Met de Top 600 wilden de gemeente Amsterdam, politie en justitie een groep jonge, gewelddadige criminelen op het rechte pad brengen via een combinatie van straf en zorg. Maar dat blijkt minder effect te hebben dan gehoopt, vertellen misdaadjournalisten Paul Vugts en Wouter Laumans in de Parool Misdaadpodcast.

“Tot nu toe waren er vanuit de gemeente altijd positieve berichten over de Top 600,” vertelt misdaadjournalist Paul Vugts in de nieuwste aflevering van de Parool Misdaadpodcast. Die gaat over de Top 600, destijds begonnen onder leiding van toenmalig burgemeester Eberhard van der Laan. Vugts: “Van der Laan had zijn politieke lot eraan verbonden, het moest en zou een succes zijn. Nu is voor het eerst sinds 2011 onderzocht wat echt het effect is en blijkt de kans op herhaling niet minder te zijn. Dat is voor betrokkenen wel schokkend.”

Misdaadjournalist Wouter Laumans: “Ze denken, we trekken een bak hulpverleners open en dan komt het wel goed. Maar het is een enorme groep, en heel veelkleurig. De zwaarste gasten, zo’n 250, zijn zo gestoord en niet gemotiveerd, daar kan je weinig mee met zorg en begeleiding. Die hebben echt het vermogen niet om te begrijpen wat er met hen gebeurt, en een draai aan hun leven te geven.”

Laumans zet ook vraagtekens bij de doelstellingen van de Top 600. “De gemeente heeft veel ambitie, de Top 600 oogt daadkrachtig, net als masterplan Zuidoost. Maar ik vraag me wel af wat ervan overblijft. Kan de gemeente niet beter zeggen: we gaan de werkloosheid omlaag brengen, en zoveel mogelijk jongeren aan een baan en woning helpen. Je hebt gewoon een dagbesteding nodig, school of werk, anders ga je op straat lopen kloten.”