Vandaag beginnen we met een kort raadsel. Wat is de overeenkomst tussen: Duitsland, Nieuw-Zeeland, Japan, Italië, Zuid-Afrika, Zwitserland, België, Schotland, Wales, Albanië, Roemenië, Litouwen, Zuid-Korea, Noord-Macedonië, Slovenië, Armenië, Georgië, Hongarije, Oekraïne en Rusland. Dit zijn alle landen die hun districtenkiesstelsel hebben afgeschaft voor een vorm van evenredige vertegenwoordiging. Onze eigen Nederland hoort ook in dit rijtje, maar als het aan Nieuw Sociaal Contract ligt: niet meer voor lang. Minister van Binnenlandse Zaken Judith Uitermark van het NSC maakte bekend dat zij wil dat 125 van de 150 Kamerleden in de toekomst worden verkozen via kiesdistricten in onze provincies.

Ik las het bericht met totale verbijstering. De wereld is onveiliger dan ooit, we zijn onze belangrijkste bondgenoot kwijt, problemen stapelen zich op: als er een moment is om groot te denken is het nu. En uitgerekend dan komt het NSC hiermee. Er straalt een kleingeestigheid vanaf, waar zelfs Calimero nog een puntje aan kan zuigen.

De belangrijkste voorwaarde voor een oplossing, is dat er een probleem moet zijn. En daar gaat het bij dit voorstel al fout. Dit idee veronderstelt dat Nederland zo’n uitgestrekt land is, dat grote delen ervan het moeten stellen zonder democratische vertegenwoordiging. Een werkelijk bizarre aanname, je vraagt je af of mevrouw Uitermark weleens een Bosatlas van dichtbij heeft gezien.

En voordat u denkt, dat ik hier vanuit een studio in Amsterdam eens lekker op de provincie wil gaan schijten: integendeel. Problemen verdienen aandacht, of ze nou plaatsvinden in Limburg of het Leidseplein, Coevorden of de Koopgoot. Maar als meer mensen uit de regio de magische oplossing voor alles zijn, vraag dan maar eens hoe men in Groningen denkt over Henk Kamp.

Het getuigt van een werkelijke stuitende wereldvreemdheid dat NSC moeilijk doet over plannen die onze Europese veiligheid moeten waarborgen, en vervolgens ideologische vuurpijlen blijft afvuren zoals dit districtenstelsel en dat Constitutioneel Hof. We kunnen inmiddels de conclusie trekken dat we niet moeten hopen op Nieuw Sociaal Contract, maar op een nieuw kabinet.

Dit is een column van Julian Verbeek.

Vandaag beginnen we met een kort raadsel. Wat is de overeenkomst tussen: Duitsland, Nieuw-Zeeland, Japan, Itali&euml;, Zuid-Afrika, Zwitserland, Belgi&euml;, Schotland, Wales, Albani&euml;, Roemeni&euml;, Litouwen, Zuid-Korea, Noord-Macedoni&euml;, Sloveni&euml;, Armeni&euml;, Georgi&euml;, Hongarije, Oekra&iuml;ne en Rusland. Dit zijn alle landen die hun districtenkiesstelsel hebben afgeschaft voor een vorm van evenredige vertegenwoordiging. Onze eigen Nederland hoort ook in dit rijtje, maar als het aan Nieuw Sociaal Contract ligt: niet meer voor lang. Minister van Binnenlandse Zaken Judith Uitermark van het NSC maakte bekend dat zij wil dat 125 van de 150 Kamerleden in de toekomst worden verkozen via kiesdistricten in onze provincies.
Ik las het bericht met totale verbijstering. De wereld is onveiliger dan ooit, we zijn onze belangrijkste bondgenoot kwijt, problemen stapelen zich op: als er een moment is om groot te denken is het nu. En uitgerekend dan komt het NSC hiermee. Er straalt een kleingeestigheid vanaf, waar zelfs Calimero nog een puntje aan kan zuigen.
De belangrijkste voorwaarde voor een oplossing, is dat er een probleem moet zijn. En daar gaat het bij dit voorstel al fout. Dit idee veronderstelt dat Nederland zo&rsquo;n uitgestrekt land is, dat grote delen ervan het moeten stellen zonder democratische vertegenwoordiging. Een werkelijk bizarre aanname, je vraagt je af of mevrouw Uitermark weleens een Bosatlas van dichtbij heeft gezien.
En voordat u denkt, dat ik hier vanuit een studio in Amsterdam eens lekker op de provincie wil gaan schijten: integendeel. Problemen verdienen aandacht, of ze nou plaatsvinden in Limburg of het Leidseplein, Coevorden of de Koopgoot. Maar als meer mensen uit de regio de magische oplossing voor alles zijn, vraag dan maar eens hoe men in Groningen denkt over Henk Kamp.
Het getuigt van een werkelijke stuitende wereldvreemdheid dat NSC moeilijk doet over plannen die onze Europese veiligheid moeten waarborgen, en vervolgens ideologische vuurpijlen blijft afvuren zoals dit districtenstelsel en dat Constitutioneel Hof. We kunnen inmiddels de conclusie trekken dat we niet moeten hopen op Nieuw Sociaal Contract, maar op een nieuw kabinet.
Dit is een column van Julian Verbeek.

Iedere week vertelt eindredacteur online van BNR Julian Verbeek wat hem opvalt.

De Week van Verbeek | BNR

Iedere week vertelt Julian Verbeek wat hem opvalt. Politiek, media, maatschappij en een poging tot humor.  Je kunt donderdags om 18.25 uur live luisteren op BNR, of hier de microcast terugluisteren.

Iedere week vertelt Julian Verbeek wat hem opvalt. Politiek, media, maatschappij en een poging tot humor.&nbsp; Je kunt donderdags om 18.25 uur live luisteren op BNR, of hier de microcast terugluisteren.

Advertisement