Over drie dingen was de estafette van buitenlandse leiders die Israël tot nu toe bezochten het eens: Israël heeft het recht zich te verdedigen, maar dan wel proportioneel, en er moet wel een tweestaten-oplossing komen. Het zijn de containerbegrippen van de Gaza-oorlog, waarvan niemand weet wat ze precies betekenen. 

Zelfverdediging snappen we het gemakkelijkst: Israël maakt jacht op Hamas-strijders en raketlanceerinrichtingen. Dat kost levens van onschuldige mensen, maar dat valt niet te vermijden, ook al doet het leger nog zo zijn best. Het doel is niet burgers te vermoorden, maar het gebeurt wel, wat in het Engels eufemistisch ‘collatoral damage’ heet. Maar dan komt de geconditioneerde reflex: het moet proportioneel zijn, dus als het even kan, spaar je het leven van burgers. Deze oorlog startte dus disproportioneel, want Hamas begon met het op barbaarse wijze vermoorden van 1500 mensen, waaronder heel veel vrouwen en kinderen. Dat was geen ‘collatoral damage,’ dat was de opzet. Als Israël het bij de zelfverdediging op 1500 burgerslachtoffers in Gaza had gehouden, was het dan proportioneel? Nog los van wat er precies van waar is, want de doden- en gewondencijfers komen van het door Hamas geleide ministerie van gezondheid. Niet dat het, moreel gesproken, veel uitmaakt, maar hoeveel zouden het er echt zijn? 

En dan dat andere containerbegrip, de tweestaten-oplossing. Israël en Palestina, dus. Na de Zesdaagse Oorlog in 1967 werd Palestina gedefinieerd als de Westelijke Jordaanoever plus Gaza. Gesteld dat ze over een onafhankelijk Palestina gaan onderhandelen, met wie gaat Israël dan in gesprek? Fatach, op de Westoever, en Hamas in Gaza zijn aardsvijanden, die na een staatsgreep door Hamas in 2007 op voet van oorlog leven. Met Fatach heeft Israël officiële betrekkingen, dus theoretisch zouden die tot een compromis kunnen leiden. Hamas, door de westerse wereld beschouwd als terroristische organisatie, wil Israël van de kaart vegen – ‘van de rivier tot de zee,’ dus van de Jordaan tot de Middellandse Zee – en bij voorkeur een wereldwijde jihad beginnen, vooral tegen Joden. Alle vrienden die Israël bezoeken – Biden, Von der Leyen, Scholz, Sunak, Rutte, Macron – verklaren Israël stuk voor stuk eeuwige liefde en trouw, maar met als huwelijkse voorwaarde de tweestaten-oplossing. Niemand vertelt erbij hóe. Omdat niemand weet hoe je de Westoever en Gaza, de twee delen van Palestina, kunt verenigen. Als al die goede vrienden zo graag twee staten willen, waarom beginnen ze dan niet in Gaza? 

Over drie dingen was de estafette van buitenlandse leiders die Israël tot nu toe bezochten het eens: Israël heeft het recht zich te verdedigen, maar dan wel proportioneel, en er moet wel een tweestaten-oplossing komen. Het zijn de containerbegrippen van de Gaza-oorlog, waarvan niemand weet wat ze precies betekenen. 
<a href="https://www.timesofisrael.com/liveblog_entry/led-by-biden-western-leaders-stress-israels-right-to-self-defense-say-it-must-protect-civilians/">Zelfverdediging </a>snappen we het gemakkelijkst: Israël maakt jacht op Hamas-strijders en raketlanceerinrichtingen. Dat kost levens van onschuldige mensen, maar dat valt niet te vermijden, ook al doet het leger nog zo zijn best. Het doel is niet burgers te vermoorden, maar het gebeurt wel, wat in het Engels eufemistisch ‘collatoral damage’ heet. Maar dan komt de geconditioneerde reflex: <a href="https://www.nu.nl/buitenland/6286537/rutte-zegt-in-gesprek-met-netanyahu-dat-conflict-niet-mag-escaleren.html">het moet proportioneel zijn</a>, dus als het even kan, spaar je het leven van burgers. Deze oorlog startte dus disproportioneel, want Hamas begon met het op barbaarse wijze vermoorden van 1500 mensen, waaronder heel veel vrouwen en kinderen. Dat was geen ‘collatoral damage,’ dat was de opzet. Als Israël het bij de zelfverdediging op 1500 burgerslachtoffers in Gaza had gehouden, was het dan proportioneel? Nog los van wat er precies van waar is, want de doden- en gewondencijfers komen van het door Hamas geleide ministerie van gezondheid. Niet dat het, moreel gesproken, veel uitmaakt, maar hoeveel zouden het er echt zijn? 
En dan dat andere containerbegrip, de <a href="https://www.youtube.com/watch?v=2FcYkgJUlXg">tweestaten-oplossing</a>. Israël en Palestina, dus. Na de Zesdaagse Oorlog in 1967 werd Palestina gedefinieerd als de Westelijke Jordaanoever plus Gaza. Gesteld dat ze over een onafhankelijk Palestina gaan onderhandelen, met wie gaat Israël dan in gesprek? Fatach, op de Westoever, en Hamas in Gaza zijn aardsvijanden, die na een staatsgreep door Hamas in 2007 op voet van oorlog leven. Met Fatach heeft Israël officiële betrekkingen, dus theoretisch zouden die tot een compromis kunnen leiden. Hamas, door de westerse wereld beschouwd als terroristische organisatie, wil Israël van de kaart vegen – ‘<a href="https://www.nporadio1.nl/nieuws/buitenland/b5605cd5-c0b4-4e4c-9d88-199dac0d8132/from-the-river-to-the-sea-is-dat-jodenhaat-in-de-context-van-hamas-zeke">van de rivier tot de zee</a>,’ dus van de Jordaan tot de Middellandse Zee – en bij voorkeur een wereldwijde jihad beginnen, vooral tegen Joden. Alle vrienden die Israël bezoeken – Biden, Von der Leyen, Scholz, Sunak, Rutte, Macron – verklaren Israël stuk voor stuk eeuwige liefde en trouw, maar met als huwelijkse voorwaarde de tweestaten-oplossing. Niemand vertelt erbij hóe. Omdat niemand weet hoe je de Westoever en Gaza, de twee delen van Palestina, kunt verenigen. Als al die goede vrienden zo graag twee staten willen, waarom beginnen ze dan niet in Gaza?

Bernard Hammelburg brengt je scherpe analyses over de internationale politiek.

De Wereld | BNR

Bernard Hammelburg brengt je scherpe analyses over de internationale politiek.

Advertisement