Niet beleggen in de Verenigde Staten zou u in de afgelopen jaren heel wat rendement hebben gekost. Tot en met 2014 liepen de Amerikaanse en de Europese beurzen aardig met elkaar in lijn, maar dat beeld is sindsdien dramatisch veranderd. Met de MSCI Europa Index had u de afgelopen tien jaar 109% verdiend (inclusief ontvangen dividend), terwijl de S&P 500 met 314% steeg. Een gigantisch verschil.

Een van de verklaringen is het verschil in economische groei. Over het afgelopen decennium groeiden de VS gemiddeld 1% per jaar meer dan de Europese economieën. Strategen lijken het een vanzelfsprekendheid te vinden dat Amerika harder groeit. Tijd om naar de oorzaken te kijken.

Enerzijds komt het doordat de Amerikaanse bevolkingsgroei ook hoger is. Dat laatste effect is goed voor de helft van het groeiverschil. Overigens moet het aantal werkenden in dezelfde mate meegroeien, anders heeft het economisch geen zin.

Daarnaast heeft de Amerikaanse overheid onder president Joe Biden de boel flink aangejaagd met allerlei fiscale stimulansen. Een groot deel daarvan werd besteed aan langetermijninvesteringen, zoals chipfabrieken, infrastructuur en vergroening. De overheidsfinanciën zijn na Donald Trumps belastingverlaging nog verder uit de hand gelopen, maar het geld is wel nuttig besteed.

Naast de fiscale stimulans is de flexibiliteit van de Amerikaanse arbeidsmarkt een belangrijke factor. Dat is niet altijd even fijn als werknemer, maar het zorgt er wel voor dat bedrijven makkelijker investeren.

En als laatste geeft de Amerikaanse consument heel gemakkelijk zijn geld uit. Alle extra spaarcenten na corona zijn uitgegeven. Dat was goed voor de economie, maar dat potje is nu wel op.

Hoe anders is het beeld in Europa. Daar zit men nog steeds op zijn spaarcenten. In de meeste Europese landen is die coronaspaarpot bijna niet aangesproken. Goed voor de potentiële groei, maar van potentiële groei kun je niet leven.

In Europa hebben we veel meer last van vergrijzing, terwijl de pensioenleeftijd in de meeste landen niet (genoeg) stijgt. Dat, gecombineerd met starre arbeidsmarkten, zorgt voor sombere vooruitzichten, zeker in het huidige populistische klimaat. Zo’n arbeidsmarkt is een politieke keuze, maar een van de consequenties is lagere economische groei. En we hebben een overvloed aan bureaucratie, dat wel. Voeg daarbij het stilvallen van exportmarkten zoals China en het plaatje is compleet.

Gelukkig heeft zuidelijk Europa nog een paar plusjes. Enerzijds de enorme fiscale stimulans vanuit Brussel en anderzijds de positieve toerisme effecten. Met verwondering kijk ik daarom naar de diverse antitoerismeprotesten. Als je er economisch zo van afhankelijk bent, is een dergelijke beweging erg gevaarlijk.

Dus blijft dat groeiverschil zo groot? De aanjagers van de Amerikaanse economie - bevolkingsgroei, het coronaspaarpotje en de fiscale stimulans - zullen ongetwijfeld in een lagere versnelling gaan draaien. Maar een economische revival in Europa? Hoe goed je ook kijkt, ik zie niet waar het vandaan moet komen.

Over de column van Corné van Zeijl

Corné van Zeijl is analist en strateeg bij Cardano en belegt ook privé. Reageer via c.zeijl@cardano.com. Deze column kun je ook iedere donderdag lezen in het FD.

Niet beleggen in de Verenigde Staten zou u in de afgelopen jaren heel wat rendement hebben gekost. Tot en met 2014 liepen de Amerikaanse en de Europese beurzen aardig met elkaar in lijn, maar dat beeld is sindsdien dramatisch veranderd. Met de MSCI Europa Index had u de afgelopen tien jaar 109% verdiend (inclusief ontvangen dividend), terwijl de S&amp;P 500 met 314% steeg. Een gigantisch verschil.
Een van de verklaringen is het verschil in economische groei. Over het afgelopen decennium groeiden de VS gemiddeld 1% per jaar meer dan de Europese economieën. Strategen lijken het een vanzelfsprekendheid te vinden dat Amerika harder groeit. Tijd om naar de oorzaken te kijken.
Enerzijds komt het doordat de Amerikaanse bevolkingsgroei ook hoger is. Dat laatste effect is goed voor de helft van het groeiverschil. Overigens moet het aantal werkenden in dezelfde mate meegroeien, anders heeft het economisch geen zin.
Daarnaast heeft de Amerikaanse overheid onder president Joe Biden de boel flink aangejaagd met allerlei fiscale stimulansen. Een groot deel daarvan werd besteed aan langetermijninvesteringen, zoals chipfabrieken, infrastructuur en vergroening. De overheidsfinanciën zijn na Donald Trumps belastingverlaging nog verder uit de hand gelopen, maar het geld is wel nuttig besteed.
Naast de fiscale stimulans is de flexibiliteit van de Amerikaanse arbeidsmarkt een belangrijke factor. Dat is niet altijd even fijn als werknemer, maar het zorgt er wel voor dat bedrijven makkelijker investeren.
En als laatste geeft de Amerikaanse consument heel gemakkelijk zijn geld uit. Alle extra spaarcenten na corona zijn uitgegeven. Dat was goed voor de economie, maar dat potje is nu wel op.
Hoe anders is het beeld in Europa. Daar zit men nog steeds op zijn spaarcenten. In de meeste Europese landen is die coronaspaarpot bijna niet aangesproken. Goed voor de potentiële groei, maar van potentiële groei kun je niet leven.
In Europa hebben we veel meer last van vergrijzing, terwijl de pensioenleeftijd in de meeste landen niet (genoeg) stijgt. Dat, gecombineerd met starre arbeidsmarkten, zorgt voor sombere vooruitzichten, zeker in het huidige populistische klimaat. Zo’n arbeidsmarkt is een politieke keuze, maar een van de consequenties is lagere economische groei. En we hebben een overvloed aan bureaucratie, dat wel. Voeg daarbij het stilvallen van exportmarkten zoals China en het plaatje is compleet.
Gelukkig heeft zuidelijk Europa nog een paar plusjes. Enerzijds de enorme fiscale stimulans vanuit Brussel en anderzijds de positieve toerisme effecten. Met verwondering kijk ik daarom naar de diverse antitoerismeprotesten. Als je er economisch zo van afhankelijk bent, is een dergelijke beweging erg gevaarlijk.
Dus blijft dat groeiverschil zo groot? De aanjagers van de Amerikaanse economie - bevolkingsgroei, het coronaspaarpotje en de fiscale stimulans - zullen ongetwijfeld in een lagere versnelling gaan draaien. Maar een economische revival in Europa? Hoe goed je ook kijkt, ik zie niet waar het vandaan moet komen.
Over de column van Corné van Zeijl
Corné van Zeijl is analist en strateeg bij Cardano en belegt ook privé. Reageer via <a href="mailto:c.zeijl@cardano.com">c.zeijl@cardano.com</a>. Deze column kun je ook iedere donderdag lezen in het <a href="https://fd.nl/auteur/corne-van-zeijl">FD.</a>

Iedere week een blik op de financiële markten met Corné van Zeijl. Ook te lezen in het Financieele Dagblad.

Column Corné van Zeijl | BNR

Iedere week een blik op de financiële markten met Corné van Zeijl. Ook te lezen in het Financieele Dagblad.

Advertisement