Het VN-aanbevelingsrapport voor UNRWA is gepresenteerd. Geert Jan Hahn en Bernard Hammelburg bespreken de reacties en zetten uiteen wat in dat rapport van de voormalig Franse buitenlandminister Colonna staat, en wat niet. 

Het VN-aanbevelingsrapport voor UNRWA is gepresenteerd. Geert Jan Hahn en Bernard Hammelburg bespreken de reacties en zetten uiteen wat in dat rapport van de voormalig Franse buitenlandminister Colonna staat, en wat niet.

Bernard Hammelburg brengt je scherpe analyses over de internationale politiek.

De Wereld | BNR

Buitenlandcommentator Bernard Hammelburg gaat in zijn column in op de zaken van wereldbelang en plaatst de internationale politiek in context.

Bernard Hammelburg | BNR

Bernard Hammelburg brengt je scherpe analyses over de internationale politiek.

De Wereld

De Wereld | Plus

BNR De Wereld

'Reacties op UNRWA-rapport zijn weifelend'

Nog een maand en dan gaat Nederland en 26 andere EU-lidstaten naar de stembus voor een nieuw Europees Parlement. Rechts staat op winst en het ziet er dan ook naar uit dat we een koerswijziging in Brussel gaan zien. Maar hoe groot die zal zijn is nog maar de vraag. Volgens politicoloog en hoogleraar Europese Politiek aan de KU Leuven Steven van Hecke zijn de rechtse partijen te verdeeld om tot één gezamenlijk standpunt te kunnen komen. Bernard Hammelburg praat deze hele uitzending met hem.

Luister ook | 'Een wig drijven tussen Rusland en China is wishful thinking'

Wat wel opvalt is dat de meeste rechtse partijen niet meer voor een uittreding uit de EU zijn. Het draait veel meer om de koers van de EU en hoe die van binnenuit moet veranderen. Toch denkt Van Hecke dat de grootste groepen - de christendemocraten en sociaaldemocraten - de sleutel voor de meerderheid in handen zullen houden. Al zal Ursula von der Leyen bij een nieuwe benoeming tot voorzitter van de Europese Commissie wel meer naar rechts over de brug moeten komen. Dat kan onder meer gaan over de steun aan Oekraïne en het Europese klimaatbeleid.

Lees ook | Kieskompas live: 'Je zult het nooit 100 procent eens zijn met een partij'

Vooroordelen

Over de Europese Unie en de manier van werken daarvan bestaan veel vooroordelen. Bernard Hammelburg legt die voor aan Europa-correspondent Stefan de Vries, die ook een spoorboekje heeft met waar je op moet letten tussen 6 en 9 juni.

Nog een maand en dan gaat Nederland en 26 andere EU-lidstaten naar de stembus voor een nieuw Europees Parlement. Rechts staat op winst en het ziet er dan ook naar uit dat we een koerswijziging in Brussel gaan zien. Maar hoe groot die zal zijn is nog maar de vraag. Volgens politicoloog en hoogleraar Europese Politiek aan de KU Leuven Steven van Hecke zijn de rechtse partijen te verdeeld om tot één gezamenlijk standpunt te kunnen komen. Bernard Hammelburg praat deze hele uitzending met hem.
Luister ook | <a href="https://www.bnr.nl/podcast/de-wereld/10545977/een-wig-drijven-tussen-rusland-en-china-is-wishful-thinking">'Een wig drijven tussen Rusland en China is wishful thinking'</a>
Wat wel opvalt is dat de meeste rechtse partijen niet meer voor een uittreding uit de EU zijn. Het draait veel meer om de koers van de EU en hoe die van binnenuit moet veranderen. Toch denkt Van Hecke dat de grootste groepen - de christendemocraten en sociaaldemocraten - de sleutel voor de meerderheid in handen zullen houden. Al zal Ursula von der Leyen bij een nieuwe benoeming tot voorzitter van de Europese Commissie wel meer naar rechts over de brug moeten komen. Dat kan onder meer gaan over de steun aan Oekraïne en het Europese klimaatbeleid.
Lees ook | <a href="https://www.bnr.nl/nieuws/nieuws-politiek/10546693/kieskompas-is-live-je-zal-het-nooit-100-procent-eens-zijn-met-een-partij">Kieskompas live: 'Je zult het nooit 100 procent eens zijn met een partij'</a>
Vooroordelen
Over de Europese Unie en de manier van werken daarvan bestaan veel vooroordelen. Bernard Hammelburg legt die voor aan Europa-correspondent Stefan de Vries, die ook een spoorboekje heeft met waar je op moet letten tussen 6 en 9 juni.

Koerswijziging aanstaande in Brussel: 'Zwaartepunt naar verdeeld rechts'

Terecht eist een overgroot deel van de Israëlische bevolking uitleg van Bibi Netanyahu over zijn kennelijke geloof dat het lot van de gijzelaars minder belangrijk is dan een offensief in Rafah. Het kan niet anders dan dat Netanyahu weet dat ook met een bombardement en een klopjacht op Rafah Hamas niet is verslagen.

Volgens een analyse van Chanan Steinhart in de conservatieve Jerusalem Post  is het antwoord simpel en pijnlijk: Netanyahu streeft ernaar Hamas niet totaal te verslaan, maar ernstig te verzwakken, zodat het aan de macht blijft, maar onder militair toezicht van Israël. Hij geeft daar de voorkeur aan boven het onvermijdelijke alternatief: een door de VN-Veiligheidsraad benoemde stabilisatiemacht, voornamelijk bestaande uit NAVO-eenheden. 

Behalve rust, tijd voor de wederopbouw van Gaza en terugkeer van de Israëlische soldaten naar hun families, zou het ook de opmaat worden naar een onafhankelijk Palestina. En dat zou het einde betekenen van het regime van Netanyahu en zijn twee extreemrechtse kompanen, Ben-Gvir en Smotrich. Als Netanyahu Hamas echt had willen uitschakelen omdat daar zo’n enorm contingent Hamasstrijders zit, redeneert de Jerusalem Post-auteur, zou hij de strijd in Rafah zijn begonnen, niet in Noord-Gaza. 

Schaakpartij

Deze schaakpartij op het bord van de binnenlandse politiek voert de spanning onder de bevolking, maar ook in het oorlogskabinet, op. Het volk wil maar één ding: terugkeer van de gijzelaars. Vandaar dat de fractie van de Nationale eenheidspartij, die sinds de inval van Hamas in Israël op 7 oktober deel uitmaakt van het oorlogskabinet, uit de regering wil. Via een motie van wantrouwen wil de partij verkiezingen in september. De twee partijkopstukken, Benny Gantz en Gadi Eisenkot, hebben nog niet officieel gereageerd, maar Eisenkot  noemde de oorlog al in januari niet te winnen en beschuldigde Netanyahu van het verspreiden van fabels. 

In de heen en weer millimeterende onderhandelingen over een bestand zijn de partijen het eigenlijk wel eens over de uitwisseling van gijzelaars tegen Palestijnse gevangenen, in opeenvolgende fases. Het breekpunt blijft de eis van Hamas dat Israël zich uit Gaza terugtrekt, wat naadloos zou passen in het plan van de bemiddelaars om te gaan denken over een internationale vredesmacht. Aanvaarding is het begin van het einde van Netanyahu – alsof die politiek niet sowieso al aan zijn nagelriemen hangt. Het is tragisch dat zijn bondgenoten en zijn eigen volk hem eraan moeten herinneren dat het niet om het overleven van zijn kabinet gaat, maar over het overleven van de gijzelaars.

Terecht eist een overgroot deel van de Israëlische bevolking uitleg van Bibi Netanyahu over zijn kennelijke geloof dat het lot van de gijzelaars minder belangrijk is dan een offensief in Rafah. Het kan niet anders dan dat Netanyahu weet dat ook met een bombardement en een klopjacht op Rafah Hamas niet is verslagen.
Volgens een analyse van Chanan Steinhart in de conservatieve <a href="https://www.jpost.com/opinion/article-799143">Jerusalem Post</a>  is het antwoord simpel en pijnlijk: Netanyahu streeft ernaar Hamas niet totaal te verslaan, maar ernstig te verzwakken, zodat het aan de macht blijft, maar onder militair toezicht van Israël. Hij geeft daar de voorkeur aan boven het onvermijdelijke alternatief: een door de VN-Veiligheidsraad benoemde stabilisatiemacht, voornamelijk bestaande uit NAVO-eenheden. 
Behalve rust, tijd voor de wederopbouw van Gaza en terugkeer van de Israëlische soldaten naar hun families, zou het ook de opmaat worden naar een onafhankelijk Palestina. En dat zou het einde betekenen van het regime van Netanyahu en zijn twee extreemrechtse kompanen, Ben-Gvir en Smotrich. Als Netanyahu Hamas echt had willen uitschakelen omdat daar zo’n enorm contingent Hamasstrijders zit, redeneert de Jerusalem Post-auteur, zou hij de strijd in Rafah zijn begonnen, niet in Noord-Gaza. 
Schaakpartij
Deze schaakpartij op het bord van de binnenlandse politiek voert de spanning onder de bevolking, maar ook in het oorlogskabinet, op. Het volk wil maar één ding: terugkeer van de gijzelaars. Vandaar dat de fractie van de Nationale eenheidspartij, die sinds de inval van Hamas in Israël op 7 oktober deel uitmaakt van het oorlogskabinet, uit de regering wil. Via een <a href="https://www.jpost.com/israel-news/article-800149">motie van wantrouwen</a> wil de partij verkiezingen in september. De twee partijkopstukken, Benny Gantz en Gadi Eisenkot, hebben nog niet officieel gereageerd, maar <a href="https://www.bbc.com/news/world-middle-east-68035744">Eisenkot</a>  noemde de oorlog al in januari niet te winnen en beschuldigde Netanyahu van het verspreiden van fabels. 
In de heen en weer millimeterende onderhandelingen over een bestand zijn de partijen het eigenlijk wel eens over de uitwisseling van gijzelaars tegen Palestijnse gevangenen, in opeenvolgende fases. Het breekpunt blijft de eis van Hamas dat Israël zich uit Gaza terugtrekt, wat naadloos zou passen in het plan van de bemiddelaars om te gaan denken over een internationale vredesmacht. Aanvaarding is het begin van het einde van Netanyahu – alsof die politiek niet sowieso al aan zijn nagelriemen hangt. Het is tragisch dat zijn bondgenoten en zijn eigen volk hem eraan moeten herinneren dat het niet om het overleven van zijn kabinet gaat, maar over het overleven van de gijzelaars.

Opinie | Nagelriemen

Hamas is akkoord, Israël wil nog verder praten. Dat lijkt de samenvatting van de onderhandelingen rondom een mogelijke wapenstilstand in Gaza te zijn. Een mogelijk deal zou volgens een topfunctionaris van Hamas bestaan uit drie fases van elk 42 dagen. In de tweede fase zouden de Israëlische strijdkrachten zich volledig moeten terugtrekken. Ondertussen begon Israël gisteravond met het bombarderen van oostelijke delen van Rafah. Iwan Verrips en Nina van den Dungen praten erover met Bernard Hammelburg in De Ochtendspits.

Hamas is akkoord, Israël wil nog verder praten. Dat lijkt de samenvatting van de onderhandelingen rondom een mogelijke wapenstilstand in Gaza te zijn. Een mogelijk deal zou volgens een topfunctionaris van Hamas bestaan uit drie fases van elk 42 dagen. In de tweede fase zouden de Israëlische strijdkrachten zich volledig moeten terugtrekken. Ondertussen begon Israël gisteravond met het bombarderen van oostelijke delen van Rafah. Iwan Verrips en Nina van den Dungen praten erover met Bernard Hammelburg in De Ochtendspits.

'Reacties op UNRWA-rapport zijn weifelend'

De Wereld

In 3 playlist(s)

BNR De Wereld

Social links

Follow podcast

Recent clips