Columnist Bernard Hammelburg spreekt deze week zijn duizendste column uit op BNR. Om die reden duiken we in zijn rijke archief en hoor je van 5 tot en met 9 juni zijn mooiste columns. Live op BNR en uiteraard hier als podcast. 

We gaan terug naar 17 juni 2015

Blufpoker

Als het aan Amerika ligt, staan de Baltische staten en Polen binnen een jaar vol met zware wapens, met de lopen gericht op Rusland.

En als dat gebeurt, zet Rusland zijn hele westelijke grens vol met misschien nog wel zwaardere wapens.  Die westelijke grens is onze oostelijke grens – van de Europese
Unie zowel als van de NAVO. Het klinkt allemaal heel stoer, maar wat lost het op? Ik vermoed dat het niets oplost. In de eerste plaats geloof ik niet dat Poetin, na de feitelijke
inlijving van Oost-Oekraïne, ook de Baltische staten gaat pakken. Dat zou hij misschien best willen, maar hij is echt niet zo gek om een aanval te doen of een opstand te regisseren op NAVO-gebied.  Maar nog belangrijker: ik moet nog zien dat de NAVO het lef heeft om bij een serieuze provocatie echt oorlog te gaan voeren met Rusland. Het NAVO-handvest zégt wel dat een aanval op één een aanval op allen is, maar zijn de regeringen en generaals in bijvoorbeeld Hongarije, Bulgarije en Griekenland, die veel minder kritisch staan tegenover Rusland, bereid om zich in zo’n kolossaal militair avontuur te storten? Ik geloof er niets van – om nog maar niet te spreken van Duitsland, of ons eigen Nederland.

Oefenen met een flitsmacht in Oost-Europa is een ding, maar het neerzetten van zware wapens, bemand door honderden NAVO-soldaten, is een enorme stap verder. Het is bovendien in strijd met de afspraken die in 1997 zijn gemaakt tussen Amerika en Rusland: geen stationering van een NAVO-troepenmacht en geen zware wapens langs de Russische grens. Nu Rusland niet een nieuwe vriend, maar misschien wel
gewoon een oude vijand blijkt te zijn, en na het Russische landjepik in Oekraïne, kan zo’n verdrag niet zomaar eenzijdig worden opgezegd of geschonden. Je kunt zeggen: niets doen na Poetins schurkenstreken in Oekraïne is een beloning voor zijn
wandaden.

Je kunt ook zeggen: als onze Oost-Europese bondgenoten zich bedreigd voelen, dan zijn wij er voor ze. Wij zijn geen pacifisten met gebroken geweertjes. Maar het idee van afschrikking, dat tijdens de Koude Oorlog werd gehanteerd, werkte omdat Oost en West bereid waren de uiterste consequentie te aanvaarden en op de knop te drukken. Daar is nu geen sprake van. Niemand zit met zijn vinger aan de knop. Tijd om te stoppen met dat blufpoker en te grijpen naar een ouderwets, maar soms heel probaat middel: een goed gesprek.

Kijk voor alle columns van Bernard Hammelburg op www.bnr.nl/bernardhammelburg

Columnist Bernard Hammelburg spreekt deze week zijn duizendste column uit op BNR. Om die reden duiken we in zijn rijke archief en hoor je van 5 tot en met 9 juni zijn mooiste columns. Live op BNR en uiteraard hier als podcast. 
We gaan terug naar 17 juni 2015
<hr>
Blufpoker
Als het aan Amerika ligt, staan de Baltische staten en Polen binnen een jaar vol met zware wapens, met de lopen gericht op Rusland.
En als dat gebeurt, zet Rusland zijn hele westelijke grens vol met misschien nog wel <a href="http://www.reuters.com/article/2015/06/15/us-russia-usa-europeidUSKBN0OV17A20150615">zwaardere </a><a href="http://www.reuters.com/article/2015/06/15/us-russia-usa-europeidUSKBN0OV17A20150615">wapens</a>.  Die westelijke grens is onze oostelijke grens – van de Europese Unie zowel als van de NAVO. Het klinkt allemaal heel stoer, maar wat lost het op? Ik vermoed dat het niets oplost. In de eerste plaats geloof ik niet dat Poetin, na de feitelijke inlijving van Oost-Oekraïne, ook de Baltische staten gaat pakken. Dat zou hij misschien best willen, maar hij is echt niet zo gek om een aanval te doen of een opstand te regisseren op <a href="https://news.vice.com/article/russias-massive-military-exercise-in-the-arctic-isutterly-%20baffling">NAVO-gebied</a>.  Maar nog belangrijker: ik moet nog zien dat de NAVO het lef heeft om bij een serieuze provocatie echt oorlog te gaan voeren met Rusland. Het NAVO-handvest zégt wel dat een aanval op één een aanval op allen is, maar zijn de regeringen en generaals in bijvoorbeeld Hongarije, Bulgarije en Griekenland, die veel minder kritisch staan tegenover Rusland, bereid om zich in zo’n kolossaal militair avontuur te storten? Ik geloof er niets van – om nog maar niet te spreken van Duitsland, of ons eigen Nederland.
Oefenen met een flitsmacht in Oost-Europa is een ding, maar het neerzetten van zware wapens, bemand door honderden NAVO-soldaten, is een enorme stap verder. Het is bovendien in strijd met de afspraken die in 1997 zijn gemaakt tussen Amerika en Rusland: geen stationering van een NAVO-troepenmacht en geen zware wapens langs de <a href="http://www.nytimes.com/2015/06/14/world/europe/us-poised-to-put-heavy-weaponry-in-easteurope">Russische grens. </a>Nu Rusland niet een nieuwe vriend, maar misschien wel gewoon een oude vijand blijkt te zijn, en na het Russische landjepik in Oekraïne, kan zo’n verdrag niet zomaar eenzijdig worden opgezegd of geschonden. Je kunt zeggen: niets doen na Poetins schurkenstreken in Oekraïne is een beloning voor zijn wandaden.
Je kunt ook zeggen: als onze Oost-Europese bondgenoten zich bedreigd voelen, dan zijn wij er voor ze. Wij zijn geen pacifisten met gebroken geweertjes. Maar het idee van afschrikking, dat tijdens de Koude Oorlog werd gehanteerd, werkte omdat Oost en West bereid waren de uiterste consequentie te aanvaarden en op de knop te drukken. Daar is nu geen sprake van. Niemand zit met zijn vinger aan de knop. Tijd om te stoppen met dat blufpoker en te grijpen naar een ouderwets, maar soms heel probaat middel: een goed gesprek.
<hr>
Kijk voor alle columns van Bernard Hammelburg op <a href="https://www.bnr.nl/podcast/bernard-hammelburg">www.bnr.nl/bernardhammelburg</a>

Buitenlandcommentator Bernard Hammelburg gaat in zijn column in op de zaken van wereldbelang en plaatst de internationale politiek in context.

Bernard Hammelburg | BNR

Buitenlandcommentator Bernard Hammelburg gaat in zijn column in op de zaken van wereldbelang en plaatst de internationale politiek in context.

Advertisement