Activistisch beleggen is in. In 2022 werden er maar liefst 235 campagnes gestart om het beleid bij een bedrijf te veranderen. In 2021 waren dat er 173. Als aandeelhouder ben je voor een deel eigenaar van het bedrijf en kan je dus ook mede het beleid bepalen.

Recentelijk was er Nelson Peltz. Die had op zijn oude dag wat aandelen Disney gekocht. Hij eiste dat het entertainmentconcern moest hervormen en wilde een zetel in het bestuur. Dat was net nadat de nieuwe ceo Bob Iger was aangetreden. Zoals zo vaak bij een nieuwe ceo voerde hij een flinke kostenbesparing door. Het aandeel liet een koerswinst(je) zien en Peltz kraaide de victorie. Van de bestuurszetel zag hij maar af.

Activisten doen vaak alsof ze het voor de beleggersgemeenschap doen. Dat klinkt erg nobel, maar dat is het niet. Ze zitten er vooral voor hun eigen portemonnee. Het primaire doel is erop gericht dat je een hoop herrie maakt over een bedrijf dat problemen heeft. Die aandacht zorgt ervoor dat meer beleggers hopen op verbetering en het aandeel kopen. En dus gaat de koers omhoog. Die media-aandacht is wel een essentieel element.

Ik snap die aandacht voor activistische aandeelhouders wel. Er is vaak wat aan de hand met het bedrijf. En die activisten zijn meestal miljardairs. Dus moet het wel een goede strategie zijn, toch? Maar dan vooral voor de activisten zelf. Als we de cijfers erbij pakken, blijkt het toch vooral veel lucht te zijn. Er is een aantal indices dat deze activistische aandeelhouders volgt. Die laten stuk voor stuk een flinke underperformance zien ten opzichte van de brede markt.

Een mooi voorbeeld is de activist Carl Icahn. In 2012 nam hij een 10% belang in Netflix. Hij zei dat het bedrijf zo verliesgevend was dat het maar aan de hoogste bieder moest worden verkocht. Maar sindsdien is de beurswaarde keer vijfendertig gegaan. Het bedrijf opdoeken was dus niet echt een briljant inzicht. Als hij zijn belang gewoon had vastgehouden was dat net zo veel waard als zijn totale vermogen nu.

Maar goed, Icahn heeft er wel geld mee verdiend, en die winst kwam groot in het nieuws, want het sprak tot de verbeelding. Het doet me een beetje denken aan voetbalsupporters. Vanaf de zijlijn weten ze het ook allemaal beter, maar er is er geen een die zijn baan inruilt voor een carrière als coach. En als zo’n activist een beetje mee gaat zitten coachen, worden de resultaten meestal niet beter.

Als u wilt beleggen bij een dergelijke ‘briljante’ activist, besef dan vooral dat het een hoop lawaai en lucht is. Het is vooral briljant voor zijn eigen portemonnee en niet voor de uwe.

Over de column van Corné van Zeijl

Corné van Zeijl is analist en strateeg bij vermogensbeheerder Actiam en belegt ook privé. Reageer via corne.vanzeijl@actiam.nl. Deze column kun je ook iedere donderdag lezen in het FD.

Activistisch beleggen is in. In 2022 werden er maar liefst 235 campagnes gestart om het beleid bij een bedrijf te veranderen. In 2021 waren dat er 173. Als aandeelhouder ben je voor een deel eigenaar van het bedrijf en kan je dus ook mede het beleid bepalen.
Recentelijk was er Nelson Peltz. Die had op zijn oude dag wat aandelen Disney gekocht. Hij eiste dat het entertainmentconcern moest hervormen en wilde een zetel in het bestuur. Dat was net nadat de nieuwe ceo Bob Iger was aangetreden. Zoals zo vaak bij een nieuwe ceo voerde hij een flinke kostenbesparing door. Het aandeel liet een koerswinst(je) zien en Peltz kraaide de victorie. Van de bestuurszetel zag hij maar af.
Activisten doen vaak alsof ze het voor de beleggersgemeenschap doen. Dat klinkt erg nobel, maar dat is het niet. Ze zitten er vooral voor hun eigen portemonnee. Het primaire doel is erop gericht dat je een hoop herrie maakt over een bedrijf dat problemen heeft. Die aandacht zorgt ervoor dat meer beleggers hopen op verbetering en het aandeel kopen. En dus gaat de koers omhoog. Die media-aandacht is wel een essentieel element.
Ik snap die aandacht voor activistische aandeelhouders wel. Er is vaak wat aan de hand met het bedrijf. En die activisten zijn meestal miljardairs. Dus moet het wel een goede strategie zijn, toch? Maar dan vooral voor de activisten zelf. Als we de cijfers erbij pakken, blijkt het toch vooral veel lucht te zijn. Er is een aantal indices dat deze activistische aandeelhouders volgt. Die laten stuk voor stuk een flinke underperformance zien ten opzichte van de brede markt.
Een mooi voorbeeld is de activist Carl Icahn. In 2012 nam hij een 10% belang in Netflix. Hij zei dat het bedrijf zo verliesgevend was dat het maar aan de hoogste bieder moest worden verkocht. Maar sindsdien is de beurswaarde keer vijfendertig gegaan. Het bedrijf opdoeken was dus niet echt een briljant inzicht. Als hij zijn belang gewoon had vastgehouden was dat net zo veel waard als zijn totale vermogen nu.
Maar goed, Icahn heeft er wel geld mee verdiend, en die winst kwam groot in het nieuws, want het sprak tot de verbeelding. Het doet me een beetje denken aan voetbalsupporters. Vanaf de zijlijn weten ze het ook allemaal beter, maar er is er geen een die zijn baan inruilt voor een carrière als coach. En als zo’n activist een beetje mee gaat zitten coachen, worden de resultaten meestal niet beter.
Als u wilt beleggen bij een dergelijke ‘briljante’ activist, besef dan vooral dat het een hoop lawaai en lucht is. Het is vooral briljant voor zijn eigen portemonnee en niet voor de uwe.
Over de column van Corné van Zeijl
Corné van Zeijl is analist en strateeg bij vermogensbeheerder Actiam en belegt ook privé. Reageer via <a href="mailto:corne.vanzeijl@actiam.nl">corne.vanzeijl@actiam.nl</a>. Deze column kun je ook iedere donderdag lezen in het <a href="https://fd.nl/auteur/corne-van-zeijl">FD.</a>

Iedere week een blik op de financiële markten met Corné van Zeijl. Ook te lezen in het Financieele Dagblad.

Column Corné van Zeijl | BNR

Iedere week een blik op de financiële markten met Corné van Zeijl. Ook te lezen in het Financieele Dagblad.

Advertisement