Lucas (24) had zuurstoftekort bij zijn geboorte, en kan de spieren van zijn armen en benen niet controleren. "Ik voel me als een elektriciteitskast die vonkskes geeft", zegt hij. Lucas wil een zo normaal mogelijk leven, maar botst al heel zijn leven tegen muren. Maar hij geeft niet op. Hij en zijn ouders blijven vechten voor inclusie. "Lucas gaat nooit tot 10 kunnen tellen, zeiden ze. Nu zit hij op de hogeschool."