Politieke campagnes verlopen in drieën: drie maanden van tevoren komen partijen in actie – er komen congressen, kieslijsten en plannen. Drie weken van tevoren begint de media er aandacht aan te besteden, en drie dagen van tevoren bedenkt de kiezer zich: oh ja, shit er zijn verkiezingen.

De truc van verkiezingen was van oudsher best eenvoudig: een onderwerp wordt het belangrijkste, je neemt het standpunt in dat de meeste mensen steunen, voor je het weet, zit je in het torentje. Denk aan 2012. De PvdA zei: hypotheekrenteaftrek moet weg, want het is oneerlijk voor mensen zonder huis. De VVD zei: hypotheekrenteaftrek moet blijven, anders is dat oneerlijk voor mensen met een huis. Aan het eind van de rit hadden ze samen 79 zetels.

Vandaag is het ongeveer drie maanden voor de verkiezingen, een traditioneel ijkpunt, maar zo eenvoudig als in 2012 ligt het er allemaal niet meer bij. Politici hebben de media helemaal niet meer nodig om de massa te bereiken. Ze kunnen hun eigen wedstrijd spelen voor hun eigen publiek. De grote debatten worden niet meer integraal bekeken, maar vooral gebruikt om fragmentjes uit te knippen voor de eigen achterban. Verkiezingen zijn veranderd van potje trouwtrekken, in toernooi blind-simultaandammen. 

Dus als ik moet voorspellen waar deze verkiezingen over zullen gaan: over alles tegelijk, voor ieder wat wils. Maar na de verkiezingen zal er toch echt één regering moeten komen, die de problemen aanpakt die voor ons allemaal gelden. En dan hoop ik dat we nóg een drie kunnen toevoegen aan het rijtje van net. Een kabinet met maximaal drie fatsoenlijke partijen, die dat beschamende gestuntel van kabinet Schoof I snel doet vergeten en eindelijk weer eens wat gaat doen.

Dit is een column van Julian Verbeek.

Politieke campagnes verlopen in drie&euml;n: drie maanden van tevoren komen partijen in actie &ndash; er komen congressen, kieslijsten en plannen. Drie weken van tevoren begint de media er aandacht aan te besteden, en drie dagen van tevoren bedenkt de kiezer zich: oh ja, shit er zijn verkiezingen.
De truc van verkiezingen was van oudsher best eenvoudig: een onderwerp wordt het belangrijkste, je neemt het standpunt in dat de meeste mensen steunen, voor je het weet, zit je in het torentje. Denk aan 2012. De PvdA zei: hypotheekrenteaftrek moet weg, want het is oneerlijk voor mensen zonder huis. De VVD zei: hypotheekrenteaftrek moet blijven, anders is dat oneerlijk voor mensen met een huis. Aan het eind van de rit hadden ze samen 79 zetels.
Vandaag is het ongeveer drie maanden voor de verkiezingen, een traditioneel ijkpunt, maar zo eenvoudig als in 2012 ligt het er allemaal niet meer bij. Politici hebben de media helemaal niet meer nodig om de massa te bereiken. Ze kunnen hun eigen wedstrijd spelen voor hun eigen publiek. De grote debatten worden niet meer integraal bekeken, maar vooral gebruikt om fragmentjes uit te knippen voor de eigen achterban. Verkiezingen zijn veranderd van potje trouwtrekken, in toernooi blind-simultaandammen.&nbsp;
Dus als ik moet voorspellen waar deze verkiezingen over zullen gaan: over alles tegelijk, voor ieder wat wils. Maar na de verkiezingen zal er toch echt &eacute;&eacute;n regering moeten komen, die de problemen aanpakt die voor ons allemaal gelden. En dan hoop ik dat we n&oacute;g een drie kunnen toevoegen aan het rijtje van net. Een kabinet met maximaal drie fatsoenlijke partijen, die dat beschamende gestuntel van kabinet Schoof I snel doet vergeten en eindelijk weer eens wat gaat doen.
Dit is een column van Julian Verbeek.

Iedere week vertelt eindredacteur online van BNR Julian Verbeek wat hem opvalt.

De Week van Verbeek | BNR

Iedere week vertelt Julian Verbeek wat hem opvalt. Politiek, media, maatschappij en een poging tot humor.  Je kunt donderdags om 18.25 uur live luisteren op BNR, of hier de microcast terugluisteren.

Iedere week vertelt Julian Verbeek wat hem opvalt. Politiek, media, maatschappij en een poging tot humor.&nbsp; Je kunt donderdags om 18.25 uur live luisteren op BNR, of hier de microcast terugluisteren.

Advertisement