De beurzen laten een mooie opleving zien. De S&P 500-index steeg twee dagen achtereen met meer dan 2,5%. Dat gebeurde sinds 1960 pas vijftien keer eerder, de laatste keer in december 2008. Het zegt wat over de hectiek van de beurs, maar niets over de toekomst. Kijken we terug, dan staan de koersen in de helft van de gevallen een maand later nog steeds hoger en in de andere helft lager.

De verklaring voor de stijging deze week is even logisch als onbegrijpelijk. Er kwam slecht economisch nieuws. Zo was er de ISM-index, een cijfer dat op het eerste gezicht niet eens zo slecht was. Maar het werd vooral hooggehouden door voorraadvorming. Meer voorraden zijn goed voor de economie, er wordt immers geproduceerd. Maar het betekent ook dat producten niet worden verkocht. Tegelijkertijd daalde het aantal bedrijfsorders flink. Bovendien dachten de ­geïnterviewde ondernemers dat de prijzen zouden dalen.

Daarbovenop kwam de Jolts, de Job openings and labor turn­over survey. Die liet een daling van het aantal vacatures in de VS zien. In één maand tijd nam dat met maar liefst een miljoen af.

Op al dit slechte economische nieuws gingen de beurzen omhoog en ik hoor u denken: die beleggers hebben hun hoofd verloren. Ik snap dat het moeilijk te begrijpen is, maar de verklaring is simpel. Als het wat slechter gaat is er minder inflatiedruk, waardoor centrale banken minder aan de monetaire noodrem hoeven te trekken. Dus daalde de rente, zodat de waardering van aandelen omhoog kan, hetgeen ook gebeurde. Ter illustratie: in de afgelopen anderhalf jaar daalde de koers-winstverhouding van wereldwijde aandelen van 20 naar 13, wat kwam doordat de wereldwijde rente van 0,2% naar 2,9% steeg.

Natuurlijk heeft een slechte economie ook een andere kant. Hoe slechter de economie, hoe ­lager de bedrijfswinsten. Maar dat wisten beleggers eigenlijk al. In de VS dalen de verwachte winsten al enige tijd en de enige oorzaak waardoor dat in Europa nog niet het geval is, is dat daar een stevige meewind van de sterke dollar is.

Kort samengevat: door het slechte nieuws gaat de rente naar beneden en dat is goed voor de waardering van aandelen. En die slechte winsten, dat wisten we dus eigenlijk al.

Maar hoe nu verder? Het blijft een smal pad tussen een niet te slechte economie, want anders gaan de winsten te veel dalen, en niet te goede cijfers, anders moeten de centrale banken toch weer harder de handrem aantrekken. De grote vraag is en blijft: wat voor nieuws het ook is, gaan de centrale banken niet gewoon keihard door met verhogen? Het inflatiemonster moet en zal verslagen worden.

Over de column van Corné van Zeijl

Corné van Zeijl is analist en strateeg bij vermogensbeheerder Actiam en belegt ook privé. Reageer via corne.vanzeijl@actiam.nl. Deze column kun je ook iedere donderdag lezen in het FD.

De beurzen laten een mooie opleving zien. De S&amp;P 500-index steeg twee dagen achtereen met meer dan 2,5%. Dat gebeurde sinds 1960 pas vijftien keer eerder, de laatste keer in december 2008. Het zegt wat over de hectiek van de beurs, maar niets over de toekomst. Kijken we terug, dan staan de koersen in de helft van de gevallen een maand later nog steeds hoger en in de andere helft lager.
De verklaring voor de stijging deze week is even logisch als onbegrijpelijk. Er kwam slecht economisch nieuws. Zo was er de ISM-index, een cijfer dat op het eerste gezicht niet eens zo slecht was. Maar het werd vooral hooggehouden door voorraadvorming. Meer voorraden zijn goed voor de economie, er wordt immers geproduceerd. Maar het betekent ook dat producten niet worden verkocht. Tegelijkertijd daalde het aantal bedrijfsorders flink. Bovendien dachten de ­geïnterviewde ondernemers dat de prijzen zouden dalen.
Daarbovenop kwam de Jolts, de Job openings and labor turn­over survey. Die liet een daling van het aantal vacatures in de VS zien. In één maand tijd nam dat met maar liefst een miljoen af.
Op al dit slechte economische nieuws gingen de beurzen omhoog en ik hoor u denken: die beleggers hebben hun hoofd verloren. Ik snap dat het moeilijk te begrijpen is, maar de verklaring is simpel. Als het wat slechter gaat is er minder inflatiedruk, waardoor centrale banken minder aan de monetaire noodrem hoeven te trekken. Dus daalde de rente, zodat de waardering van aandelen omhoog kan, hetgeen ook gebeurde. Ter illustratie: in de afgelopen anderhalf jaar daalde de koers-winstverhouding van wereldwijde aandelen van 20 naar 13, wat kwam doordat de wereldwijde rente van 0,2% naar 2,9% steeg.
Natuurlijk heeft een slechte economie ook een andere kant. Hoe slechter de economie, hoe ­lager de bedrijfswinsten. Maar dat wisten beleggers eigenlijk al. In de VS dalen de verwachte winsten al enige tijd en de enige oorzaak waardoor dat in Europa nog niet het geval is, is dat daar een stevige meewind van de sterke dollar is.
Kort samengevat: door het slechte nieuws gaat de rente naar beneden en dat is goed voor de waardering van aandelen. En die slechte winsten, dat wisten we dus eigenlijk al.
Maar hoe nu verder? Het blijft een smal pad tussen een niet te slechte economie, want anders gaan de winsten te veel dalen, en niet te goede cijfers, anders moeten de centrale banken toch weer harder de handrem aantrekken. De grote vraag is en blijft: wat voor nieuws het ook is, gaan de centrale banken niet gewoon keihard door met verhogen? Het inflatiemonster moet en zal verslagen worden.
Over de column van Corné van Zeijl
Corné van Zeijl is analist en strateeg bij vermogensbeheerder Actiam en belegt ook privé. Reageer via <a href="mailto:corne.vanzeijl@actiam.nl">corne.vanzeijl@actiam.nl</a>. Deze column kun je ook iedere donderdag lezen in het <a href="https://fd.nl/auteur/corne-van-zeijl">FD</a>.

Iedere week een blik op de financiële markten met Corné van Zeijl. Ook te lezen in het Financieele Dagblad.

Column Corné van Zeijl | BNR

Iedere week een blik op de financiële markten met Corné van Zeijl. Ook te lezen in het Financieele Dagblad.

Advertisement