad woonde de zaak bij. ,,Ze had merkartikelen die niet zo goed passen bij deze familie. Vader werkt in de fabriek, moeder is schoonmaakster, zelf werkt ze bij de Jumbo. Hoe kan je dan zulke spullen hebben?”

Zij vanuit haar huis in Rotterdam en hij vanuit zijn kamer in een tbs-kliniek. Urenlang belde en appte de 31-jarige sociotherapeut Denise met een van haar patiënten. Ze had een man en kinderen, maar leek haar hart de verliezen aan Ricardo B.. Samen wilden ze een nieuw leven opbouwen, maar dan moest B. wel uit de kliniek ontsnappen. De twee leerden elkaar kennen in de tbs-kliniek De Kijvelanden in Poortugaal, een dorpje onder Rotterdam. Tijdens de therapiesessies bleken de twee al snel een klik te hebben en werden de gesprekken intiemer. De therapeut en patiënt zochten elkaar vaak op, ook buiten de sessies om. Volgens medepatiënten kwam Denise zelfs op de kamer van Ricardo B. en leken ze verliefd op elkaar. Een relatie tussen een medewerker en patiënt is absoluut niet toegestaan in een tbs-kliniek, dus toen het stel zoenend werd betrapt in een kantoortje ging er direct een melding uit. De kamer van Ricardo B. werd doorzocht. Daar werd een roze telefoon gevonden met daarop duizenden berichtjes van de therapeut. Ook bleek dat Denise op sommige dagen meerdere keren naar het nummer had gebeld en gesprekken had gevoerd die tot diep in de nacht doorgingen. De appjes gingen over seks, een nieuw leven en dat ze samen gelukkig wilden zijn met de kinderen van Denise. ‘Als we gewoon over een paar jaar echt samen zijn dan gaan we posters laten drukken met onze foto’s met alle kids en naar de kliniek sturen’, staat in een van de vele berichten. Maar voor dat nieuwe leven zou Ricardo B. wel moeten ontsnappen. Naast de liefdevolle berichtjes stonden er ook appjes op de telefoon die leken te gaan over een plan om uit te breken en lagen er in zijn kamer messen gemaakt van plastic, die B. bij de ontsnapping zou kunnen gebruiken. Het mobieltje en andere spullen zou B. allemaal hebben gekregen van zijn therapeut, in ruil voor seksuele avontuurtjes volgens het OM. Was het echte liefde of gebruikte Ricardo B. zijn therapeut om uit te breken? Verslaggever Sander Sonnemans van Rotterdams Dagblad neemt je mee in deze verboden affaire in de nieuwste aflevering van Podcast Zaak X .

‘De groeten uit het horrorhuis’, appte 39-jarige Ron naar een vriend terwijl hij Melanie en Gerard al dagen vasthield in zijn woning. Hij liet het stel zich gedragen als honden, seksuele handelingen bij elkaar verrichten en deelde rake klappen uit. En dat allemaal omdat hij geld wilde zien, 3000 euro die Melanie hem nog schuldig zou zijn. Melanie en Gerard werden door Ron gesommeerd om vorig jaar tijdens het pinksterweekend naar zijn huis in Den Haag te komen. Het stel kwam vaker bij hem over de vloer om samen drugs te gebruiken, maar dit keer bleek het al snel om iets heel anders te gaan. Ron richtte bij binnenkomst een pistool op het stel en zei dat ze geld moesten betalen. Hij zou namelijk voor Melanie een drugsschuld van 3000 euro bij haar dealer hebben afgetikt en wilde nu ook zelf zijn geld weer terug. Het is het begin van een dagenlange gijzeling. ‘Ik heb mij uit moeten kleden en seksuele handelingen moeten verrichten’, schreef Melanie in een verklaring die eind april tijdens de rechtszaak werd voorgelezen door haar advocaat. ‘Het zijn plaatjes in mijn hoofd die ik tot de dag van vandaag niet heb kunnen vergeten.’ Ron filmde de handelingen van het stel en dreigde de video's online te zetten. Ook behandelde Ron het stel als honden. Ze moesten blaffen, werden in een soort bench gezet en moesten uit waterbakken drinken. ‘Als ik wat wilde drinken moest dat met mijn handen op mijn rug uit een hondenbak terwijl ik met mijn knieën op de grond zat.’ En daar bleef het niet bij. Het stel werd ook geslagen. Zo erg zelfs dat een aantal tanden van Gerard uit zijn mond viel. ‘De klappen kwamen zo hard aan dat ik witte lichtflitsen zag.’ Ron schaamde zich niet voor zijn handelen, hij appte tijdens de gijzeling zelfs naar een van zijn vrienden: ‘De groeten uit het horrorhuis’ en ‘Ik heb puppy’s.’ Pas nadat de vader van Melanie een deel van de schuld had betaald kwam er voor zijn dochter een einde aan de marteling. Gerard kon pas dagen later uit het horrorhuis ontsnappen. Misdaadverslaggever Jorina Haspels van AD Haagsche Courant geef een inkijkje in het horrorhuis in de nieuwste aflevering van De Zaak X.

Je weet nooit wanneer je iemand voor het laatst ziet. Maar voor de moeder van de 18-jarige Anna kwam het moment dat ze haar dochter voor het laatst zag wel erg vroeg. ,,Doe voorzichtig, ik hou van je. Tot volgende week.‘’ Anna woonde een deel van de tijd bij een ouder in Harderwijk, het andere deel in Utrecht. Die week zou ze in Utrecht zijn, de stad waar ze ook zou gaan studeren. Anna fietste op zaterdagavond 6 november 2021 over de Niels Bohrweg op industrieterrein Lage Weide richting een borrel, toen ze ineens werd geschept door een wit bestelbusje. De weg staat bekend als een racebaan. Er mag 50 kilometer per uur worden gereden, maar de bestuurder van het witte bestelbusje reed te hard. Hij reed met 79 kilometer per uur richting de kruising waar Anna op dat moment fietste. De bestuurder hoorde een harde knal, stopte, stapte uit en zag wat er was gebeurd.  De klap was zo hard, dat omwonenden hun huis uit kwamen. Een van hen belde de ambulance. Anderhalf uur na het ongeluk bezwijkt Anna aan haar verwondingen. Als de bestuurder zich die avond aan de maximum snelheid had gehouden, was Anna dan veilig aangekomen op haar borrel?

In een nieuwbouwwijk in Zuidland, een dorp vlakbij Spijkenisse, hangen de oranje vlaggetjes op straat. Het WK voetbal in Qatar is namelijk in volle gang. Maar in diezelfde straat gaat het helemaal mis wanneer een van de bewoners wordt doodgeschoten. Die bewoner is Danny, die samen is met Bianca. Danny heeft geen onbeschreven strafblad: hij heeft zelfs in de gevangenis gezeten vanwege een illegale anabolenhandel. In de periode dat hij in de gevangenis zit heeft zijn buurman Serge B. ruzie met zijn vrouw. Daardoor zijn de beide buurvrouwen tijdelijk alleen. In die periode zien de vrouwen elkaar veel. Daarbij zijn er zelfs intieme momenten, maar later komen Serge en zijn vrouw weer bij elkaar. Als Danny weer uit de cel komt, is hij niet blij met de contacten. Serge B. en zijn vrouw doen aangifte van bedreigingen. De spanning tussen de twee koppels loopt verder en verder op, tot die fatale dag in november 2022: plots ligt Danny dood op straat. Al gauw wordt een man opgepakt; hij is op de vlucht en heeft een wapen in zijn auto. Op de telefoon van de schutter staan veel berichten van Serge B.: is hij dan de opdrachtgever? Misdaadverslaggever Eric Oosterom van AD Rotterdams Dagblad volgt de zaak: ,,Bianca vertelde dat ze sinds de dood van Danny op standje overleven staat. Ze heeft veel tattoo's laten zetten ter nagedachtenis aan haar man, onder meer een bliksemschicht op haar slaap.’’

Jamel L. liep op dinsdag 20 juni 2023, vlak na openingstijd, de Albert Heijn aan de Turfmarkt in Den Haag binnen. Daar kreeg hij naar eigen zeggen 'nare gedachten'. Hij pakte een mes en liep verder de winkel in. Daar kwam hij medewerkster Antoneta tegen en ging het vreselijk mis: hij begon haar te steken. De 36-jarige vrouw overleed niet veel later aan haar verwondingen. Het hele drama duurde nog geen drie minuten, maar zij werd minimaal vijftien keer gestoken. Na zijn daad liep L. naar buiten, ogenschijnlijk kalm en met het bloed nog op zijn handen. Agenten konden hem al snel aanhouden. Hij verzette zich niet, ontkende zijn daad ook niet. Tijdens de rechtszaak zei hij wel spijt te hebben van het ontnemen van een mooi leven, maar geen spijt te hebben van de daad zelf. Maar hoe kon dit überhaupt gebeuren? Jamel L. is een ex-tbs'er die al behoorlijk wat op zijn kerfstok had, maar keer op keer weg kwam met zijn daden. Zo werd hij onder meer niet vervolgd na meerdere doodsbedreigingen, bleef zijn strafblad ongezien, werden aangiftes geseponeerd en signalen gemist. Ook had hij nog een appeltje te schillen met de Albert Heijn en zou uit wraak de medewerkster hebben gestoken. Hoe kon hij nog vrij rondlopen?

Thuis is de plek waar je tot rust hoort te komen, je op je gemak zou moeten voelen. Maar je hebt niet voor het kiezen waar je wieg staat. Dit geldt ook zeker voor Grace. Zij en haar drie zusjes werden jarenlang mishandeld door hun moeder en stiefvader. Toen de puber weigerde haar telefoon af te geven, barstte de bom en stond na een appje aan oma ineens de politie voor de deur. Een zwaar vervuild huis en een badkamer vol uitwerpselen van huisdieren troffen de agenten aan, nadat de oma van Grace de politie had gewaarschuwd. Haar kleindochter appte haar vlak daarvoor: ,,Ik wilde mijn telefoon niet geven. Ze gingen mij slaan en alles. Alsjeblieft oma, bel de politie.” Bij het gezin van zes, dat in Den Haag woonde, was al jaren sprake van zorgelijke omstandigheden. De vier dochters van 15, 13, 5 en 5 jaar oud zouden tussen 2019 en 2023 fysiek en geestelijk worden mishandeld door moeder Stephanie en stiefvader Peter. Toen op 3 augustus vorig jaar Grace, de oudste dochter, weigerde haar telefoon aan haar moeder te geven, barstte de bom. Naar eigen zeggen kreeg ze een arm om haar keel, een kopstoot en werd ze aan haar haren getrokken. Ze was bang en vroeg haar oma om hulp. Met dat bericht kwam eindelijk een einde aan de mishandelingen van de kinderen. Grace vertelde agenten haar verhaal en liet verschillende blauwe plekken en een rode handafdruk op haar lichaam zien. De politie wist genoeg. Moeder Stephanie en vader Peter ontkenden voor de rechter alle beschuldigingen. „Ik zeg niet dat zij dat verzinnen, maar het is wel verzonnen,” zei Stephanie onder meer. Uit bewijsmiddelen bleek echter dat de twee oudste kinderen meermaals zijn geslagen en geschopt. Ook werden ze uitgescholden, gekleineerd en denigrerend toegesproken.

Stel dat jouw neef verdacht wordt van moord, maar jij bent ervan overtuigd dat hij het niet heeft gedaan. Zou je hem verdedigen? En hoe ver zou je daarin gaan? De 80-jarige Janny speelde een rol in de rechtszaak van haar neef, maar hoe groot was die rol? De 80-jarige achtertante van Olivier van de G., de man die de 14-jarige Esmee uit Hazerswoude-Rijndijk misbruikte en doodde, moest voor de rechter verschijnen omdat zij mogelijk belangrijke getuigen had beïnvloed. Daardoor werd het onderzoek naar de dood van Esmee vertraagd. Verdachte Janny werkt als psychiater en heeft, zoals zij zelf zegt, ervaring in de forensische psychiatrie. Ze was zich ervan bewust dat verdachten in een onderzoek kwetsbaar zijn voor beïnvloeding. Desondanks belde ze verschillende bekenden van Olivier van de G. Zo zou ze de moeder van Van de G. hebben geadviseerd niets tegen de politie te zeggen en ook de telefoon niet op te nemen mocht de politie bellen. ,,Zeg nou maar niets tegen die rechercheurs, dat zijn geen psychologen, die snappen niet hoe dat werkt met gevoelens,‘’ zou ze tegen haar nicht, de moeder van Van de G. hebben gezegd. Het lukte haar meerdere getuigen zo ver te krijgen niets te zeggen over Olivier van de G. Maar dan verandert alles: Van de G. bekent de moord op Esmee. Ondanks die bekentenis vond het OM het nog steeds kwalijk dat Janny getuigen zou hebben beïnvloed. Ging zij te ver? 

Als Jaap (79) met zijn vriendin* (74) tijdens de Havendagen in Rotterdam naar het vuurwerk wil gaan kijken, worden ze op het zebrapad doodgereden door de 37-jarige Mark G. Zijn roekeloze rit maakt een abrupt einde aan het prille geluk van Jaap en zijn vriendin. Samen wil het stel een leuke avond beleven bij het afsluitende vuurwerk. Ze hebben na moeilijke jaren het geluk bij elkaar gevonden en zouden binnenkort voor de eerste keer samen op vakantie gaan, maar eerst gingen ze nog een avondje uit. Diezelfde dag, in september vorig jaar, had Mark G. een zware dag, legt hij in de rechtbank uit. Hij dronk die dag meerdere blikken bier en gebruikte drugs. Uiteindelijk rijdt hij 's avonds weg bij het huis van zijn moeder. Onderweg rijdt hij veel te hard, haalt hij links en rechts in en rijdt hij pylonnen omver. Op het zebrapad van de Maasboulevard rijdt hij Jaap en zijn vriendin aan. Beiden overleven het niet. De zoon van Jaap vertelt in de rechtbank hoe hij op vakantie hoorde dat zijn vader overleden is: ,,Door jou ben ik beroofd van mijn vader, mijn anker, degene bij wie ik terecht kon voor advies.” Rechtbankverslaggever Adrianne de Koning woonde de zaak bij namens AD Rotterdams Dagblad: ,,Tijdens zijn rit reed Mark G. zelfs nog een stukje met een pylon onder zijn auto. Een automobilist wilde hem waarschuwen, maar hij was gewoon niet bij te houden.” *De familie van het vrouwelijke slachtoffer wil haar naam graag uit de media houden.

In december 2022 vlucht de Rotterdamse Marianella met haar twee jongste kinderen naar een blijf-van-mijn-lijf-huis. Ze zit in een turbulente relatie met Julien, en neemt tijdelijk afstand. Maar kort voor kerst is ze toch terug in haar eigen huis, en Julien is er ook. Het blijkt haar laatste kerst te zijn. In de nacht van Eerste op Tweede Kerstdag gaat het gruwelijk mis in het huis. Haar 8-jarige dochtertje Naomi hoort vanaf haar kamer ‘kaboem’, vertelt ze in haar verklaring. ,,Ik hoorde dat mama en stiefpa ruzie hadden. Toen bracht stiefpa me naar haar slaapkamer toe, en ik zag dat bloed bij haar oren. Ik denk dat de kaboem een schot was, want ik zag een pistool op de grond.‘’ Uit de verklaring van het meisje blijkt dat zij en haar 5-jarige zusje Laya urenlang bij hun moeder zijn geweest. Julien verlaat na verloop van tijd het huis, waarna de twee meisjes zeker vijf uur alleen met hun moeder zijn geweest. ,,We gingen tegen haar aanliggen, maar ze bewoog niet meer.‘’ Rechtbankverslaggever Adrianne de Koning van AD Rotterdams Dagblad was bij de zaak, waarin verdachte Julien M. zich moet verantwoorden. ,,Deze gebeurtenis is zo afschuwelijk dat je het niet voor je wil roepen. Als je het voor je ziet wil je eigenlijk direct knipperen om het beeld weer kwijt te raken, omdat het je zo aangrijpt.‘’

Als de 60-jarige Marcel vlak voor de wedstrijd Feyenoord-Ajax besluit om op een podium liedjes te gaan zingen, weet hij niet dat dit zulke gevolgen zou hebben. De man, die zelf Joods is, zingt de tekst ‘Hamas, Hamas, Joden aan het gas’. Een jaar later legt hij in de rechtbank uit waarom hij dat in hemelsnaam deed. Hij begint met You’ll never walk alone, maar daarna komen de kwetsende liederen. Waarom, vraagt de rechter zich af. ,,Ik zag het toen als een lied tegen Ajax, ik heb nooit geweten dat het zo’n impact zou hebben.’’ Dat begrijpt de rechter niet: ,,U weet toch ook wat er is gebeurd in de oorlog?’’ Ja, dat weet Marcel: ,,Ik ben ook weleens in het Anne Frank Huis geweest, maar had hier echt geen kwaad achter gezocht.‘’ Het leven van Marcel staat op zijn kop na het incident. Zijn vader is Joods, zijn moeder is Joods en hij dus zelf ook. Maar sinds het lied neemt zijn vader de telefoon niet meer op en is hijzelf 30 kilo afgevallen. Hij heeft enorm veel spijt van zijn actie en durft zelfs het woord ‘Joden’ niet meer te gebruiken. Rechtbankverslaggever Adrianne de Koning volgt de zaak namens AD Rotterdams Dagblad: ,,Het roept de vraag op, hoe krijg je dan zulke teksten uit je keel?’’

Na een relatie van anderhalf jaar maakt Esmeralda het uit met haar vriend Juanito. Hierop draait hij volledig door. Vanuit zijn woonplaats in België rijdt hij naar Delft, waar Esmeralda woont. Voor de ogen van haar 6-jarige dochtertje steekt hij haar dood en verwondt hij haar moeder en stiefvader. Onderweg naar Esmeralda heeft de man nog contact met een vriend en vriendin. Zij proberen hem te stoppen, maar volgens Juanito is het te laat. Als hij in Delft aankomt, hangt hij eerst wat rond voor de woning van Esmeralda. Totdat hij haar en haar moeder naar buiten ziet komen, dan slaat hij toe en steekt hij zijn ex-vriendin neer. Het 6-jarige meisje ziet alles gebeuren, vertelt Esmeralda's zus in de rechtbank. ,,Ik moest haar vertellen dat haar mama dood is. Ze zei nog tegen haar moeder: ‘Mama, je gaat toch niet dood?’’ Ook Esmeralda's moeder neemt het woord in de rechtbank: ,,Zo Juanneke, daar zit je dan, voor de moord op mijn dochter Esmeralda.” Rechtbankverslaggever Jorina Haspels volgt de zaak namens AD Haagsche Courant: ,,Het waren hele heftige slachtofferverklaringen. Ik heb het niet vaak, maar hier zat ik echt met een brok in mijn keel.”

Als Rob op een zondagmiddag een groepje Feyenoordsupporters aanspreekt op een racistische opmerking, moet hij daar zwaar voor boeten. Hij wordt zo hard geschopt dat in de ambulance zijn schedel te zien is door de huid van zijn hoofd. In de rechtbank doet hij zijn verhaal: ,,Jullie pakten een jongen die hard aan het werk was voor zijn geld, en hebben zijn vrijheid afgepakt.’’ Na de eerste trappen die Rob krijgt van Jordi* en Michael* wordt hij door anderen uit de groep nog vaker geschopt. In de ambulance komt hij weer bij, en vraagt hij of hij nog leeft. Dat doet hij nog wel, maar drie jaar later heeft hij nog steeds slapeloze nachten, kan hij niet werken en functioneert hij niet zoals hij zou willen. In de rechtbank moeten Jordi en Michael zich verantwoorden voor het geweld dat zij gebruikten: ,,Natuurlijk heb ik er spijt van. Ik loop al drie jaar rond met dit feit boven m'n hoofd’’, legt Jordi uit. ,,Ik had die schop niet moeten geven, ik had er beter niet heen kunnen gaan.’’ Adrianne de Koning volgt de zaak namens AD Rotterdams Dagblad: ,,In de zaak werd gezegd dat Rob de mannen die hem aanvielen uitschold voor ‘kut-Feyenoorders’. Dat raakte hem behoorlijk, want hij is zelf Feyenoord-fan en heeft dat nooit gezegd.’’ * De namen Jordi en Michael zijn gefingeerd.

Als iemand toegang krijgt tot ál jouw wachtwoorden, hoe veilig voel je je dan nog? Het overkwam een man van in de 70, toen Marko zijn computer overnam. De 33-jarige Marko uit Barendrecht was een van de meest actieve gebruikers van Genesis Market, een site waarop je wachtwoorden kon kopen van gebruikers. Tijdens een wereldwijde actie om de site te stoppen zat hij nog veilig in Brazilië, maar later werd ook Marko opgepakt. In de rechtbank werd beschreven hoe hij voor ruim 30.000 euro aan wachtwoorden kocht.  Daar kocht hij ook de gegevens van een oudere man, die sinds dat moment bovengemiddeld vaak in zijn bank-app kijkt om zijn saldo te controleren. ,,Ze hebben het spaargeld van mijn pensioen, zo'n 78.000 euro gestolen.‘’ Rechtbankverslaggever Eric Oosterom volgt de zaak namens AD Rotterdams Dagblad: ,,Ik vond het best wel indrukwekkend hoe die man nu nog in zijn bed ligt te malen en zich afvraagt of alles nog wel goed gaat met zijn saldo. Dan ga je toch wel nadenken over hoeveel informatie er op je computer en telefoon staat. Als iemand dat in handen krijgt ben je eigenlijk de controle over je digitale leven, en eigenlijk ook je echte leven kwijt.‘’

Al jaren is Arjan* verliefd op Mylene*. Maar die liefde is absoluut niet wederzijds. Terwijl zij al 28 jaar gelukkig getrouwd is met haar man, blijft Arjan haar bloemen en brieven sturen. Hij laat zélfs een tattoo zetten met haar naam en de namen van haar kinderen. Meerdere keren maakt Mylene Arjan duidelijk dat ze niet van hem gediend is, maar dat landt niet bij hem. In 2014 schakelt ze zelfs de vrouw van Arjan in om de stalking te laten stoppen, maar ook dat werkt niet. Arjan gelooft dat Mylene voor hem de ware is. In de rechtbank vertelt Arjan dat hij fouten heeft gemaakt, en dat hij het terug zou willen draaien. Maar de rechters twijfelen of hij de overduidelijke boodschap van Mylene wel begrijpt, als hij zegt dat ‘zolang zij getrouwd is, ik een pas op de plaats moet maken’.’ Rechtbankverslaggever Niels Dekker volgt de zaak namens AD De Dordtenaar. ,,Ik kom al twintig jaar in de rechtbank en heb veel zaken gedaan, maar deze zal me wel bijblijven. Want er zijn zoveel details waarvan je denkt: hoe dan?”

‘Yo pik, luister pik, we kunnen twee dingen doen, oplossen of escaleren jongen, wat gaan we doen?’ Zo luidt het WhatsAppbericht dat een Utrechtse horecaondernemer ontvangt. Vervolgens krijgt hij berichten over dat hij 2500 tot 3000 euro moet overmaken op een bitcoinrekening. De man die ervan wordt verdacht deze berichten te sturen, is de 27-jarige Walid B. In de telefoon van Walid hebben in een halfjaar maar liefst 25 verschillende simkaarten gezeten. Met die verschillende telefoonnummers, zou hij de ondernemers hebben bedreigd, aldus het OM. In de berichten verwees hij volgens het OM ook naar een andere horecazaak waar een explosief was gevonden: ‘Heb je gezien wat er in de Kanaalstraat is gebeurd vanmorgen?’ De bedreigingen zorgen voor veel onrust binnen de Utrechtse horeca. Ondernemers slapen slecht en zijn bang, vertelt Rachel van Kommer die de zaak namens AD Utrechts Nieuwsblad volgt: ,,Een ondernemer ging ’s morgens naar zijn zaak met het idee: ‘Wat ga ik hier aantreffen?’” Maar volgens Walid weet hij van niks over de bedreigingen. Als hij het wel had gedaan, zou hij ‘mans genoeg zijn dat hier te vertellen.’ In de rechtbank geeft hij ruim antwoord op de vragen die de rechters hem stellen. ,,Ik weet heel goed wat u wil horen, maar kan niet pleasen, snap je.’

Als de 23-jarige studente Anna een kras op haar auto ziet, wil ze direct weten wie dat gedaan heeft. Ze krijgt de camerabeelden in handen en deelt ze op haar social media, waar ze 13.000 volgers heeft. Al heel snel weet ze wie het gedaan heeft: Amir. Als een paar dagen later een cobra voor zijn deur afgaat, is Anna al snel verdacht. Volgens Anna wist maar één iemand in welke auto zij reed. Ze had namelijk tijdelijk een leenauto, omdat haar eigen auto kapot was. Diegene is Rodney: haar scharrel, van wie ze zwanger was geraakt. Zijn familie was daar niet blij mee, vertelde ze in de rechtbank. Die scharrel zou vervolgens Amir hebben ingeschakeld. Enkele dagen later ontploft er 's nachts een zwaar stuk vuurwerk voor de deur van Amir. Anna verklaart dat zij het niet was, omdat ze in Rotterdam was. Maar uit gegevens van haar telefoon blijkt dat niet te kloppen: ze was in Spijkenisse. Ook zien agenten dat ze een filmpje heeft van een ontploffing, en een screenshot van het huis van Amir op Google Maps. Ze zit al een halfjaar in de gevangenis, als ze voor de rechter moet komen. Daar ontkent ze ook maar iets met de ontploffing te maken hebben. Haar advocate noemt haar een atypische verdachte: ze zou gaan beginnen aan een stage in de zorg, maar door de arrestatie is ze haar woning kwijt en stopte haar studie. Rechtbankverslaggever Niels Dekker volgt de zaak namens AD Rotterdams Dagblad: ,,Anna was zwanger, en kreeg een miskraam. Vermoedelijk komt dat door alle stress, want natuurlijk heel erg triest is.‘’

Al sinds de geboorte van Melisa (11) hebben haar ouders ruzie. Het meisje woont bij haar moeder en ziet haar vader Zakir bijna nooit. Tot hij plotseling vlakbij haar huis is, en vraagt of ze meegaat naar haar lievelingstante. Zodra ze instapt, slaat de paniek toe: haar vader ontvoert haar naar Turkije. Zodra de auto haar woonplaats Soest uitrijdt, raakt Melisa in paniek. Ze huilt en roept dat ze niet meewil, maar haar vader rijdt door. Volgens hem moet hij dit wel doen, omdat hij Melisa anders nooit meer zal zien. Meerdere keren roept Melisa dat ze dat niet wil, maar het heeft geen zin. De ontvoering van Melisa is voor moeder Jorica een nachtmerrie die uitkomt. Al jarenlang trekt ze aan de bel bij meerdere instanties, omdat ze bang is dat haar ex hun dochter meeneemt naar Turkije. Daarom mocht Melisa ook bijna nooit alleen over straat, behalve die avond dat ze met vriendinnen naar hockeytraining zou fietsen. Als de vriendinnen haar vertellen dat Melisa er niet was, weet Jorica direct wat er aan de hand is: haar ex heeft haar meegenomen. Verslaggever Jeroen van der Veer volgt de zaak namens AD Amersfoortse Courant: ,,In de uren dat Melisa vermist was heb ik contact gehad met Jorica, die was echt in paniek.‘’ Hij was ook bij de zitting: ,,Het viel me op dat Zakir niet echt luisterde naar de verklaringen van Jorica, ze hebben elkaar echt vermeden.‘’

Als de 48-jarige Waldemar wordt aangehouden, zit hij een paar uur in de cel. Hij plast er over de vloer en wordt na een paar uurtjes vrijgelaten. Maar al heel snel is hij terug: met een gestolen bestelbus ramt hij de deuren van het politiebureau in Rotterdam. Op vrijdag 26 mei, even na zeven uur, krijgen de agenten de schrik van hun leven. Het busje ramt de toegangsdeuren, rijdt door de parkeergarage heen en komt tot stilstand tegen de personeelsingang van het bureau. ,,Kijk uit dat hij niet naar achteren rijdt, kijk uit!’ roept een geschrokken agente. De bestuurder zit apathisch achter het stuur en reageert nergens op. Wel is zijn gezciht kletsnat van het zweet. Hij wordt aangehouden en naar het ziekenhuis gebracht. In de rechtbank moet hij vertellen waarom hij dit heeft gedaan. Rechtbankverslaggever Adrianne de Koning van AD Rotterdams Dagblad woonde de zaak bij. ,,Een politieagent ziet veel heftige dingen op straat, maar juist het bureau hoort een agent zich veilig te voelen. Een paar stappen verder en het had heel anders kunnen aflopen.’’

Dit is de laatste aflevering van dit seizoen. Wij gaan er even uit voor een korte winterpauze. In het nieuwe jaar zijn we weer terug met seizoen 3 van De Zaak X. Terwijl Danny doodbloedt in zijn woning, ruimt de vrouw die verdacht wordt van zijn dood haar sporen op. Maar niet al het bloed wordt verwijderd: als het huis wordt vrijgegeven, moet zijn zus alles nogmaals schoonmaken. In een emotionele slachtofferverklaring richt de zus van Danny zich tot verdachte Daniela. Ze spreekt de van oorsprong Chileense vrouw in het Spaans toe. Ze vertelt hoe zij in de woning van Danny alles heeft schoongemaakt. ,,De gordijnen hebben dagen liggen weken in mijn bad, tot het water roze was. Ik heb het gereedschap dat achter de bank lag stuk voor stuk schoongemaakt. Bijna overal lag bloed.‘’ Ook gaat ze in op de wond die de verdachte opliep aan haar hand: ,,Ik hoop dat die wond je dagelijks zal herinneren aan mijn broer, en dat je er dagelijks pijn aan hebt. Als je gaat slapen, hoop ik dat je zijn gezicht voor je ziet. Ik zal hem nooit meer zien, en nooit meer is heel lang.‘’ Verslaggever Eric Oosterom volgt de zaak voor AD Rotterdams Dagblad: ,,Dat ze haar slachtofferverklaring begon in het Spaans was opvallend, en slim. Daniela draaide zich direct om. Toen ze in het Nederlands verder ging, keek ze weer voor zich uit. Ze was verder redelijk rustig en toonde bijna geen emoties.‘’

Terwijl heel Nederland gezellig kerst aan het vieren is, ligt in een hoekwoning in de Rotterdamse wijk Hoogvliet een dode man. Het is de 36-jarige Danny, die een afspraak maakte met een prostituee. Deze Daniela wordt ervan verdacht dat ze hem doodstak. Hij heeft maar liefst 214 steek- en snijwonden. In de nacht van 23 op 24 december maakt Danny via een sekssite een afspraak met een sekswerker. Terwijl zij samen in de woning zijn maakt Danny nog een afspraak: nu met Daniela. Als ze in de woning aankomt hebben de drie seks. Maar als Daniela na een toiletbezoek terugkomt, heeft Danny ruzie met de andere sekswerker, die vervolgens vertrekt. Als de twee samen zijn, nemen ze een pil. Daardoor slaan de stoppen door bij Danny, vertelt Daniela. De twee krijgen ruzie, en raken in gevecht. Danny heeft een mes gepakt en als hij tijdens de ruzie bovenop haar zit, pakt zij het mes van de grond. Daarmee raakt ze hem meerdere keren. Op een gegeven moment ziet Daniela allemaal bloed, vertelt ze in de rechtbank. Of dat haar bloed is, of dat van Danny, weet ze niet. Hoe vaak ze hem heeft geraakt, weet ze ook niet. Uit de sectie blijkt dat Danny 214 steek- en snijwonden heeft. Terwijl hij nog leeft en enorm bloedt, begint zij al sporen uit te wissen. Tot de deurbel gaat: Danny's vrienden komen hem ophalen om naar de kroeg te gaan. Via de achterdeur weet Daniela te ontsnappen. Verslaggever Eric Oosterom van AD Rotterdams Dagblad volgt de zaak: ,,Voor de familie van Danny is het enorm heftig. Terwijl in de wijk overal mensen gourmetten en cadeautjes uitpakken bij de kerstboom, ligt Danny een paar meter verderop dood in een bebloede woonkamer.‘’

Als een vrachtwagenchauffeur op een dinsdagmiddag in april 2022 klaar is met werken, moet hij de afrit van de A27 hebben. En hoewel de man zegt dat hij in zijn spiegels keek, gaat het helemaal mis: hij ziet een jonge vrouw in haar Peugeot over het hoofd, en raakt haar auto.  Vrachtwagenchauffeur Paul raakt de Auto van de jonge Fleur. Het is een enorme klap, waarbij zij zwaargewond raakt. Ze kan haar ogen niet meer sluiten en moet haar lip vast houden bij het eten, want anders ‘lekt het eten uit haar mond’, vertelt ze in de rechtbank. Het probleem met haar ogen lost ze op door er tape op te plakken, anders kan ze niet slapen. De jonge vrouw raakt dus ernstig gewond. Anderhalfjaar later zien ze elkaar in de rechtbank. ,,Op het moment dat ik merkte dat er iets aan de hand was, hing ze al naast me', vertelt Paul. ,,Dat gaf een krassend geluid. Ik heb haar niet gezien. Ik heb het ongeluk veroorzaakt, maar dat was nooit met opzet.‘’ Fleur is strijdbaar na het ongeluk. Ondanks haar zware verwondingen heeft ze haar studie weer ogepakt en werkt ze. Dat maakt ook indruk op de rechters: ,,Dat is me bijzonder opgevallen in het dossier.‘’ Verslaggever Ard Schouten volgt de zaak namens AD Utrechts Nieuwsblad: ,,Dit is iets wat iedereen kan overkomen als je op de snelweg rijdt. MAar als je die consequenties dan hoort.. Ik kreeg koude rillingen tijdens slachtofferverklaring.‘’ 

Als Marc* zijn geliefde Yuval een berichtje stuurt, reageert hij altijd snel. Maar nu niet. En dus gaat hij naar de woning van Yuval, waar hij de schrik van zijn leven krijgt: Yuval zit op de grond, vastgebonden aan een bedspijl, met een trui over zijn hoofd. Hij is ernstig mishandeld en overleden. De 61-jarige Yuval woont in een flat in de Utrechtse wijk Lunetten. Daar woonde, tot voor kort, ook verdachte Pascal. Hij is drugsverslaafd en heeft weleens geld gekregen van Yuval om drugs te kopen. Dat zou nu opnieuw gebeuren. Tijdens het pinnen ziet Pascal dat er ruim 10.000 euro op de rekening staat. Dat geld spaart Yuval om na zijn dood in Israël begraven te worden. Maar Pascal heeft vanaf dat moment maar één doel: het geld te pakken krijgen. Volgens Pascal gaat hij samen met zijn maatjes Bruno en Younes het huis van Yuval binnen. Wat daar is gebeurd, is onduidelijk. De drie verdachten wijzen naar elkaar als schuldige. Wat duidelijk is, is dat Yuval gruwelijk mishandeld is: hij heeft verwondingen over zijn hele lijf en is vastgebonden. Zijn goedheid kost hem uiteindelijk het leven. Verslaggever Ard Schouten volgt de zaak namens AD Utrechts Nieuwsblad. ,,De drie verdachten wezen elkaar aan als verdachte. Maar wat mij verbaasde: als je zo’n moord in je schoenen geschoven krijgt, zou ik woedend zijn. Ik zat twee dagen te wachten tot Bruno of Younes écht boos zou worden en zou gaan schreeuwen, maar dat gebeurde gewoon niet.’’ De naam van Marc is een gefingeerde naam. Zijn echte naam is bij de redactie bekend.

Als Lisa vertelt dat een van haar zorgbegeleiders haar aanraakt op intieme plekken, gaan alle alarmbellen af. Bij de politie vertelt de vrouw van begin twintig, met een verstandelijke beperking, wat er volgens haar gebeurde. Maar in de rechtbank blijkt dat het haar verhaal is tegen dat van hem, Lisa is een jonge vrouw, van begin twintig. Ze heeft denkniveau van een vijf tot zevenjarige, en haar ontwikkelingsniveau is van een kind van anderhalf tot drie jaar oud. Ze woont in een zorginstelling, waar ze begeleid wordt door Alex. Volgens Lisa ging het mis toen Alex haar hielp met scheren. Daarbij zat hij aan haar vagina, en ook als hij haar hielp met het smeren van bodylotion zat hij ongewenst aan haar borsten. Volgens Alex was daar geen sprake van: hij had haar inderdaad ingesmeerd, maar alleen op plekken waar zij niet bij kon en het scheren was op haar verzoek. Rechtbankverslaggever Niels Dekker volgt de zaak namens AD Rotterdams Dagblad: ,,Alex zat er heel rustig bij, was kalm, gaf netjes antwoord en was niet boos. Er viel geen onvertogen woord, maar sommige antwoorden deden wenkbrauwen wel fronzen.‘’

Op een warme zomerdag in 2022 gaat Leo met zijn vrouw op hun scooter naar een hippiefestival. Tegelijkertijd gaat Gerrit wielrennen met zijn wielermaatjes. Onderweg komen ze elkaar tegen op een fietspad waar ze hard op elkaar botsen. Leo overleeft het ongeluk niet. Door de botsing valt Leo met zijn gezicht hard op de grond. Zijn vrouw ziet direct hoe erg het is, en ze roept naar een van de wielrensters: ‘Mevrouw, help, mijn man gaat dood!’ Ondanks de hulp van ambulancepersoneel en een trauma-arts overlijdt Leo enkele uren na het ongeluk in het ziekenhuis. In de rechtbank is het vervolgens de grote vraag hoe de twee nou konden botsen: kwam een van de twee op de verkeerde weghelft? Volgens Leo’s vrouw ging een van de wielrenners inhalen, en botsten de twee daarom op elkaar. Gerrit zegt dat hij niet inhaalde: ,,Ik oefende gewoon mijn hobby uit, en toen gebeurde dit verschrikkelijke ongeval...” Het is de eerste keer dat Gerrit en de weduwe elkaar weer zien. In haar slachtofferverklaring doet ze haar verhaal: ,,Ik was boos, en soms ben ik het nog steeds. Het was een noodlotting ongeval, ik kan het u niet kwalijk nemen.‘’ Rechtbankverslaggever Niels Dekker volgt de zaak namens AD De Dordtenaar: ,,Het OM vindt dat Gerrit schuld treft: hij is verantwoordelijk, maar het gebeurde niet opzettelijk. Maar de vraag is: haalde hij uberhaupt in en kwam hij op de verkeerde weghelft? Het bewijs daarvoor is mager.”

Op een avond na het eten gaat de 6-jarige Naoufel uit Den Haag met zijn vader en zus nog even naar de winkel om wat lekkers te halen. Tenminste, dat is de bedoeling. Tot Naoufel bij het oversteken wordt aangereden door een automobilist: hij raakt zwaargewond. In de rechtbank vertelt zijn zeer geëmotioneerde moeder wat er die dag gebeurde. De vrolijke Naoufel komt in het ziekenhuis te liggen, maar herstelt wonder boven wonder van zijn verwondingen. Verdachte Mohammed legt uit dat hij zag dat het licht groen was, dat hij zijn raampje omhoog deed en toen gas gaf. Toen hij opkeek, zag hij Naoufel. Bij het volgende verkeerslicht stopt hij en gaat terug, maar hij durft niet te zeggen dat hij de bestuurder is. Ook in de dagen daarna doet hij dat niet. Pas als de garagehouder bij wie hij zijn auto brengt hem laat weten dat hij de opvallende schade bij de politie meldt, meldt Mohammed zichzelf ook. De rechter vraagt zich dan ook hardop af waarom hij dat niet eerder heeft gedaan: ,,Ik krijg de indruk dat je je pas hebt gemeld toen het echt niet meer anders kon.” Verslaggever Ilah Rubio volgt de zaak namens AD Haagsche Courant: ,,Het is een zaak met alleen maar verliezers, een ongeluk zit in zo’n klein hoekje. Meestal als zoiets gebeurt, toont een verdachte direct dat hij veel spijt heeft en zoek je contact. Dat is hier een jaar lang niet gebeurd. In de rechtbank toonde hij wel berouw, maar je weet niet of dat echt spijt is, of dat hij hoopt op een lagere straf.‘’

Als Ibrahim op een vroege ochtend naar zijn werk wil gaan, krijgt hij de schrik van zijn leven. Drie gemaskerde mannen grijpen hem vast, en voordat zijn ogen worden afgedekt ziet hij nog net dat ze kogelwerende vesten van de politie aanhebben. Dan wordt hij in een busje gegooid en rijden ze hard weg. In het busje stellen ze Ibrahim vragen over ‘blokken’ (straattaal voor cocaïne) en big shoppers (tassen waarin stapels drugsgeld wordt bewaard). Maar daar weet Ibrahim niets van, want: ze hebben de verkeerde. Als een voorbijganger de politie belt omdat hij een geparkeerde bus ziet staan die heen en weer schudt, wordt Ibrahim bevrijd. De verdachten proberen te vluchten. Ze komen echter niet ver: de eerste verdachte wordt aangehouen als hij in een sloot valt, de volgende verdachte is aan het trainen in een park, maar is zeiknat en de derde verdachte wordt gevonden in een parkeergarage. De vierde verdachte blijft spoorloos. Rechtbankverslaggever Niels Dekker volgt de zaak namens AD Rotterdams Dagblad: ,,Ibrahim deed een slachtofferverklaring zoals ik die zelden gehoord heb. Hij heeft nog nooit een strafbaar feit begaan”, vertelde hij. ,,Maar halverwege vertelde hij dat hij een van de verdachten kende: ‘We hebben nog samen gevoetbald!’ Dat was echt heel bijzonder.”

Het leven van de 51-jarige Rita uit Lansingerland lijkt een rustig, kabbelend bestaan. Ze woont in een appartement in Langsinerland, als in maart dit jaar plotseling een explosief afgaat bij haar woning. Het blijkt onderdeel van een groot web van leugens rondom de vrouw. Als de politie onderzoek doet bij de woning van Rita, blijkt er ook van alles uit haar appartement gestolen: een tv, horloges, een Playstation. Opvallend, want vaak zijn dit soort explosies bedoeld om mensen te intimideren, weet de politie. Een buurman heeft camerabeelden, waarop een man te zien is. Dat blijkt de 34-jarige Remi. Hij hing het explosief op bij de woning, vertelt hij in de rechtbank. En dat niet alleen: samen met Rita deed hij nog veel meer: ze zetten de inbraak na de explosie in scène, zodat ze de verzekering konden oplichtten. Maar de twee gaan verder: Rita heeft namelijk een minnaar. Dat is een getrouwde taxichauffeur en ze besluiten hem af te persen. Ze bedenken Shalini, een niet-bestaande vrouw, en uit haar naam leggen ze contact met de taxichauffeur. Als hij ingaat op de berichten, willen ze geld zien van de man. En ze gaan door: om hem onder druk te zetten, legt Remi onder nóg een valse identiteit contact met de man. Hij doet zich voor als agent Pieters en zegt dat de politie Shalini verdenkt van afpersen. Als hij haar nou betaalt, kunnen ze haar op heterdaad aanhouden. Rechtbankverslaggever Adrianne de Koning van AD Rotterdams Dagblad volgt de zaak: ,,Als je in de rechtbank zit hoor je een heel ingewikkeld web van leugens, dat voor hen blijkbaar heel logisch was. Het klinkt bijna grappig, maar het is natuurlijk enorm strafbaar: ze veroorzaakten een explosie, ze lichtten de verzekering op en persten ook iemand af.‘’

Een gemoedelijke avond in een kroeg in Rotterdam liep voor de Portugese vrienden Mario en Ricardo uit op een nachtmerrie. Mario is inmiddels overleden, Ricardo zit in de cel vanwege het doden van Mario. Na een gezellig avondje met veel bier en tequila in de kroeg, roken de twee in de zomer van 2022 een sigaretje op het terras. Daar vraagt Mario om nog een biertje van Ricardo. Die vindt het wel genoeg geweest, omdat hij binnen ook al de rekening betaald heeft. Daarna loopt het uit de hand: Mario slaat Ricardo met een bierflesje op zijn hoofd, en die reageert als door een adder gebeten. Eerst geeft hij hem een aantal klappen, maar als Mario op de grond ligt, gaat Ricardo door. Hij geeft hem trappen tegen zijn hoofd, die getuigen beschrijven als ‘strafschoppen, zó hard'. Mario wordt naar het ziekenhuis, waar hij een week later overlijdt, nog voor zijn dochters uit Portugal over kunnen komen om afscheid te nemen. Verslaggever Adrianne de Koning van AD Rotterdams Dagblad volgt de zaak: ,,Het is heel verdrietig dat twee mannen voor de gezelligheid naar de kroeg gaan, en een jaar later is de een dood en zit de andere cel. Dat laatste biertje, dat Mario zo graag wilde, is hem fataal geworden.”

Lars deed zich voor als een leuke jongen van 16 jaar. Via Snapchat had hij contact met minderjarige meisjes, en perste hij hen af met naaktbeelden. Behalve in het weekend: dan was Lars, die in werkelijkheid een 26-jarige man is, bij zijn verloofde. Via Snapchat legde hij contact met minderjarige meiden. Na wat contact vroeg hij hen naaktbeelden te sturen, en zodra hij die kreeg, wilde hij méér. Bij meiden die geen naaktbeelden sturen, bewerkt hij de foto's tot naaktbeelden. Als de meiden geen nieuwe beelden zouden sturen, dreigde hij alle beelden online te zetten en te delen met familie en vrienden. De politie kon hem begin 2022 uiteindelijk vinden, omdat in aangiftes wel heel vaak de naam ‘Lars’ voorkwam. Omdat hij een keer zijn beveiligde verbinding niet aanzette, kon de politie achterhalen dat zijn computer op de zolderkamer van zijn ouderlijk huis in Piershil stond. Een week na de huiszoeking trouwde hij met zijn vrouw. Verslaggever Eric Oosterom volgt de zaak namens AD Rotterdams Dagblad. ,,Er was een jonge vrouw, die had een PTSS-hond bij zich in de rechtbank. Zij was 15 toen ze afgeperst werd en ze heeft het dier nodig om zich veilig te voelen. De verhalen van de andere meiden zijn ook ontzettend naar om te horen. Maar vooral de vrouw met de PTSS-hond bleef me echt bij.’’

Als Mohammed op een vroege ochtend vanuit Amsterdam naar zijn huis in Antwerpen wil rijden, krijgt hij van een vriend een Opel Zafira te leen. In het halfuur dat volgt, ontspint zich een bizarre kamikazerit die pas eindigt als agenten besluiten zijn auto te rammen. De 29-jarige verdachte had al een tijdje zijn antidepressiva niet gebruikt en dronk de fles whiskey die hij in de auto vond leeg. Vervolgens reed hij met wisselende snelheden over de A2: soms stukken met 190 kilometer per uur, soms stukken enorm langzaam. Ondertussen zetten steeds meer agenten de achtervolging in, met angst in het lijf: ,,Ik vroeg me echt af of ik die avond thuis zou komen.’’ In de rechtbank vertelt Mohammed M. dat hij nu walgt van zijn acties. Eerder verloor hij zijn broer na een verkeersongeluk. Daar begint ook de rechter over: ,,Ik kan zien dat dit heel moeilijk voor u is.‘’ Maar zij stipt wel aan dat het te denken geeft dat hij dan tóch zo gereden heeft: ,,Dit had veel slechter af kunnen lopen, voor u, maar ook voor de agenten.‘’ Verslaggever Ard Schouten volgt de zaak namens AD Utrechts Nieuwsblad. ,,Ik heb het zelf ook meegemaakt in mijn familie, een neef is overleden na een verkeersongeval. Als je dan bedenkt wat er gebeurt in een familie, en hoelang dat in je poriën blijft zitten..’’ Instagrampagina De Zaak X: @dezaakx

Op 23 februari 1996 wordt Mike Duif dood aangetroffen in zijn woning in Amersfoort. Hij is meerdere keren van dichtbij door zijn hoofd geschoten. Pas 27 jaar later komt er, dankzij undercover-agenten, een verdachte voor de rechter. Mike Duif was in de jaren 90 een van de ‘tough boys’ uit Amersfoort. Hij verdient geld met slimme handeltjes en laat dat ook zien: hij geeft veel uit, rijdt een dikke BMW en denkt hardop over het kopen van een speedboot. Zijn bijnaam is ‘de patser’. Op 23 februari hoort een van zijn buren drie of vier knallen in de woning van Mike. Als zijn huisgenoot ‘s avonds thuiskomt staat de tv keihard aan in de donkere woning. Wanneer hij het licht aandoet, ziet hij Mike liggen in een plas met bloed. Kort na de dood is er een verdachte in beeld, maar hij komt niet voor de rechter. In 2019 komt de zaak op de zogeheten cold case kalender, met onopgeloste zaken. Dan krijgt de politie een tip: Dave L. zou Mike vermoord hebben. De politie stuurt undercover-agenten op L. af, die hem uit de tent lokken. Zo komt Dave L. 27 jaar later voor de rechter. Verslaggever Wichard Maassen volgt de zaak al sinds 1996 voor AD Amersfoortse Courant: ,,Dave heeft eigenlijk weinig verklaard tijdens de zittingen. Niet letterlijk, maar vaak iets als ‘ik was er niet’. Toen de zus van Mike hem indringend aankeek tijdens haar slachtofferverklaring, keek hij stoïcijns langs haar.‘’

Als de Rotterdamse Wilma hard op zoek is naar een aannemer, loopt ze René tegen het lijf in het buurtcafé. Hij wil haar graag helpen, maar op dat moment verwacht niemand dat zij later in de loop van de luchtbuks van René zal kijken. Naast haar woning wil de Rotterdamse Wilma graag kamers bouwen, waar zij palliatieve zorg kan verlenen. René wil dat wel bouwen en vraagt om een aanbetaling van 10.000 euro. Maar als dat geld op is, gaat het mis. René wil meer geld, maar Wilma wil eerst weten wat er met het geld gebeurt is. HEt contact wordt steeds grimmiger, tot de aannemer naar haar toe gaat. Hij heeft een paar biertjes op én hij neemt zijn luchtbuks mee. Met die luchtbuks, houdt hij Wilma onder schot. Twee stratenmakers die verderop lunchpauze houden, willen de twee uit elkaar halen. Maar dan escaleert het: René schiet en raakt een van de bouwvakkers in zijn long: ,,Mijn maat dacht echt dat ik in zijn armen zou overlijden, hij zag me me wegzakken en wit worden. Ik keek de dood in de ogen.‘’ Verslaggever Eric Oosterom volgt de zaak namens AD Rotterdams Dagblad en was bij de zitting aanwezig: ,,Het zet je aan het denken, hoe verstandig is het om in te grijpen bij zo'n ruzie?’

De nieuwjaarsnacht is voor velen een gezellige nacht, met oliebollen, vrienden en familie. Maar voor een aantal agenten liep de eerste nacht van 2023 uit op een trauma: ze werden ingesloten en bedreigd door een groep jongeren. ,,Opeens rent een groep van twintig tot dertig mensen hun kant op. Voorop een man met een ploertendoder.’’ Twee agenten rijden hun surveillance tijdens de bewuste nieuwjaarsnacht. Als ze door het dorpje 's Gravendeel rijden, zien ze dat er kraaienpoten op de weg liggen, bedoeld om de banden van auto's lek te steken. Even later wordt er vuurwerk naar hen gegooid en worden ze ingesloten, zodat ze geen kant meer op kunnen. Een van de agenten vertelt hoe het voor hem was: ,,Ik had twijfels of dit alles het me nog waard is. Ik heb een gezin met kleine kinderen die me nodig hebben. Beseffen die raddraaiers dat wel? Waarom zou je een ME'er willen verwonden of doden? Onder het uniform zit een mens. Hoe gestoord wil je het hebben? Waarom een voorbereidde aanslag op de ME?’’ Rechtbankverslaggever Niels Dekker volgt deze zaak namens het AD Rotterdams Dagblad: ,,Ik zou haast zeggen dat het ventjes zijn, net de puberteit voorbij. Als je ze ziet, zou je niet zeggen dat het boeven zijn.‘’

Als de bel gaat bij een luxe woning in Den Haag, doet Lisa de deur open. Ze is samen met haar vriend Pieter thuis in de woning van haar vader. Als ze de deur opent ziet ze bezorgers staan en ze wil de boodschappen aanpakken, maar dan wordt ze het huis in geduwd. Het zijn geen echte bezorgers, maar overvallers. Lisa en Pieter worden met schoenveters vastgebonden: ,,Houd je bek, anders ga ik haar neuken”, roepen de overvallers. Bij de overval worden zes horloges, veertien merktassen, een bril, jassen en 3000 euro cash meegenomen. Totale waarde: zo’n 130.000 euro. In de rechtbank is de ijzingwekkende gil van Lisa duidelijk te horen, ook voor verslaggever Michiel van Gruijthuijsen, die de zaak volgt voor AD Haagsche Courant. Hij is aanwezig in de rechtbank. ,,De slachtoffers hebben iets traumatisch meegemaakt. Aan het einde van de zitting wilde een van de verdachten zijn excuses aanbieden, maar daar hadden ze geen behoefte aan.‘’

Als Latifa T. in haar badjas het politiebureau binnenloopt, vertelt ze dat zij en haar man slachtoffer zijn van een woningoverval. Ze heeft zichzelf opgesloten in het toilet en is in paniek, haar man blijkt later dood te zijn. In meerdere gesprekken met de agenten houdt ze het verhaal over de woningoverval vol, maar als de politie de zoekgeschiedenis op haar telefoon ziet, verandert de zaak. In de periode voor de dood van haar man, blijkt Latifa meerdere keren contact te hebben gehad met Zakaria C. Deze Fransman is haar minnaar. In hun contact ging het regelmatig over vergiftigen, het stoppen van zijn ademhaling en andere manieren om Mimoun om het leven te brengen. In een nacht in december 2020 rijdt Zakaria C. samen met Stevens S. naar de woning van Mimoun en Latifa. Aan het einde van die nacht is Mimoun dood, blijft Latifa achter én kan zij zijn erfenis opstrijken. Rechtbankverslaggeefster Serena Hofman van AD Groene Hart woonde de vele zittingen in de zaak bij. ,,We werden die ochtend gebeld dat er een woningoverval zou zijn. Maar die overval is helemaal uitgegroeid tot een gigantisch moordcomplot.”

De slechtziende, vrijwel dove en verstandelijk beperkte Danny stuit in zijn online zoektocht naar een leuke vrouw op Berta. Als ze een date hebben, belandt hij in een nachtmerrie. Volgens de officier van justitie is het de ergste dwangzaak uit haar loopbaan. ,,Dat je dit je medemens aandoet. Ik vind het echt misselijkmakend, respectloos en buiten alle grenzen.’’ In de woning van Berta wordt Danny vastgehouden. Hij moet geld betalen en er worden contracten op zijn naam afgesloten. Dat doet Berta niet alleen: ook haar echtgenoot en een andere man zijn betrokken. De slechthorende Danny begrijpt niet precies wat er allemaal gebeurt, maar hoort meerdere keren zijn naam noemen. ‘s Nachts moet hij op de bank slapen en probeert hij te vluchten. Dat mislukt en zo duurt de nachtmerrie voort. De volgende dag gaan ze samen naar de MediaMarkt, waar Danny dankzij een oplettende medewerker gered wordt. Verslaggever Ard Schouten van AD Utrechts Nieuwsblad woonde de zaak bij. ,,Als je in staat bent zo misbruik te maken van mensen in een kwetsbare positie, dan haalt dat echt het bloed onder je nagels vandaan.‘’

Regelmatig wil Maarten nieuwe, sexy foto's hebben van zijn schoonmaakster, omdat de oude foto's ‘op’ zijn. Als de rechter vraagt hoe een foto ‘op’ kan zijn, reageert hij geprikkeld: ‘Als u drie keer de Playboy heeft gelezen, dan koopt u toch ook een nieuwe?’ Als de Haagse Maarten een nieuwe schoonmaakster zoekt, heeft hij opvallende voorwaarden: zijn schoonmaakster moet haar werk doen terwijl ze gekleed is in lingerie met jarretels. Daarnaast wil hij graag opwindende foto’s van haar maken. Volgens Maarten een gelijkwaardige werkrelatie, volgens het OM seksuele uitbuiting. In de rechtbank hangt een gespannen sfeer tussen verdachten Maarten S. en de rechters. Het gesprek gaat over de vraag of S. de macht had over zijn de buitenlandse vrouwen, zoals het OM stelt. S. had in de ogen van het OM een machtig wapen in handen: als ze bij hem weg willen, moeten ze ook het land uit. Volgens Maarten hebben zij echter een gewone relatie en konden zij gaan en staan waar ze wilden. Namens AD Haagsche Courant woonde rechtbankverslaggever Jorina Haspels de zaak bij. In de podcast De Zaak X vertelt ze erover. ,,Je moet je voorstellen: zo'n hele klinische zaal, met rechters, officier én nog zijn ouders erbij, vertelde hij wat hij wilde van de vrouwen op seksueel gebied. En zonder enige gene.’’ Volgens Haspels een bijzondere middag: ,,Ik heb niet vaak dat in de rechtbank zit en denk: ‘Mag ik weg hier?’.‘’ Dit is de eerste aflevering van het tweede seizoen van de podcastserie De Zaak X. Na het eerste seizoen gaven veel luisteraars aan dat ze de uitspraak in de afleveringen missen. In dit seizoen hoor je in iedere aflevering de straf die de verdachte krijgt.

Als de schoonmaakster van het Van der Valk-hotel in Wassenaar op 3 januari 2022 een kamer binnengaat, krijgt ze de schrik van haar leven. De muren en gordijnen zitten onder het bloed, en rechts onder het bed ziet ze een voet uitsteken. Het is de voet van de 40-jarige sekswerkster Briza: ze is dood. Briza is op jonge leeftijd naar Nederland gekomen. Ze werd geboren in Colombia maar belandt uiteindelijk via Italië in Nederland. Ze is geboren als man en om haar transitie te bekostigen werkt ze in de seksindustrie. Tijdens dat werk komt ze Thanassis tegen en de twee krijgen een relatie. Een hele turbulente relatie: in enkele jaren tijd liggen er veertig meldingen van geweld bij de politie. Op 1 januari 2022 besluiten ze dat ze samen willen blijven en boeken ze een nachtje weg. Het blijkt de laatste nacht in het leven van Briza. Moordverdachte Thanassis vertelt dat ze meerdere keren ruzie hadden, en dat zij hem met een vork wilde steken. Daarop nam hij haar in een nekklem, waarna hij de kamer verlaten zou hebben. In de rechtbank las de zus van Briza een slachtofferverklaring voor. Rechtbankverslagger Michiel van Gruijthuijsen van AD Haagsche Courant was daarbij: ,,Ze vertelde hoe ze een broer had die twee levens leidde, eerst als man, later als Briza. Maar ook tijdens de slachtofferverklaringen van de familie van keek Thanassis niet om, totaal niet.‘’

Onderweg naar het bureau besluit politieagent T. in december 2021 niet de provinciale weg te pakken, maar een parallelweg. Hij wil vanaf die weg kijken of mensen tijdens het rijden een telefoon in hun hand hebben. Dan ziet hij plots een donkere vlek op zich af komen. Hij hoort een harde knal en denkt een hert te hebben geraakt. Maar als hij gaat kijken is het geen hert, maar de 29-jarige Esmeralda. Ze is op slag dood. In de rechtbank vertelt de oma van Esmeralda, die haar vanaf haar derde opvoedde, hoe het met de achterblijvers gaat. Ze heeft een portret op haar schoot: ,,Vanaf het moment dat agenten die avond om kwart over zes bij ons voor de deur stonden, is er een leegte in ons leven. Ons hele leven is veranderd, allemaal door jou, de man die waakzaam en dienstbaar zou moeten zijn. Je hebt Esmeralda op brute wijze uit ons leven gerukt.‘’ Ook de vriend van Esmeralda komt aan het woord: ,,De donkere vlek die jij op je af zag komen was geen vlek, dat was mijn vriendin Esmeralda.‘’ Tegelijkertijd maakt hij zich zorgen over de agent. ,,Het moet verschrikkelijk zijn geweest om de brokstukken te zien liggen, en mijn vriendin. Ik vraag me af hoe het met je gaat.’’ Rechtbankverslaggever Niels Dekker was bij de zitting aanwezig en zag daar een gebroken man zitten. De agent is nog altijd niet aan het werk: ,, Ik hoop echt dat ik geen gevangenisstraf krijg. Dan ben ik mijn baan en mijn huis kwijt, dan weet ik het echt niet meer.’’

Als je partner dreigt je te vermoorden, je zojuist heeft gestoken met een stanleymes, en nu wegloopt om een groter mes te halen, wat doe je dan? Joyce zat in die situatie en vluchtte, met fatale gevolgen. Joyce en haar partner Shailesh hebben een behoorlijke ruzie, die ochtend in hun woning in Rotterdam. Shailesh woont bij Joyce en haar volwassen zoon in huis, maar ze wil hem eruit zetten. Daarop wordt hij woedend, en steekt hij haar met een stanleymes. Dat mes breekt af, waarop hij een groter mes gaat halen. Hét moment voor Joyce om te vluchten via het raam, maar dat loopt totaal verkeerd af. Ze komt met haar hoofd op de stoep terecht en overlijdt. Voor de rechtbank is het de grote vraag: is de oorzaak van haar dood volledig aan Shaleish te wijten? Rechtbankverslaggever Niels Dekker was bij de zaak aanwezig: ,,De rechtbank vroeg het ook aan hem: ‘Hebt u Joyce vermoord?’ En toen zei hij: ‘Ik heb het geprobeerd, meneer.’ Ook deed de zoon van Joyce in de rechtbank een verklaring: ,,Elke avond als ik mijn ogen sluit, zie ik mijn moeder voor me. Levenloos op de stoep, terwijl het bloed uit haar hoofd stroomt. De beelden van de bebloede stoep, het beddengoed en de gordijnen zal ik nooit vergeten. Geen straf is voor ons te hoog.’’

Terwijl Sophie door een moeilijke periode gaat, zet ze de stap naar een healer. Die man, Luis, moet haar helpen. Maar dat loopt anders: de deur van het schuurtje waar de healing plaatsvindt gaat op slot en Luis blijkt haar totaal niet te helpen. Samen met haar moeder gaat Sophie naar de healing toe. Eerst drinken ze met z'n drieën een glas rum, waarna Luis zegt te zien dat er iets 'mis’ is met Sophie. Ze zou een relatie met een oudere man hebben, en daar wil hij privé met haar over praten. Haar moeder mag daar niet bij zijn en moet het tuinhuisje uit. Terwijl zij buiten wacht, drinken Luis en Sophie nog enkele glazen champagne en whiskey. Volgens Luis is er nog een probleem: de kleding van Sophie zit de healing in de weg en dus moet ze haar zwarte hoodie uitrekken en een wit T-shirt aantrekken. Ook Luis trekt een wit shirt aan. Hij ziet een oplossing: Sophie moet zeven orgasmes krijgen, dan gaan de blokkades weg. En zo gaat Luis steeds verder, tot hij haar met zijn handen verkracht. Achteraf vertelt Luis het verhaal dat Sophie zelf seks zou willen. Verslaggever Michiel van Gruijthuijsen van AD Haagsche Courant was aanwezig bij de zaak. ,,Haar moeder stond buiten en zag de deur opengaan. Ze zag haar dochter huilend en in paniek naar buiten rennen.’’ De moeder liet een slachtofferverklaring voorlezen: ‘Ze zei: hij doet dingen met mij die ik niet wil, hij raakt me aan waar ik nog nooit aangeraakt ben.’

Een pilletje, een snuifje. Drugsgebruik lijkt bijna normaal geworden. Maar het gebruik daarvan gaat niet altijd goed. Zo ook niet bij Lubertus, die de verkeerde pil slikte. Met een fatale afloop. Ook buurtgenoot William Berendse overlijdt door dezelfde verkeerde pillen. De dood van Lubertus en William schrikt het dorp Bunschoten-Spakenburg op. Hoe kan het dat twee jonge mannen plotseling overlijden?  Verslaggever Sjaak van de Groep van AD Amersfoortse Courant was aanwezig bij de zaak. Wil je meer lezen over deze zaak? Kijk dan op ad.nl/zaakx

Het is oktober 2022. De 22-jarige Junlin fietst op klaarlichte dag door het centrum van Rotterdam, waar hij vrouwen aanvalt die gewoon een rondje lopen of op weg zijn naar een eetafspraak met een vriendin. Waarom? De uit China afkomstige man kan het niet goed uitleggen. Wel is duidelijk dat hij in die periode zijn medicijnen tegen psychoses niet slikt. Hij hoort stemmen in zijn hoofd. Vijf van zijn zes slachtoffers doen aangifte tegen hem. Duidelijk wordt dat hun levens zijn veranderd na het incident. Eén slachtoffer liep PTSS op, een ander brak haar studie af, omdat het vak dat zij volgde haar deed denken aan de aanranding. Verslaggever Adrianne de Koning van AD Rotterdams Dagblad was aanwezig bij de zaak. Een ingewikkelde zaak, waarbij zowel de rechter als de advocaat van verdachte Junlin zich afvragen of hij wel alles meekrijgt wat hem gevraagd wordt. En wat moeten ze aan met de man, die geen vaste woon- of verblijfplaats heeft in Nederland?

De relatie van de 42-jarige Yassin en zijn vriendin eindigt op een vervelende manier. Ze zijn 2,5 jaar samen als het compleet uit de hand loopt. Ze maken ruzie over een geboekte vakantie en Yassin is ‘helemaal klaar met de vrouw die nooit tevreden is’. Yassin is geen onbekende in de rechtszaal: hij heeft zijn vorige vrouw mishandeld. Zijn vriendin wist dit, maar dat schrok haar niet af een relatie te beginnen. Verslaggever Eric Oosterom van AD Rotterdams Dagblad was aanwezig bij de zaak: ,,Hij maakte best een positieve indruk. Soms zie je iemand zitten die brutaal is, negatieve antwoorden geeft. Bij deze man had ik dat niet, hij gaf netjes antwoordt op de vragen.''

Toen er dingen minder goed gingen in het leven van Sandra, liet Mandy haar weten dat ‘dat kwam door bepaalde dingen, er zou wel eens een vloek op jou en jouw familie kunnen rusten’ en stelde haar voor aan een medium. Dat medium was niet gratis: Sandra moest het geld overmaken naar Mandy en zij zou dat dan weer overboeken naar het medium. Zes jaar later kwam Sandra er achter dat ze voor duizenden euro's was opgelicht.  Verslaggever Niels Dekker van AD De Dordtenaar was aanwezig bij de zaak: ,,Mandy kwam piekfijn verzorgd op mij over. Ze was volledig in het roze en tijdens de ondervraging kwamen er tranen. Zij meende echt dat zij het slachtoffer was en ten onrechte als boeman wordt weggezet.‘’ Wil je meer details lezen over deze zaak? Kijk dan op AD.nl/dezaakX. 

Hoe zeker ben je er eigenlijk van dat jouw Bob geen druppel drinkt? Hou je het in de gaten, of vertrouw je blind op de gemaakte afspraken? Jeffrey zou die avond de Bob zijn en Djive en zijn moeder thuisbrengen na een feestje. Maar hij kon niet van de Bacardi-cola's afblijven, en dat liep fataal af. Rechtbankverslaggever Eric Oosterom van AD Rotterdams Dagblad volgde de zaak: ,,Dat je van het ene op het andere moment ondersteboven in het water ligt, dat moet zo eng zijn. De verklaring van de moeder van Djive zorgde voor een kippenvelmoment in de rechtbank.‘’ Wil je meer details lezen over deze zaak? Kijk dan op AD.nl/dezaakX. 

Hij weet dat hij een fout maakte, maar toch gaat het mis. Muhammed (25) belandt in een verkeersruzie en het lukt hem niet om rustig te blijven. Al snel loopt het uit de hand en rijdt hij een verkeersregelaar aan. Presentator Emma Thies spreekt met echtbankverslaggever Jorina Haspels van AD Haagsche Courant. Zij volgde de zaak: ,,Hij is daarna weggereden. Hij zei dat hij moest nadenken en dat hij in ‘de shit zat’. Hij heeft een dag gewacht, een advocaat gebeld en na twee dagen zelf het politiebureau gebeld om zich te melden.’’

Terwijl de praktijk gewoon open is en de volgende patiënt zo binnen komt, vergrijpt een tandarts uit Nieuwerkerk zich meerdere keren aan zijn assistente. De vrouw doet aangifte en vertelt in de rechtbank haar emotionele verhaal. De aanrandingen vonden plaats in 2014. Lange tijd durfde de vrouw geen aangifte te doen, maar toen de gevolgen van de aanrandingen in PTSS resulteerden, deed ze dat wel. ,, Het ontwricht mijn leven en mijn gezin, maar het moet stoppen. Hij kan er niet zomaar mee wegkomen, hij mag niet nóg meer slachtoffers maken.'' Ook richt ze zich tot de verdachte. ,,Dit is mijn laatste nee. Slachtoffers willen dit niet, we zijn niet vereerd en we genieten er niet van. Je bent niet een of andere god die wordt aanbeden. Hou ermee op. Nee is en blijft nee.’’ Rechtbankverslaggever Sander Sonnemans van AD Rotterdams Dagblad volgde de zaak: ,,Ik weet niet welk gevoel zij nu heeft, maar het kan op zijn minst een rechtvaardigheidsgevoel zijn. Maar ook dat je gehoord bent door de rechter, want die heeft geoordeeld dat de tandarts de fout inging. Dat kan haar helpen in haar verdere leven.''

Als een jonge vrouw uit Gouda midden in de nacht van haar tas wordt bestolen is dat al een traumatische ervaring. Maar het wordt erger: A., degene die haar tas heeft gestolen, maakt een Facebookaccount aan onder haar naam, maakt een afspraak met iemand en berooft óók die vrouw. De 19-jarige A.H. bekent in de rechtbank dat hij de eerste vrouw heeft bestolen. Van de afspraak met de vrouw via Facebook en het plan om haar te beroven weet hij echter niks, zegt hij. Hij is er wel bij als het gebeurt, maar volgens de verdachte zou die overval ineens ‘ontstaan’. Maar dát gelooft de officier niet: ,,Ik loop nooit ergens met twee vrienden, waarbij ineens een straatroof ontstaat. Kunt u daar wat meer over vertellen?” Deze week gaat presentator Emma Thies in gesprek met rechtbankverslaggever Serena Hofman van AD Groene Hart Wil je meer details lezen over deze zaak? Kijk dan op AD.nl/dezaakX.