Hoe kom je nou tot een column? Het is een wonderlijke cocktail van feiten en meningen. De meeste energie zit in het checken van feiten. Maar ik erken het gelijk van Mark Twain: 'als je de feiten hebt, kun je die naar hartenlust verdraaien.' In een column word je immers verwacht iets van die feiten te vinden. Je zou kunnen zeggen: objectiviteit is de vijand van de column. Of – ook Mark Twain – 'de enige waarheid waarop je kunt vertrouwen zijn de advertenties.'

De BNR-luisteraar is niet van de straat, en wil feiten en meningen horen over tastbare, relevante gebeurtenissen. Onderwerpen als het buitenlandbeleid van Belize of de CO2-neutrale werkwijze van de Guatemalaanse koffieboer heb ik in de afgelopen 999 columns nadrukkelijk vermeden, en dat houden we zo. 

Wat een column ook moet doen is demystificeren, en af en toe ontmaskeren. Als we door de politiek worden meegesleurd in een zinloze en krankzinnige oorlog in Afghanistan, of een dubieus avontuur in Libië, of een tot mislukken gedoemde missie in Mali, of de aankoop van peperdure F-35 gevechtsvliegtuigen waarvan sommige partijen willen dat er géén haakje aan mag om atoomwapens te bevestigen, of als we net doen of we onze economie kunnen ontkoppelen van China. Of als we onzin moeten aanhoren als 'een intelligente lockdown,' of 'de noodzaak van groepsimmuniteit' of – het meest ridicule – de illusie van 'het nieuwe normaal.' Of als we niet inzien dat Oekraïne uiteindelijk kwetsbaarder is dan Rusland. 

In zulke gevallen vervangt de columnist de fabels door feiten. En daar vindt hij dan wat van. 

Nog een keer Mark Twain. Die noemde journalisten 'een horde onwetende, zelfvoldane sukkels die zijn mislukt als kuilengravers of schoenmakers en in de journalistiek terecht kwamen op weg naar het armenhuis'. Daar kon hij best eens gelijk in hebben. Maar ik ga toch nog even lekker door. 

Kijk voor alle columns van Bernard Hammelburg op www.bnr.nl/bernardhammelburg