In 2021 concludeerden de EU, de VS, Canada en het VK dat de Oeigoeren het slachtoffer waren van genocide. Er was overtuigend bewijs van marteling, opsluiting in concentratiekampen, gedwongen sterilisaties en willekeur tegen deze moslimminderheid in de Chinese provincie Xinjiang. In feite is het deel van de provincie waarheen zij gedeporteerd werden bezet gebied.

Ook Tibet, midden vorige eeuw toegevoegd aan de Volksrepubliek China, is bezet gebied. Er zijn een hoop Han-Chinezen, de etnische groep waartoe veruit de meeste Chinezen behoren, heengetrokken, als door de regering aangewezen bezetters, waardoor van het oorspronkelijke Tibet steeds minder over is.

Hoewel de westerse wereld tegen het enorme onrecht, de moord en onderdrukking veelvuldig heeft geappelleerd, is de academische samenwerking tussen Amerika en de EU met China daar nooit echt door geblokkeerd. Het VK heeft een rijke academische band met China, net als universiteiten in de EU en de VS. Dat daar nu een beetje de klad in komt is vooral het gevolg van veranderde politieke inzichten over China als nieuwe vijand. Het gaat, zogezegd, niet over Oeigoeren en Tibetanen, of over illegale bezetting, maar over Huawei en ASML Er zijn geen studentenprotesten waarin stopzetting van alle academische banden wordt geëist. Sterker nog, er ligt nauwelijks een student van wakker.

Hetzelfde geldt voor de Westelijke Sahara, betwist gebied, dat door Marokko is bezet. Voor de bevrijdingsbeweging Polisario, die jarenlang vocht voor onafhankelijkheid, kwam ook geen student uit zijn collegebank. Inmiddels hebben Frankrijk en Amerika – onder Trump – gevolgd door Israël, de feitelijke annexatie erkend. Hoe zit het met Nederland? Uitstekend, want bij academische samenwerking en wetenschappelijke publicaties wordt zo min mogelijk op de politieke situatie gelet. 

Wel steeds meer op de profielen van buitenlandse studenten, die minder toegang krijgen tot zogenoemde ‘risicovakgroepen’. Op het gebied van landbouw en techniek zijn er samenwerkingsverbanden met Iran en Saoedi-Arabië. Dat Iran een schrikregime is, en dat Mohamed bin Salman de journalist Kashoggi aan mootjes liet snijden, is geen beletsel, het criterium is spionage en diefstal van intellectueel eigendom. 

In omvang is wat zich in Xinjiang afspeelt dramatischer dan wat er in Gaza gebeurt. Wat maakt verontwaardiging selectief? Hoe zou het komen dat daarvoor hordes woedende studenten in actie komen, gebouwen kort en klein slaan, de straat openbreken en met stenen gooien?