In de zomer zie je ze overal: tieners in functie. Soms wat stuntelig of met zichtbare tegenzin, maar meestal met aandoenlijke ijver. Ze bemensen allerlei werkplekken, en vraag me niet waarom, maar ik word er altijd erg vrolijk van.

Mijn eerste schreden op de carrièreladder waren, net als zovelen, bij de Albert Heijn. Vanaf mijn vijftiende was ik twee jaar lang vakkenvuller, voor een uurloon van 2,68. Ik weet nog goed dat ik mijn eerste salaris kreeg. Wow, wat een briljant concept, je doet af en toe wat en dan krijg je later ineens geld. Nou ja, geld. Het is een salaris waar tegenwoordig niet per se naar hunker.

Wie dat wel doet, is de baas van bezorgsupermarkt Picnic. Hun wagentjes moeten worden bestuurd door volwassenen en die zijn veel duurder, en dat vindt Picnic oneerlijke concurrentie. En nu heeft de rechter ook nog bepaald dat ze aan de supermarktcao moeten voldoen, met onder andere toeslagen voor werken in de avond en het weekend. Daarvoor wil Picnic dispensatie, en krijgen ze niet, zo dreigt de ceo, dan gaan ze Nederland gaan verlaten.

Het is logica die ik niet helemaal volg. Als je nu naar de website gaat van Picnic, staat er toch echt: ‘Picnic, de supermarkt op wielen’. Misschien ben ik heel simpel. Maar als je jezelf een supermarkt noemt, ben je in mijn wereld een supermarkt met alles wat daarbij komt kijken. Maar Picnic zegt: dit is geen supermarkt, dit is een it-bedrijf dat actief is in de e-commerce. Het is het juridische equivalent van het schilderij met de pijp van Magritte.

Zelfs na twintig jaar na dato, als ik in de supermarkt voorbij het gedroogde kruidenschap loop, herinner ik me hoe irritant het is om die kleine potjes uit die veel te stevig karton te moeten halen. Toch kijk ik met plezier terug op mijn loopbaan in de retail.

Of je het nou een supermarkt noemt of een it-bedrijf in de e-commerce. Het is zwaar werk, die kratten sjouwen zichzelf niet. En daar mag je in de avonden en in het weekend best wat meer voor krijgen, ook als volwassene. Misschien moet Picnic dan maar wat doen aan de belofte gratis bezorging. Want gratis bezorging bestaat helemaal niet. Als jij het niet betaalt, betaalt de bezorger.

Dit is een column van Julian Verbeek

In de zomer zie je ze overal: tieners in functie. Soms wat stuntelig of met zichtbare tegenzin, maar meestal met aandoenlijke ijver. Ze bemensen allerlei werkplekken, en vraag me niet waarom, maar ik word er altijd erg vrolijk van.
Mijn eerste schreden op de carri&egrave;reladder waren, net als zovelen, bij de Albert Heijn. Vanaf mijn vijftiende was ik twee jaar lang vakkenvuller, voor een uurloon van 2,68. Ik weet nog goed dat ik mijn eerste salaris kreeg. Wow, wat een briljant concept, je doet af en toe wat en dan krijg je later ineens geld. Nou ja, geld. Het is een salaris waar tegenwoordig niet per se naar hunker.
Wie dat wel doet, is de baas van bezorgsupermarkt Picnic. Hun wagentjes moeten worden bestuurd door volwassenen en die zijn veel duurder, en dat vindt Picnic oneerlijke concurrentie. En nu heeft de rechter ook nog bepaald dat ze aan de supermarktcao moeten voldoen, met onder andere toeslagen voor werken in de avond en het weekend. Daarvoor wil Picnic dispensatie, en krijgen ze niet, zo dreigt de ceo, dan gaan ze Nederland gaan verlaten.
Het is logica die ik niet helemaal volg. Als je nu naar de website gaat van Picnic, staat er toch echt: &lsquo;Picnic, de supermarkt op wielen&rsquo;. Misschien ben ik heel simpel. Maar als je jezelf een supermarkt noemt, ben je in mijn wereld een supermarkt met alles wat daarbij komt kijken. Maar Picnic zegt: dit is geen supermarkt, dit is een it-bedrijf dat actief is in de e-commerce. Het is het juridische equivalent van het schilderij met de pijp van Magritte.
Zelfs na twintig jaar na dato, als ik in de supermarkt voorbij het gedroogde kruidenschap loop, herinner ik me hoe irritant het is om die kleine potjes uit die veel te stevig karton te moeten halen. Toch kijk ik met plezier terug op mijn loopbaan in de retail.
Of je het nou een supermarkt noemt of een it-bedrijf in de e-commerce. Het is zwaar werk, die kratten sjouwen zichzelf niet. En daar mag je in de avonden en in het weekend best wat meer voor krijgen, ook als volwassene. Misschien moet Picnic dan maar wat doen aan de belofte gratis bezorging. Want gratis bezorging bestaat helemaal niet. Als jij het niet betaalt, betaalt de bezorger.
Dit is een column van Julian Verbeek

Iedere week vertelt eindredacteur online van BNR Julian Verbeek wat hem opvalt.

De Week van Verbeek | BNR

Iedere week vertelt Julian Verbeek wat hem opvalt. Politiek, media, maatschappij en een poging tot humor.  Je kunt donderdags om 18.25 uur live luisteren op BNR, of hier de microcast terugluisteren.

Iedere week vertelt Julian Verbeek wat hem opvalt. Politiek, media, maatschappij en een poging tot humor.&nbsp; Je kunt donderdags om 18.25 uur live luisteren op BNR, of hier de microcast terugluisteren.

Advertisement