Om twee redenen kijken we knarsetandend naar de liquidaties van tegenstanders van Poetin: hij laat die openlijk uitvoeren, en wij zijn machteloos. Hij heeft ook wel eens gezegd dat hij met de vijanden van het moederland afrekent, waar die zich ook bevinden. Aleksei Navalny is de zoveelste in een lange rij.

Misschien was de arrestatie van vier Russische spionnen in Den Haag, in 2018, het meest illustratief. Het ging om een sullige poging om het gebouw van de OPCW te hacken. Dat mislukte. Ze reisden onder hun eigen namen, hadden paspoorten met opeenvolgende nummers, hadden een taxibonnetje op zak met het adres van de Russische geheime dienst, maakten in Den Haag foto’s van elkaar. Het Kremlin leek te schreeuwen: ja, ja, wij zitten hier achter.

De moord op de journalist Anna Politkovskaja in 2006 leidde tot een onderzoek door de overgelopen oud-KGB-spion Aleksander Litvinenko, die vervolgens in Londen werd vermoord met een kopje thee waarin radioactief polonium zat. Hetzelfde overkwam Pussy Riot oprichter Pjotr Verzoliv, die op het nippertje overleefde. Net als oud-spion Skripal en zijn dochter. Idem Vladimir Kara-Muzra, een invloedrijke oppositiefiguur, die zelfs twee vergiftigingen overleefde.

En natuurlijk Boris Nemtsov, oud-vicepremier en later keiharde Poetin-criticaster, die op een brug, vlak bij het Kremlin, in een zee van kogels om het leven kwam toen hij met zijn vriendin een wandeling maakte. Of Prigozjin, de baas van huurlingenleger Wagner, die voortdurend openlijk tekeerging tegen Poetin, een staatsgreep probeerde, en vervolgens in zijn eigen vliegtuig werd opgeblazen.

Het is een incompleet overzicht, maar iedereen kent de voorbeelden en de waarschuwingen. Drink in Rusland geen thee, kom niet in de buurt van een open raam, denk niet dat je in het buitenland veilig bent. En denk vooral aan het woord van Poetin: we vinden je overal. 

Wat ons terugbrengt op onze frustratie: Poetin doet dit allemaal openlijk, arrogant, zelfovertuigd, provocerend. De EU komt niet verder dan het Mensenrechtensanctieregime – een soort sanctiereglement – naar Navalny te noemen. Daar slaapt Poetin geen minuut korter door. ‘Wie doet me wat?’ straalt hij uit. Het antwoord is: niemand – helemaal niemand.

Om twee redenen kijken we knarsetandend naar de liquidaties van tegenstanders van Poetin: hij laat die openlijk uitvoeren, en wij zijn machteloos. Hij heeft ook wel eens gezegd dat hij met de vijanden van het moederland afrekent, waar die zich ook bevinden. Aleksei Navalny is de zoveelste in een lange rij.
Misschien was de arrestatie van vier <a href="https://www.ad.nl/binnenland/russische-aanval-zat-vol-blunders~a6601f9c/">Russische spionnen in Den Haag</a>, in 2018, het meest illustratief. Het ging om een sullige poging om het gebouw van de OPCW te hacken. Dat mislukte. Ze reisden onder hun eigen namen, hadden paspoorten met opeenvolgende nummers, hadden een taxibonnetje op zak met het adres van de Russische geheime dienst, maakten in Den Haag foto’s van elkaar. Het Kremlin leek te schreeuwen: ja, ja, wij zitten hier achter.
De <a href="https://apnews.com/article/navalny-russia-opposition-putin-8554f74e229c451f96956939b05d2a99">moord</a> op de journalist Anna Politkovskaja in 2006 leidde tot een onderzoek door de overgelopen oud-KGB-spion Aleksander Litvinenko, die vervolgens in Londen werd vermoord met een kopje thee waarin radioactief polonium zat. Hetzelfde overkwam Pussy Riot oprichter Pjotr Verzoliv, die op het nippertje overleefde. Net als oud-spion Skripal en zijn dochter. Idem Vladimir Kara-Muzra, een invloedrijke oppositiefiguur, die zelfs twee vergiftigingen overleefde.
En natuurlijk Boris Nemtsov, oud-vicepremier en later keiharde Poetin-criticaster, die op een brug, vlak bij het Kremlin, in een zee van kogels om het leven kwam toen hij met zijn vriendin een wandeling maakte. Of Prigozjin, de baas van huurlingenleger Wagner, die voortdurend openlijk tekeerging tegen Poetin, een staatsgreep probeerde, en vervolgens in zijn eigen vliegtuig werd opgeblazen.
Het is een <a href="https://apnews.com/article/russia-kremlin-enemy-navalny-prigozhin-litvinenko-skripal-958c2ed6b8d60ecc4f64092fc1f9ceb5">incompleet overzicht</a>, maar iedereen kent de voorbeelden en de waarschuwingen. Drink in Rusland geen thee, kom niet in de buurt van een open raam, denk niet dat je in het buitenland veilig bent. En denk vooral aan het woord van Poetin: we vinden je overal. 
Wat ons terugbrengt op onze frustratie: <a href="https://www.bnr.nl/nieuws/internationaal/10540879/poetin-heeft-opnieuw-zijn-middelvinger-aan-ons-laten-zien">Poetin doet dit allemaal openlijk</a>, arrogant, zelfovertuigd, provocerend. De EU komt niet verder dan het Mensenrechtensanctieregime – een soort sanctiereglement – naar Navalny te noemen. Daar slaapt Poetin geen minuut korter door. ‘Wie doet me wat?’ straalt hij uit. Het antwoord is: niemand – helemaal niemand.

Bernard Hammelburg brengt je scherpe analyses over de internationale politiek.

De Wereld | BNR

Bernard Hammelburg brengt je scherpe analyses over de internationale politiek.

Advertisement