Op de basisschool mocht ik een keer komen spelen, bij meisje uit mijn klas waar ik heimelijk verliefd op was. Alles ging goed, totdat haar moeder mij een banaan aanbood. De banaan. De enige vrucht op Gods groene aarde die ik niet lustte. Maar dat durfde ik natuurlijk niet te zeggen, ik schaamde me kapot. Als ultiem offer op het altaar van de liefde, at ik de hele banaan op, en ik deed net of ik het lekker vond. Moraal van dit verhaal: het is niet altijd erg iets te doen wat je niet wil als je het doet voor een ander.

Dat brengt me bij het tweede tijdperk Trump. Het moet officieel nog beginnen, maar ik ben er nu al klaar mee. Vooral de totale schaamteloosheid. Het genie van Trump is zijn ontdekking dat zolang je eigen achterban tevreden is, je niets hoeft aan te trekken van de rest.

Zijn nieuwe maatje Elon Musk heeft daar op zijn zachtst gezegd geen remmende werking op. En in tegenstelling tot acht jaar geleden, is er amper tegengas maar gaat vrijwel ieder bedrijf en staatshoofd gewillig in de onderdanige houding.

Het sneuste wat ik in tijden gezien heb, Mark Zuckerberg die om Trump te paaien de moderatie schrapt op Instagram en Facebook. Alsof een riool niet meer schoonmaakt en wacht tot het gaat borrelen en overstromen. Maar Zuckerberg noemt het‘Een geweldige kans voor vrije expressie, ik heb er zin in’.

25 jaar geleden at ik met de grootst mogelijke tegenzin een banaan. Het is misschien een beetje vergezocht, maar ik denk dat het helemaal niet erg, dat voor je iets doet, je afvraagt wat een ander daarvan vindt. En dat is precies wat ik Musk en Trump wens: een beetje schaamte. Voor ons allemaal.

Dit is een column van Julian Verbeek.

Op de basisschool mocht ik een keer komen spelen, bij meisje uit mijn klas waar ik heimelijk verliefd op was. Alles ging goed, totdat haar moeder mij een banaan aanbood. De banaan. De enige vrucht op Gods groene aarde die ik niet lustte. Maar dat durfde ik natuurlijk niet te zeggen, ik schaamde me kapot. Als ultiem offer op het altaar van de liefde, at ik de hele banaan op, en ik deed net of ik het lekker vond. Moraal van dit verhaal: het is niet altijd erg iets te doen wat je niet wil als je het doet voor een ander.
Dat brengt me bij het tweede tijdperk Trump. Het moet officieel nog beginnen, maar ik ben er nu al klaar mee. Vooral de totale schaamteloosheid. Het genie van Trump is zijn ontdekking dat zolang je eigen achterban tevreden is, je niets hoeft aan te trekken van de rest.
Zijn nieuwe maatje Elon Musk heeft daar op zijn zachtst gezegd geen remmende werking op. En in tegenstelling tot acht jaar geleden, is er amper tegengas maar gaat vrijwel ieder bedrijf en staatshoofd gewillig in de onderdanige houding.
Het sneuste wat ik in tijden gezien heb, Mark Zuckerberg die om Trump te paaien de moderatie schrapt op Instagram en Facebook. Alsof een riool niet meer schoonmaakt en wacht tot het gaat borrelen en overstromen. Maar Zuckerberg noemt het&lsquo;Een geweldige kans voor vrije expressie, ik heb er zin in&rsquo;.
25 jaar geleden at ik met de grootst mogelijke tegenzin een banaan. Het is misschien een beetje vergezocht, maar ik denk dat het helemaal niet erg, dat voor je iets doet, je afvraagt wat een ander daarvan vindt. En dat is precies wat ik Musk en Trump wens: een beetje schaamte. Voor ons allemaal.
Dit is een column van Julian Verbeek.

Iedere week vertelt eindredacteur online van BNR Julian Verbeek wat hem opvalt.

De Week van Verbeek | BNR

Iedere week vertelt Julian Verbeek wat hem opvalt. Politiek, media, maatschappij en een poging tot humor.  Je kunt donderdags om 18.25 uur live luisteren op BNR, of hier de microcast terugluisteren.

Iedere week vertelt Julian Verbeek wat hem opvalt. Politiek, media, maatschappij en een poging tot humor.&nbsp; Je kunt donderdags om 18.25 uur live luisteren op BNR, of hier de microcast terugluisteren.

Advertisement