Marcheren Nederlandse soldaten, met hun NAVO-kompanen, binnen enkele dagen naar Rusland? Is dit een ‘artikel 5’-kwestie – een aanval op één NAVO-land is een aanval op allen? Wees maar eerlijk: iedereen die gisteravond hoorde dat er wellicht Russische raketten terecht waren gekomen op een Poolse graandrogerij had diezelfde geconditioneerde reflex. De oorlog komt plotseling griezelig dichtbij. 

Zover gaat het hopelijk niet komen. De kans dat Poetin een moedwillige aanval doet op een NAVO-lidstaat is gering. Maar verontrustend blijft het. Poetin heeft inmiddels het grootste deel van zijn arsenaal aan precisieraketten weggeschoten, en de oudere generatie, die nu is ingezet, kan gemakkelijk een aantal kilometers zijn doel voorbijschieten. De geëxplodeerde graandrogerij ligt zes kilometer over de Oekraïens-Poolse grens. 

Die al dan niet verdwaalde Russische raketten waren onderdeel van een treurig record: met bijna honderd raketten was dit het grootste bombardement sinds het begin van de oorlog. Dat de Oekraïners zich niet gemakkelijk laten intimideren is ruimschoots bewezen, maar de schade en het leed door de Russische mega-operatie zijn enorm. 

Was het wraak op Zelensky, die per videoverbinding de G20 in Bali toesprak, en het gezelschap snerend ‘G19’ noemde? Of zijn het opnieuw represailles voor de herovering van Cherson? Gelet op de omvang van de operatie is dat laatste waarschijnlijker. In elk geval legde het de illusie bloot die op de G20 werd gekoesterd. Dagenlang was er gesleuteld aan een verklaring over Oekraïne, wat leidde tot ‘een veroordeling door de meeste G20-leden.’ Zonder unanimiteit, en dus een papieren tijger. De inkt op de veroordeling was nog niet droog, toen het nieuws kwam over het Russische bombardement.

Minister Lavrov van buitenlandse zaken stapte inmiddels op een vliegtuig en kneep er tussenuit. Dat kan niet anders zijn geweest dan opzet. Terwijl de wereldleiders zaten te puzzelen of, en hoe, ze een diplomatiek geitenpaadje konden vinden om de diplomatie te laten werken, gebruikte Poetin zijn beproefde wapen: zijn middelvinger.

Marcheren Nederlandse soldaten, met hun NAVO-kompanen, binnen enkele dagen naar Rusland? Is dit een ‘artikel 5’-kwestie – een aanval op één NAVO-land is een aanval op allen? Wees maar eerlijk: iedereen die gisteravond hoorde dat er wellicht Russische raketten terecht waren gekomen op een Poolse graandrogerij had diezelfde geconditioneerde reflex. De oorlog komt plotseling griezelig dichtbij. 
Zover gaat het hopelijk niet komen. De kans dat Poetin een moedwillige aanval doet op een NAVO-lidstaat is gering. Maar verontrustend blijft het. Poetin heeft inmiddels het grootste deel van zijn arsenaal aan precisieraketten weggeschoten, en de oudere generatie, die nu is ingezet, kan gemakkelijk een aantal kilometers zijn doel voorbijschieten. De geëxplodeerde graandrogerij ligt zes kilometer over de Oekraïens-Poolse grens. 
Die al dan niet verdwaalde Russische raketten waren onderdeel van een treurig record: met bijna honderd raketten was dit het grootste bombardement sinds het begin van de oorlog. Dat de Oekraïners zich niet gemakkelijk laten intimideren is ruimschoots bewezen, maar de schade en het leed door de Russische mega-operatie zijn enorm. 
Was het wraak op Zelensky, die per videoverbinding de G20 in Bali toesprak, en het gezelschap snerend ‘G19’ noemde? Of zijn het opnieuw represailles voor de herovering van Cherson? Gelet op de omvang van de operatie is dat laatste waarschijnlijker. In elk geval legde het de illusie bloot die op de G20 werd gekoesterd. Dagenlang was er gesleuteld aan een verklaring over Oekraïne, wat leidde tot ‘een veroordeling door de meeste G20-leden.’ Zonder unanimiteit, en dus een papieren tijger. De inkt op de veroordeling was nog niet droog, toen het nieuws kwam over het Russische bombardement.
Minister Lavrov van buitenlandse zaken stapte inmiddels op een vliegtuig en kneep er tussenuit. Dat kan niet anders zijn geweest dan opzet. Terwijl de wereldleiders zaten te puzzelen of, en hoe, ze een diplomatiek geitenpaadje konden vinden om de diplomatie te laten werken, gebruikte Poetin zijn beproefde wapen: zijn middelvinger.

Buitenlandcommentator Bernard Hammelburg gaat in zijn column in op de zaken van wereldbelang en plaatst de internationale politiek in context.

Bernard Hammelburg | BNR

Buitenlandcommentator Bernard Hammelburg gaat in zijn column in op de zaken van wereldbelang en plaatst de internationale politiek in context.

Advertisement