Prinsjesdag is een dag van traditie, maar vandaag was er veel anders. Jarenlang werden wij getrakteerd op een enorme schaal bitterballen door een keihard lachende Mark Rutte. Vandaag werd het mandje bruin fruit rondgedeeld door zijn opvolger Dick Schoof. En waar Mark Rutte er een ster in was om geen direct te antwoord te geven, maar het antwoord te geven dat hij wilde. Begon Dick Schoof na eerste vraag braaf te vertellen dat hij vanochtend een rondje had hardgelopen, naar de kapper was geweest en met MBO’ers had gepraat over spiritualiteit.

Op de valreep dropte het kabinet afgelopen vrijdag nog even snel het regeerakkoord. Die hadden de afgelopen jaren opbeurende titels zoals ‘Bruggen slaan’ en 'Vertrouwen in de toekomst'. Nu moeten we het doen met het minder poëtische: Uitwerking van het hoofdlijnenakkoord door het kabinet. Een akkoord zonder naam, het past wel bij de kleur van deze premier.

Het programma werd vandaag aangevuld met de financiële onderbouwing in de miljoenennota. Zoals Sigmund Freud zich afvroeg: was will das Weib, blijf ik vandaag vertwijfeld achter, wat wil dit kabinet? De enige stip die ze op de horizon zetten, is als je goed kijkt het getal nul. Want dat is het aantal migranten waar dit kabinet van droomt. Nog nooit heb ik kabinet zo vaak horen benadrukken dat ze zich aan Europese regels en afspraken gaat houden. Zo vaak zelfs, dat je vooral het gevoel krijgt dat ze dit niet gaan doen.

Maar verder is het vooral politiek voor vandaag, morgen of hooguit volgend jaar. Geen klimaattop, maar een ondernemersklimaattop. Paar procentjes koopkracht erbij, maar bezuinigen op hoger onderwijs. Boeren dwingen we nergens meer toe, maar zijn we trots op. Eigenlijk is er maar een vraagstuk waar de bewindspersonen echt geanimeerd op reageren: to have an asielcrisis or to not have an asielcrisis, that is the question.

De miljoenennota kopt ‘SOLIDE BEGROTEN VOOR WELVAART EN STABILITEIT’, een krachtige naam voor zo’n fragiel kabinet. Voor en achter de schermen delen verschillende coalitiepartners hun ongenoegen over beleid. De afgelopen jaren wisten we bijna zeker dat we Mark Rutte het jaar erop bij Prinsjesdag weer zouden zien als premier.  Of we Dick Schoof hier volgend jaar weer terugzien? Daar durf ik geen bitterbal op te wedden.

Dit is een column van Julian Verbeek

Prinsjesdag is een dag van traditie, maar vandaag was er veel anders. Jarenlang werden wij getrakteerd op een enorme schaal bitterballen door een keihard lachende Mark Rutte. Vandaag werd het mandje bruin fruit rondgedeeld door zijn opvolger Dick Schoof. En waar Mark Rutte er een ster in was om geen direct te antwoord te geven, maar het antwoord te geven dat hij wilde. Begon Dick Schoof na eerste vraag braaf te vertellen dat hij vanochtend een rondje had hardgelopen, naar de kapper was geweest en met MBO’ers had gepraat over spiritualiteit.
Op de valreep dropte het kabinet afgelopen vrijdag nog even snel het regeerakkoord. Die hadden de afgelopen jaren opbeurende titels zoals ‘Bruggen slaan’ en 'Vertrouwen in de toekomst'. Nu moeten we het doen met het minder poëtische: Uitwerking van het hoofdlijnenakkoord door het kabinet. Een akkoord zonder naam, het past wel bij de kleur van deze premier.
Het programma werd vandaag aangevuld met de financiële onderbouwing in de miljoenennota. Zoals Sigmund Freud zich afvroeg: was will das Weib, blijf ik vandaag vertwijfeld achter, wat wil dit kabinet? De enige stip die ze op de horizon zetten, is als je goed kijkt het getal nul. Want dat is het aantal migranten waar dit kabinet van droomt. Nog nooit heb ik kabinet zo vaak horen benadrukken dat ze zich aan Europese regels en afspraken gaat houden. Zo vaak zelfs, dat je vooral het gevoel krijgt dat ze dit niet gaan doen.
Maar verder is het vooral politiek voor vandaag, morgen of hooguit volgend jaar. Geen klimaattop, maar een ondernemersklimaattop. Paar procentjes koopkracht erbij, maar bezuinigen op hoger onderwijs. Boeren dwingen we nergens meer toe, maar zijn we trots op. Eigenlijk is er maar een vraagstuk waar de bewindspersonen echt geanimeerd op reageren: to have an asielcrisis or to not have an asielcrisis, that is the question.
De miljoenennota kopt ‘SOLIDE BEGROTEN VOOR WELVAART EN STABILITEIT’, een krachtige naam voor zo’n fragiel kabinet. Voor en achter de schermen delen verschillende coalitiepartners hun ongenoegen over beleid. De afgelopen jaren wisten we bijna zeker dat we Mark Rutte het jaar erop bij Prinsjesdag weer zouden zien als premier.  Of we Dick Schoof hier volgend jaar weer terugzien? Daar durf ik geen bitterbal op te wedden.
Dit is een column van Julian Verbeek

Iedere week vertelt eindredacteur online van BNR Julian Verbeek wat hem opvalt.

De Week van Verbeek | BNR

Iedere week vertelt Julian Verbeek wat hem opvalt. Politiek, media, maatschappij en een poging tot humor.  Je kunt donderdags om 18.25 uur live luisteren op BNR, of hier de microcast terugluisteren.

Iedere week vertelt Julian Verbeek wat hem opvalt. Politiek, media, maatschappij en een poging tot humor.&nbsp; Je kunt donderdags om 18.25 uur live luisteren op BNR, of hier de microcast terugluisteren.

Advertisement