Dat de Israëlische minister Eli Cohen van buitenlandse zaken nu zegt dat zijn land nog een week of twee à drie heeft totdat de diplomatieke druk te groot wordt om een wapenstilstand nog langer tegen te houden, is een teken dat het einde van de oorlog in zicht komt. Klopt het bericht? Weten we niet, maar dat deze lijdensweg een einde heeft wordt steeds duidelijker. 

Alle reden om nog eens stil te staan bij de aanval op 7 oktober. Vorige week deed de New York Timesdat met een onthullende analyse, mede aan de hand van interviews met Hamas-leiders. Daaruit bleek hoe minutieus Hamas de aanval had voorbereid en uitgevoerd, in de hoop dat Israël precies zou doen wat het nu doet: oorlog voeren. Dit om de Palestijnse zaak weer prominent op de kaart te krijgen, en Israël duidelijk te maken dat het hooguit kan blijven bestaan met permanente oorlog aan zijn grenzen. De wereldwijde golf van sympathie voor de Palestijnen was doel van de strategie. 

Deze week kwam de Washington Post met een nog veel uitgebreidere analyse, ook aan de hand van interviews met Hamas, maar ook met geheime diensten en experts. Zo zag de krant schokkend bewijsmateriaal, onder andere uit de zakken en tassen van mannen die bij de inval om het leven waren gekomen. Vacuümbommen die 1500 graden heet worden en in huizen waren gegooid, gaspatronen, handboeien, vuurwapens, messen, proviand voor een aantal dagen, exacte instructies en perfecte kaarten. Details van wat ze aanrichtten tarten elk voorstellingsvermogen. Sommige staan gedetailleerd in het artikel. Uit afschuw laat ik die hier weg. Hun doden noemen ze martelaars, en dat geldt ook voor de vele slachtoffers in de oorlog in Gaza. De Israëlische militaire reactie was immers precies wat zij hoopten. 

Minstens zo onthullend is de strategie, die na vijf weken en een enorm forensisch onderzoek, een veel breder beeld verschaft. Ze trainden een jaar, braken in op Israëlische websites, en hielden de details van hun plan geheim, ook voor Iran, de Revolutionaire Gardes en Hezbollah. Tegenover Israël gaven ze de indruk aan een langdurig bestand te willen werken, hielden zich afzijdig tijdens aanvallen van Islamitische Jihad op Israël en lokten Israël in de val toen het, als gebaar van goede wil, 20.000 Gazanen Israëlische werkvergunningen gaf. Het was hun paard van Troje. De bedoeling was ook om partijgenoten op de Westelijke Jordaanoever te bewapenen en in de strijd te betrekken. Jordaanse agenten namen grote hoeveelheden gesmokkelde wapens in beslag, bestemd voor de Westbank, maar niemand weet hoeveel er tussendoor geglipt is. 

Het einde van de oorlog is in zicht. Reden temeer om het barbaarse begin en de doortrapte strategie niet te vergeten. Het gewetenloze monster schept er een satanisch genoegen in Israëliërs en Palestijnen op te offeren, en het monster heeft een naam: Hamas.

Dat de Israëlische minister Eli Cohen van buitenlandse zaken nu zegt dat zijn land nog een week of twee à drie heeft totdat de diplomatieke druk te groot wordt om een wapenstilstand nog langer tegen te houden, is een teken dat het einde van de oorlog in zicht komt. Klopt het bericht? Weten we niet, maar dat deze lijdensweg een einde heeft wordt steeds duidelijker. 
Alle reden om nog eens stil te staan bij de aanval op 7 oktober. Vorige week deed de <a href="https://www.nytimes.com/2023/11/08/world/middleeast/hamas-israel-gaza-war.html">New York Times</a> dat met een onthullende analyse, mede aan de hand van interviews met Hamas-leiders. Daaruit bleek hoe minutieus Hamas de aanval had voorbereid en uitgevoerd, in de hoop dat Israël precies zou doen wat het nu doet: oorlog voeren. Dit om de Palestijnse zaak weer prominent op de kaart te krijgen, en Israël duidelijk te maken dat het hooguit kan blijven bestaan met permanente oorlog aan zijn grenzen. De wereldwijde golf van sympathie voor de Palestijnen was doel van de strategie. 
Deze week kwam de <a href="https://www.washingtonpost.com/national-security/2023/11/12/hamas-planning-terror-gaza-israel/">Washington Post</a> met een nog veel uitgebreidere analyse, ook aan de hand van interviews met Hamas, maar ook met geheime diensten en experts. Zo zag de krant schokkend bewijsmateriaal, onder andere uit de zakken en tassen van mannen die bij de inval om het leven waren gekomen. Vacuümbommen die 1500 graden heet worden en in huizen waren gegooid, gaspatronen, handboeien, vuurwapens, messen, proviand voor een aantal dagen, exacte instructies en perfecte kaarten. Details van wat ze aanrichtten tarten elk voorstellingsvermogen. Sommige staan gedetailleerd in het artikel. Uit afschuw laat ik die hier weg. Hun doden noemen ze martelaars, en dat geldt ook voor de vele slachtoffers in de oorlog in Gaza. De Israëlische militaire reactie was immers precies wat zij hoopten. 
Minstens zo onthullend is de strategie, die na vijf weken en een enorm forensisch onderzoek, een veel breder beeld verschaft. Ze trainden een jaar, braken in op Israëlische websites, en hielden de details van hun plan geheim, ook voor Iran, de Revolutionaire Gardes en Hezbollah. Tegenover Israël gaven ze de indruk aan een langdurig bestand te willen werken, hielden zich afzijdig tijdens aanvallen van Islamitische Jihad op Israël en lokten Israël in de val toen het, als gebaar van goede wil, 20.000 Gazanen Israëlische werkvergunningen gaf. Het was hun paard van Troje. De bedoeling was ook om partijgenoten op de Westelijke Jordaanoever te bewapenen en in de strijd te betrekken. Jordaanse agenten namen grote hoeveelheden gesmokkelde wapens in beslag, bestemd voor de Westbank, maar niemand weet hoeveel er tussendoor geglipt is. 
Het einde van de oorlog is in zicht. Reden temeer om het barbaarse begin en de doortrapte strategie niet te vergeten. Het gewetenloze monster schept er een satanisch genoegen in Israëliërs en Palestijnen op te offeren, en het monster heeft een naam: Hamas.

Bernard Hammelburg brengt je scherpe analyses over de internationale politiek.

De Wereld | BNR

Bernard Hammelburg brengt je scherpe analyses over de internationale politiek.

Advertisement