Kees Postma schrijft in het satirische boek De hemel op aarde conferentie over de belevenissen van een doodgewone dominee die voor een spreekbeurt op de belangrijkste christelijke conferentie van het jaar wordt gevraagd. Hij wil graag een succesvol aansprekend verhaal vertellen maar gaandeweg blijkt dat zijn preek zal gaan over gebrokenheid en hoe God door het lijden heen werkt. Dat lijden dat hij van dichtbij mee maakt door een meisje dat ernstig ziek is en zal sterven.